چرا ما بیش‌فعالها کم انگیزه‌ایم؟

یکی از بزرگترین مشکلات در اختلال کم توجهی‌بیش‌فعالی که در فارسی معمولا به اشتباه فقط بیش فعالی خطاب میشه بی انگیزه بودنه. این موضوع اونقدر مهمه که دکتر راسل بارکلی این اختلال رو اختلال کمبود انگیزه خطاب میکنه!
باعث افتخاره اگر من رو در توییتر و اینستاگرام هم دنبال کنید.
📸📸📸 Instagram: 📸📸📸

🐦🐦🐦 Twitter: DanialNikp 🐦🐦🐦
این ویدئو تقریبا ترجمه ویدیویی از کانال یوتوب زیر هست:
​ @How to ADHD  
If you're fluent in English, definitely check it out. I owe her a loot.

💯💯💯ویدیوهایی که توصیه میشه قبل از این ویدیو ببینید:💯💯💯
1️⃣ اختلال کم‌توجهی و بیش فعالی چیه و چرا باید جدی گرفته بشه؟
بیش فعالی چیه؟ چه خطراتی داره؟ چه توا...


2️⃣ چطور بفهمیم بیش‌فعالیم یا نه؟
چطور بفهمیم که آیا اختلال کم توجهی/بی...

چطور واسه کارهایی که دوست داری خیلی هم خوب حواست جمعه اما تا میخوای دو کلمه درس بخونی یهو بدون تمرکز میشی؟!
هدفتو بزرگ روی یک کاغذ یادداشت کن بذار جلوت تا انگیزه بگیری
تو بی ارادگیت رو با بی انگیزگی اشتباه گرفتی
آدم باید خودش در خودش انگیزه ایجاد کنه

خیال کردی من خیلی انگیزه دارم واسه کارهام؟ ولی بازم کارامو کامل انجام میدم


سلام من دانیال نیک پیمانم و توی این ویدیو میخوام در مورد انگیزه صحبت کنم

ما همیش کارهایی که قصد انجامشو داریم انجام نمیدیم.
چرا؟
چون بین قصد انجام یک کار و خود انجام کار یه دره بزرگه.
برای رسیدن از این ور دره که قصد انجام کاره به اونور دره که خود انجام کاره نیاز به یه پله که ما اسمشو میذاریم پل انگیزه
واسه ساخت این پل انگیزه ما به یه سری تخته چوب نیاز داریم. این تخته چوبها از نگاه ما به این کار شکل میگیره
مثلا این کار برای آینده شغلیم خوبه
باعث میشه مایه‌ی افتخار خانواده‌م شم
به دوستام گفتم این کارو میکنم پس باید بکنم

هیچ پل انگیزه‌ای کامل نیست. اما اگر شکافهایی که روی این پل قرار داره کوچیک باشه میشه اونها رو با قدرت اراده و دیسیپلین و نظم  شخصی رد کرد.
مثلا من نمیخوام فلان کارو بکنم اما چون برا آینده‌م مهمه انجامش میدم
ممکنه خیلی انگیزه نداشته باشم اما اونقدری دارم که کار انجام بشه
اما داستان انگیزه توی ما adhd ها کمی فرق میکنه در حدی که  دکتر راسل بارکلی گاهی adhd رو اختلال کمبود انگیزه خطابش میکنه
ممکنه یه کاری همونقدر برای ما مهم باشه که برای یه فرد بدون adhd
اما این مهم بودن برای اون کلی تخته‌چوب انگیزه درست میکنه تا پل انگیزه‌ش رو بسازه اما برای ما یکی دو تا تخته چوب انگیزه بیشتر ایجاد نمیکنه
یعنی پل انگیزه ما شکافهای کوچیک نداره که با قدرت اراده‌‌مون بتونیم ازش رد بشیم
کلا نصف پل نیس
یعنی ممکنه ما واقعا بخوایم دره رو پشت سر بذاریم و کاریو انجام بدیم
ممکنه خیلی هم تلاش کنیم برای شروعش
اما نتونیم...
این ممکنه برای افراد معمولی که توی مغز ما نیستن و اون تخته چوبهای انگیزشی گم شده رو نمیبینن خیلی گیج کننده و اعصاب‌خرد کن باشه
نمیفهمن چرا از پل رد نمیشیم و کاره رو انجام نمیدیم؟؟
اگر اونها تونستن اون کارو کنن چرا ما نتونیم؟
کمی هم حق دارن خب. توی مغز ما که نیستن. و جالب اینه که ما هم خب توی مغز بقیه که نیستیم. کودک adhd اگر تشخیص داده نشده باشه فکر میکنه همه مثل خودشن فقط بقیه با اراده‌ن و اون بی‌اراده. بقیه زرنگن و اون تنبل. احتمالا سالهای سال این سرزنش ها رو از پدر، مادر، معلمها و … هم میشنوه که باعث میشه نگاه خودش هم به خودش همینطوری بشه و در بزرگسالی تازه اگر خوش‌شانس باشه و بفهمه adhd عه سالهای سال درگیر درست کردن اعتماد به نفس از دست رفته و تغییر نگاهش به خودش باشه

