نقد فیلم سه تفنگدار- بخش دوم: میلادی | The Three Musketeers - Part II: Milady 2023
183 بار بازدید -
3 ماه پیش
-
اقتباسی زیبا، سرگرم‌کننده و پرستاره
اقتباسی زیبا، سرگرم‌کننده و پرستاره
نام انگلیسی: The Three Musketeers: Milady
نام فارسی: سه تفنگدار، بخش دوم: میلادی
محصول: ۲۰۲۳ – فرانسه، آلمان، بلژیک، اسپانیا
امتیاز: ۳ از ۴ - 〇⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
چند ماه پیش بود که بخش اول از سه تفنگدار آقای «مارتین بوربولون» را مرور کردیم. در آن بخش به ترکیب برنده‌ای اشاره کردیم که آقای بوربولون برای اقتباس خود در نظر گرفته بود. سه تفنگدار این کارگردان فرانسوی پس از اثر سال ۱۹۶۱ تلاش پر هرینه و جدی سینمای فرانسه برای اقتباس از میان خیل شاهکارهای ادبی این کشور است. بوربولون در بخش اول نشان داد که چگونه می‌تواند قصه‌گوی خوبی برای همه‌ی مخاطبان سینما باشد.
همان‌طور که از عنوان این فیلم در بخش دوم مشخص است نوبت به «میلادی دو وینتر»، همان زن مرموز و شنل‌پوش، رسیده است. بوربولون در بخش دوم سعی دارد از داشته‌های بخش اول نهایت بهره را ببرد تا مخاطب دیگر درگیر تکرارهای بی‌مورد نشود. به‌همین سبب است که تماشای بخش دوم کاملاً وابسته به تجربه‌ی تماشای بخش اول است و قرار نیست داستانی مجزا در دنیایی جدا را شاهد باشیم. آقای بوربولون در این بخش رگه‌ی پررنگ اما خفیفی از کمدی موقعیت را در میان هیاهو و ضربآهنگ بالای اثر خود کشیده است و از این طریق سعی دارد مخاطب را دچار نوعی استراحت لحظه‌ای در این هیاهو کند. او به‌خوبی سینمای قصه‌گو را می‌شناسد و به همین دلیل اقتباسی که از اثر الکساندر دوما به مخاطب ارائه می‌دهد جذاب و تماشایی است.
در بخش اول از بازیگردانی و شخصیت‌پردازی خوب آقای بوربولون گفتیم و اینکه او چگونه ستاره‌های سینمای جهان و فرانسه را دستچین کرده و با استفاده از این نقطه‌گذاری‌های شخصیتی جذابیت روایت را بیشتر و بیشتر کرده است. او در بخش دوم با تأکید روی کاراکتر میلادی مخاطب را در مرزی میان گذشته و زمان حال نگاه می‌دارد. این روایت اثری ماجراجویانه، راحت‌الحلقوم و در نهایت یکی از قوی‌ترین و شاید بهترین اقتباس‌های سینمایی از شاهکار دوماست. در جا افتادن این اثر در ذهن مخاطب باید به این نکته اشاره کرد که مخاطب ناآشنا با دنیای دوما و اثر چند جلدی‌اش پس از تماشای دو فیلم آقای بوربولون به‌راحتی خود را آمیخته با دنیای قرن هفدهمی این اثر می‌کند و بعید است اگر وقت خالی برای خواندن بیابد به سراغ این اثر ادبی نرود؛ چرا که اقتباس سینمایی آن قدر خوب شخصیت‌پردازی شده و آن‌قدر رفت‌و‌برگشت‌های مفیدی بین کاراکترها و موقعیت‌ها دارد که مخاطب به‌راحتی همه‌ی کاراکترهای اصلی و فرعی را در بر می‌گیرد.
آن چیزی که در اثر آقای بوربولون به‌راحتی قابل مشاهده است بهره‌گیری او از آثار ماجراجویانه، اکشن و تاریخی دهه‌های گذشته‌ی سینماست؛ آثاری مانند «دوئلیست» یا حتی «از گور برگشته» و به‌راحتی در برخی از سکانس‌ها می‌توان ادای دین این کارگردان و به‌نوعی الهام‌گرفتن‌اش از ردلی اسکات و ایناریتو را در این اثر شاهد بود. بوربولون در این اثر به‌خوبی از پالت رنگی متناسب با زمان رخدادهای فیلم استفاده کرده است و گاه این پالت رنگی را همگام با نورپردازی مصنوعی در میان چادرها یا دیوارهای قصر در اختیار مخاطب قرار می‌دهد. بوربولون در اثر خود ترسی از اکستریم لانگ‌شات‌ها ندارد و به‌جا از آن‌ها برای نشان دادن گستره‌ی یک لشکرکشی استفاده می‌کند(برعکس آقای ردلی اسکات در فیلم ناپلئون که همه‌ی تأکیدش روی این اکستریم‌لانگ‌شات‌ها و جلوه‌های ویژه‌ی بصری بود تا ضعف روایت را بپوشاند). بوربولون در سکانس پایانی مخاطب را به این فکر وا می‌دارد که بعید نیست بخش سومی را هم برای روایت خود در ذهن داشته باشد و همچنان خود را در میان سطور الکساندر دوما غرق کند.
