طاعت دیوانگان - به کوی میککده هرسالکی که رد دانست - غزل 47 - ۴۷ - فال حافظ با معنی و تفسیر کامل

طاعت دیوانگان - به کوی میککده هرسالکی که رد دانست - غزل 47 - ۴۷ 39- طاعت دیوانگان به کوی میککده هرسالکی که رد دانست دری دگر زدن اندیشه تبه دانست برآستانه میخانه هر که یافت رهی زفیض جام می اسرار خانقه دانست زمانه افسر رندی نداد جز به کسی ه سرفرازی عالم درینکله دانست ورای طاعت دیوانگان زما مطلب که شیخ مذهب ما ، عاقلی گنه دانست هرآنکه داز دو عالم زخط ساغز خواند رموز جام جم از نقش خاک ره دانست دلم نرگس ساقی امان نخواست به جان چراه شیوه آن ترک دل سیه دانست زجور کوکب طالع سحرگهان چشمم چنان گریست ه ناهید دید و مهدانست خوش آن نظر که لب جام و روی ساقی را هلال یکشبه و ماه چارده دانست حدیث حافظ و ساغر که می زند ÷نهان چه جای محتسب و شحنه پادشه دانست بلند مرتبه شاهی که نه رواق سپهر نمونه ای زخم طاق بارگه دانست Ghazal 47 (English) In the Street of the tavern, every holy traveler, that knew the Path The knocking at another door, the source of ruin knew. The diadem of profligacy, Time gave to none save to that one Who, exaltation of the world in this cup, knew. To the threshold of the tavern, whoever found a Path, The mysteries of the cloister from the bounty of the cup of wine knew. From the Saki’s line, whoever read the mystery of both worlds, The mysteries of Jamshid’s cup with the pictures of the road-dust knew. Seek not from us aught save the devotion of the distraught, For the being wise, a sin, the Shaikh of our religious order knew. From the eye of the Saki, my heart desired not safety for life; For the way of that Bold One, black of heart, my heart knew. From the violence of the constellation of nativity, my eye in the mornings So wept, that Nahid beheld, and the moon knew. The tale of Hafez and the cup which he secretly drinketh What room for the Muhtaseb and the watchman? The king knew. A king of lofty rank is that one who, the nine halls of the sky, The form of the curve of the arch of his court, knew. Ghazal 47 (French) Dans la rue de la taverne, chaque voyageur sacré, qui connaissait le chemin Le coup à une autre porte, la source de la ruine le savait. Le diadème de la débauche, le temps n'a donné à personne sauf à celui-là Qui, exaltation du monde dans cette coupe, savait. Au seuil de la taverne, quiconque a trouvé un chemin, Les mystères du cloître de la générosité de la coupe de vin savaient. De la lignée de Saki, quiconque lit le mystère des deux mondes, Les mystères de la coupe de Jamshid avec les images de la route-poussière savaient. Ne cherchez pas de nous autre chose que la dévotion des désemparés, Pour l'être sage, un péché, le cheikh de notre ordre religieux le savait. De l'œil du Saki, mon cœur ne désirait pas la sécurité pour la vie; Pour le chemin de ce Audacieux, noir de cœur, mon cœur savait. De la violence de la constellation de la nativité, mon oeil le matin Alors pleura, que Nahid vit, et la lune le savait. L'histoire de Hafez et la coupe qu'il boit secrètement Quelle place pour le Muhtaseb et le gardien? Le roi savait. Un roi de haut rang est celui qui, les neuf salles du ciel, La forme de la courbe de l'arc de sa cour, savait.