වංගෙඩිගල තනිවම camping # Solo hiking and Camping Wangedigala Peak # සිහිනයක් සොයා තනිවම

සිහිනයක්......

ඒ සිහිනය සොයා තනිව ගිය සොඳුරු චාරිකාවක්......

මගේ දිව්‍යලෝකෙට මං පියාඹන්න යන්නෙ....

අනේ ඒත්....

පටන් ගන්නෙම අවිනිශ්චිතව.... ජීවිතේ වගේමයි.... කන්ද ගාවට එන්නත් කලින් දැන ගත්තෙ කලින් දවසෙ ඉඳන් කන්ද ගිනි ගන්නවලු....

නවතින්නද කියන්නෙ.... ඇහුව මං මගෙන්.... වෙනද වගේම...

නෑ ඕනි නෑ අද ඔයාට පුලුවන් ඔයාගෙ හීනෙ හැබෑ කර ගන්න....

ලැබේවි හැම දේම හරි ලස්සනට ආරක්ශිතව....

හිත එක පාරින්ම කිව්ව....

ඉගිලුනා මම හීනෙ හොයාගෙනම.....

ලැව්ගිනි දකිද්දි දුකයි... ඒත් ඒක මේ පරිසර පද්දතියට සිද්දවෙන සංසිද්දියක්. ඒක පිලි ගන්න.... හිත කිව්ව.... හැම දේකම අවිනිශ්චිත බව එතුලින් දකින්න... ආයෙත් හිත කිව්ව....

ඒත් අනේ අපි කවුරුත් හිතාමතා ගින්නට දායක නොවී ඉමු.... ගිනි පුපුරක් වත් එකතු වෙන්න දෙන්න එපා... ඒකෙ විනාසය දරුණුයි.....

ආපහු සිහිනයට.....

Knee pain එකක්... ජීවිතේට ආව challenge එකක්.... අමාරුයි. රිදෙනව. ඒත් කෙල්ලගෙ හිත හයියයි.... නැග්ග මුදුනටම...

වංගෙඩිගල පහු කරගෙන වංගෙඩිකන්දෙ උඩම point එකට....

එක පැත්තකින්....
දන්නව මෙතන ගල් ගොඩක්. සැප නින්දක් ලැබෙන්නෙ නෑ... අනික හුලං සැරයි. ඉඩ තියෙන්නෙ ගානට tent එක ගානට. දෙපැත්තටම හෙල....

ම්ම්ම්ම්ම්

අනික් පැත්තෙන්....
සිහිනය.... මොකක්ද ඇත්‍තටම මේ සිහිනය.... කියන්නම්


තනිවම මේ උස්ම ඉමේ රැයක් පහන් කරන්න... 360 view එකත් එක්ක උදේට රත්තරන් පාටට පායන පලමු හිරු කිරණ විඳ ගන්න....  අත් දෙක දෙපැත්තට දාල හොඳ ගැඹුරු හුස්මක් ගන්න...... මගෙ පොඩි පුටුවෙ හාන්සියක් දාගෙන සීතල හුලං රැලි එක්ක කෙස් කලඹට දඟ කරන්න දීල ඉරත් එක්ක පොඩි කයියක් ගහන්න.... රෑට තරු වලින් හඳ හොරකම් කරල මගෙ ගාව පොඩ්ඩක් තියා ගන්න.... කොටින්ම කියනව නම් වංගෙඩිකන්ද මට කතා කරල එන්න කිව්වෙ ඇයි කියන ඒ රහස අහ ගන්න.... එයා මට එන්න කිව්වෙ තනියෙම... දෙන්නම් කිව්ව ඔය සේරම ලස්සන ඔයාට....

සුරංගනා කතාවක පද පෙලක් වගේ....

ඉතින් සැබෑවක් වුනා මගෙ සිහිනය......

හැම දේම ඊටත් චුට්ටක් වැඩියෙන් ලැබුන...

රෑ පලවෙනි වතාවට කොටිය ලඟටම ආවා... Tent එක වටේ පැය බාගයක් විතර කැරකුනා... කව්ද බලන්න ඇති එයාගෙ අඩවියට ආව ආගන්තුකය... එයාට මං කිව්ව මගෙන් හානියක් නෑ මට හානියක් වෙන්නත් බෑ කියල. වචනෙන් නොව මනසින්.... හානියක් නොකර මට විඳ ගන්න දීල එයා ගියා... ආවෙම නෑ ආපහු...

පාන්දර 2 විතර වෙනකන් පොඩි පුටුව තියන් මම හඳ එක්ක කියෙව්ව.... සීතල හුලං වලට ඔහේ ඇවිල්ල ඇගේ වැදිල දඟ කරන්න දීල මම ඒ මොහොත හරි ලස්සනට වින්ඳා....

උදේ 5 ඉඳන් පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ එබිකම් කරන ඉර එලියට එනකම්ම ඒ දැහැනෙ සමවැදුන....

අනේ ෆැන්ටසිය ඉවරයි.....

කාගෙත් ප්‍රශ්න .....

කෝමද අනේ මේ සේරම ලැබෙන්නෙ.... ?

රකින නිසා......

කෝමද අනේ මේ සේරම තනියම විඳින්නෙ..... ?

හිස් නිසා.....

කෝමද අනේ හිස් වෙන්නෙ.....?

දකින නිසා.......

කෝමද අනේ දකින්නෙ.....?

විඳින නිසා.......

ඉතින් අවසානෙදි.....?

නිවෙනව......

රකිමින් විඳින්න .....
විඳිමින් නිවෙන්න.....
නිවෙමින් දකින්න........
දකිමින් පිපෙන්න ............


🌿🍃☘️💚🧠👣🇱🇰❤️

විශ්වනී
17.08.2023