#فیلم‌های_2023 #cinema #filmreview #سینما #نقد_فیلم #فیلم #thethreemusketeers
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
نام انگلیسی: The Three Musketeers: Milady
نام فارسی: سه تفنگدار، بخش دوم: میلادی
محصول: ۲۰۲۳ – فرانسه، آلمان، بلژیک، اسپانیا
امتیاز: ۳ از ۴ - 〇⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
چند ماه پیش بود که بخش اول از سه تفنگدار آقای «مارتین بوربولون» را مرور کردیم. در آن بخش به ترکیب برنده‌ای اشاره کردیم که آقای بوربولون برای اقتباس خود در نظر گرفته بود. سه تفنگدار این کارگردان فرانسوی پس از اثر سال ۱۹۶۱ تلاش پر هرینه و جدی سینمای فرانسه برای اقتباس از میان خیل شاهکارهای ادبی این کشور است. بوربولون در بخش اول نشان داد که چگونه می‌تواند قصه‌گوی خوبی برای همه‌ی مخاطبان سینما باشد.
همان‌طور که از عنوان این فیلم در بخش دوم مشخص است نوبت به «میلادی دو وینتر»، همان زن مرموز و شنل‌پوش، رسیده است. بوربولون در بخش دوم سعی دارد از داشته‌های بخش اول نهایت بهره را ببرد تا مخاطب دیگر درگیر تکرارهای بی‌مورد نشود. به‌همین سبب است که تماشای بخش دوم کاملاً وابسته به تجربه‌ی تماشای بخش اول است و قرار نیست داستانی مجزا در دنیایی جدا را شاهد باشیم. آقای بوربولون در این بخش رگه‌ی پررنگ اما خفیفی از کمدی موقعیت را در میان هیاهو و ضربآهنگ بالای اثر خود کشیده است و از این طریق سعی دارد مخاطب را دچار نوعی استراحت لحظه‌ای در این هیاهو کند. او به‌خوبی سینمای قصه‌گو را می‌شناسد و به همین دلیل اقتباسی که از اثر الکساندر دوما به مخاطب ارائه می‌دهد جذاب و تماشایی است.
در بخش اول از بازیگردانی و شخصیت‌پردازی خوب آقای بوربولون گفتیم و اینکه او چگونه ستاره‌های سینمای جهان و فرانسه را دستچین کرده و با استفاده از این نقطه‌گذاری‌های شخصیتی جذابیت روایت را بیشتر و بیشتر کرده است. او در بخش دوم با تأکید روی کاراکتر میلادی مخاطب را در مرزی میان گذشته و زمان حال نگاه می‌دارد. این روایت اثری ماجراجویانه، راحت‌الحلقوم و در نهایت یکی از قوی‌ترین و شاید بهترین اقتباس‌های سینمایی از شاهکار دوماست. در جا افتادن این اثر در ذهن مخاطب باید به این نکته اشاره کرد که مخاطب ناآشنا با دنیای دوما و اثر چند جلدی‌اش پس از تماشای دو فیلم آقای بوربولون به‌راحتی خود را آمیخته با دنیای قرن هفدهمی این اثر می‌کند و بعید است اگر وقت خالی برای خواندن بیابد به سراغ این اثر ادبی نرود؛ چرا که اقتباس سینمایی آن قدر خوب شخصیت‌پردازی شده و آن‌قدر رفت‌و‌برگشت‌های مفیدی بین کاراکترها و موقعیت‌ها دارد که مخاطب به‌راحتی همه‌ی کاراکترهای اصلی و فرعی را در بر می‌گیرد.
آن چیزی که در اثر آقای بوربولون به‌راحتی قابل مشاهده است بهره‌گیری او از آثار ماجراجویانه، اکشن و تاریخی دهه‌های گذشته‌ی سینماست؛ آثاری مانند «دوئلیست» یا حتی «از گور برگشته» و به‌راحتی در برخی از سکانس‌ها می‌توان ادای دین این کارگردان و به‌نوعی الهام‌گرفتن‌اش از ردلی اسکات و ایناریتو را در این اثر شاهد بود. بوربولون در این اثر به‌خوبی از پالت رنگی متناسب با زمان رخدادهای فیلم استفاده کرده است و گاه این پالت رنگی را همگام با نورپردازی مصنوعی در میان چادرها یا دیوارهای قصر در اختیار مخاطب قرار می‌دهد. بوربولون در اثر خود ترسی از اکستریم لانگ‌شات‌ها ندارد و به‌جا از آن‌ها برای نشان دادن گستره‌ی یک لشکرکشی استفاده می‌کند(برعکس آقای ردلی اسکات در فیلم ناپلئون که همه‌ی تأکیدش روی این اکستریم‌لانگ‌شات‌ها و جلوه‌های ویژه‌ی بصری بود تا ضعف روایت را بپوشاند). بوربولون در سکانس پایانی مخاطب را به این فکر وا می‌دارد که بعید نیست بخش سومی را هم برای روایت خود در ذهن داشته باشد و همچنان خود را در میان سطور الکساندر دوما غرق کند.
#فیلم‌های_2023 #cinema #filmreview #سینما #نقد_فیلم #فیلم #thethreemusketeers
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
3 ماه پیش
در تاریخ 1403/01/17 منتشر شده
است.
183
بـار بازدید شده