معمولا از نظر اطرافیان ما به اندازه کافی به اون کار اهمیت نمیدیم یا آدمهای تنبلی هستیم
خیلی وقتها البته خودمون هم کلافه میشیم
به خصوص اگر کاری باشه که قبلا انجامش دادیم از روی پل انگیزه‌ش رد شدیم
برای همینه که این فکر که شاید من واقعا تنبل و بی‌اراده‌م و دارم از اختلالم به عنوان بهانه استفاده میکنم هیچوقت ما رو کامل رها نمیکنه.
میدونیم که میییتونیم اون کارو انجام بدیم، بقیه هم دارن انجامش میدن.. پس چرا انجام نمیدیم لامصبو؟
چون داستان این نیس
وقتهایی که ما یا بقیه میتونیم کاریو انجام بدیم
وقتهاییه که تخته چوبهای کافی برای پل انگیزه‌مون داریم
ممکنه در زمان دیگه برای انجام همون کار به اندازه کافی تخته چوب انگیزه نداشته باشیم
حالا اگر یخوایم کاریو انجام بدیم که برای انجامش مشکل داریم
یا بخوایم فرد  adhd ای که دوستش داریم رو پشتیبانی کنیم
چطور باید پل انگیزه رو تعمیرش کنیم؟
اول از همه خیلی مهمه که بفهمیم برای مغز adhd ما چی انگیزه دهنده‌ست و چی نیس؟
چون این موضوع یکم با مغزهای نوروتیپیکال یا معمولی متفاوته
بنا به تحقیقات:
مغزهای adhd معمولا با انجام کارهای طولانی، تکراری و حوصله‌سربر مشکل دارن
از اون طرف یه سری چیزها هم هست که بهمون انگیزه میده
وقتی کاری اضطراری و اورژانسیه
کارهایی که جدید و جالبن
چیزهایی که جزو علائق شخصی ماست.
به عبارت دیگه چیزهایی که مغزمون رو تحریک و درگیر میکنه
واسه همینه که داروهای محرک و ورزش و تحرک فیزیکی میتونن خیلی بهمون کمک کنن
این نیاز به محرک انتخاب ما نیست و مغزمون این مدلیه
بعضی از کارها ذاتا تمام آیتمهای مد نظر مغز adhd رو داره
مثل بازیهای کامپیوتری.
برای همینه که کودک adhd که اصلا حواسش به درس نیست خیلی هم خوب و متمرکز میشینه پای بازی یا کاری که دوسش داره و برای همینه که ما جمله هایی مثل اینو زیاد میشنویم
«تو خودت نمیخوای وگرنه کارهایی که میخوای رو که خیلی هم خوب انجام میدی»

اما برای کارهایی که اونقدر خوب پل انگیزه‌مون رو نمیسازن باید خودمون دست به کار بشیم. چطوری؟