Czy w końcu odkryjesz prawdę ? Ks. Piotr Pawlukiewicza na XV Niedzielę zwykłą rok A.

Niedzielne inspiracje
Niedzielne inspiracje
2.2 هزار بار بازدید - پارسال - Czy w końcu odkryjesz prawdę
Czy w końcu odkryjesz prawdę ? Ks. Piotr Pawlukiewicza na XV Niedzielę zwykłą rok A. Kazanie ks. Piotra Pawlukiewicza z Kościoła św. Anny z Warszawy wraz ze wstępem. Wstęp, komentarz i oprawa graficzna autorstwa ks. Pawła. Dzisiaj w Ewangelii św. Mateusza, Jezus przypomina nam o przypowieści siewcy, która jest nam doskonale znana. Ale zastanówmy się, co ona naprawdę oznacza dla nas, tutaj i teraz. "Oto siewca wyszedł siać." Jezus nie mówi tutaj o zwykłym rolniku, ale o każdym z nas. Każdy z nas jest siewcą w swoim życiu. Co siewca robi? Siewca rzuca nasiona. W naszym przypadku, nasiona to nasze słowa, nasze czyny, nasze myśli, nasze uczucia. Każdego dnia rzucając te nasiona, wpływamy na świat wokół nas. Jezus mówi o różnych rodzajach gleby, na które padają nasiona. Te różne rodzaje gleby to różne typy serc ludzkich. Pierwszym rodzajem jest droga, gdzie nasiona są wydziobywane przez ptaki. To jest obraz twardych serc, zamkniętych na słowo Boże, na miłość i dobro, które staramy się zasiać. Czasami, mimo naszych najlepszych wysiłków, nasze słowa i czyny są ignorowane lub odrzucane. Drugim rodzajem jest grunt skalisty. Są to serca, które chwilowo przyjmują nasze nasiona dobroci, ale nie dają im korzeni. Bez korzeni, nasze nasiona nie przetrwają próby czasu i trudności. Może to być chwilowy entuzjazm dla nowej idei, który szybko gaśnie, gdy napotkamy na pierwszą trudność. Trzecim rodzajem są ciernie, które zagłuszają nasze nasiona. To są troski i zmartwienia świata, które zbyt często odciągają nas od naszego zasiewu. Być może jest to strach, brak wiary w siebie, albo po prostu zajęcie się sprawami świata kosztem troski o nasze duchowe życie. Ostatecznie, mamy ziemię żyzną. To jest serce otwarte na słowo Boże, na miłość i dobro, które staramy się zasiać. To jest serce, które słucha, rozumie i przekształca te nasiona w plon - niekiedy trzydziestokrotny, niekiedy sześćdziesięciokrotny, a niekiedy nawet stokrotny. Drodzy bracia i siostry, przypowieść ta nie jest tylko o siewie, ale także o nadziei. Nadziei, że mimo trudności, nasze nasiona dobroci mogą znaleźć żyzną glebę i przynieść plon. Każdego dnia rzucajmy nasze nasiona miłości, pokoju, cierpliwości, dobroci, wierności, łagodności i samokontroli. Nie zrażajmy się, jeśli nie zawsze lądują one na żyznej glebie. Pamiętajmy, że Bogu nie chodzi o to, jak wiele nasion przyniesie plon, ale o to, że próbujemy siać. Każde serce, które zmienimy, każda dusza, której pomożemy, jest wartością samą w sobie. Więc, "Kto ma uszy, niechaj słucha." Nie tylko słuchać słów Jezusa, ale także naszych własnych serc. Posłuchajcie, jakie nasiona dziś siejecie. Czy są to nasiona miłości, pokoju, cierpliwości i dobroci? Czy te nasiona lądują na żyznej glebie, czy są zagłuszane przez ciernie codziennych trosk? Oto nasze wyzwanie na dzisiaj, drodzy bracia i siostry. Nie tylko siać dobre nasiona, ale także starać się być żyzną glebą dla nasion innych. W ten sposób możemy wpływać na świat wokół nas, przynosząc obfite plony miłości i dobroci.
پارسال در تاریخ 1402/04/23 منتشر شده است.
2,282 بـار بازدید شده
... بیشتر