دیوان حافظ با معنی و تفسیر کامل | غزل شماره 39 | باغِ مرا چه حاجتِ سرو و صنوبر است

Persian Poetry منتشر شده در تاریخ 1401/12/02

6.8 هزار بار بازدید - پارسال - لینک کانال دوم ما

لینک کانال دوم ما
footprintofficial
-------------
وبسایت و لینکدین اسپانسر
https://www.futek.com/
LinkedIn: futek-advanced-sensor-technology-inc.
-------------
Social platforms - شبکه های اجتماعی
Instagram : Instagram: persian.poetry.official
telegram : https://telegram.me/persianpoetry101
Facebook : Facebook: persianpoetry101
Twitter : Twitter: poetry_persian
-
contributions - همیاری با ما
idpay : https://idpay.ir/persianpoetry
Paypal : https://www.paypal.me/PersianPoetry
---------------------
سلام خدمت همراهان عزیز و همیشگی کانال

رسیدیم به غزل سی و نهم از دیوان حافظ
این غزل بسیار مشهور از دیوان حافظ حاوی مفاهیمی‌ست رندانه
امیدوارم لذت ببرید

لایک و کامنت و سابسکرایب فراموش نشه
-------------
0:00 - Intro / شروع
0:22 - Information / اطلاعات
04:39 - Ghazal reading / خواندن غزل سی و هفتم دیوان حافظ
06:27 - Sponsor / اسپانسر
07:09 - couplet 1 / تفسیر باغِ مرا چه حاجتِ سرو و صنوبر است
09:09 - couplet 2 / تفسیر ای نازنین پسر، تو چه مذهب گرفته‌ای
14:20 - couplet 3 / تفسیر چون نقشِ غم ز دور ببینی شراب خواه
20:17 - couplet 4 / تفسیر از آستانِ پیرِ مغان سر چرا کشیم
25:09 - couplet 5 / تفسیر یک قصه بیش نیست غمِ عشق، وین عجب
27:54 - couplet 6 / تفسیر دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت
29:30 - couplet 7 / تفسیر شیراز و آبِ رکنی و این بادِ خوش نسیم
31:54 - couplet 8 / تفسیر فرق است از آبِ خضر که ظلمات جای او است
34:26 - couplet 9 / تفسیر ما آبرویِ فقر و قناعت نمی‌بریم
40:05 - couplet 10 / تفسیر حافظ چه طُرفه شاخ نباتیست کِلکِ تو
-------------
غزل شمارهٔ 39 دیوان حافظ

باغِ مرا چه حاجتِ سرو و صنوبر است؟
شمشادِ خانه پرورِ ما از که کمتر است؟

ای نازنین پسر، تو چه مذهب گرفته‌ای؟
کِت خونِ ما حلالتر از شیرِ مادر است

چون نقشِ غم ز دور ببینی شراب خواه
تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرر است

از آستانِ پیرِ مغان سر چرا کشیم؟
دولت در آن سرا و گشایش در آن در است

یک قصه بیش نیست غمِ عشق، وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است

دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت
امروز تا چه گوید و بازش چه در سر است

شیراز و آبِ رکنی و این بادِ خوش نسیم
عیبش مکن که خالِ رُخِ هفت کشور است

فرق است از آبِ خضر که ظلمات جای او است
تا آبِ ما که منبعش الله اکبر است

ما آبرویِ فقر و قناعت نمی‌بریم
با پادشه بگوی که روزی مقدر است

حافظ چه طُرفه شاخ نباتیست کِلکِ تو
کِش میوه دلپذیرتر از شهد و شکر است
-------------
قبل از شروع
در ابتدا خواهشمندیم برنامه را لایک کنید و اگر هنوز کانال یوتیوب شعر فارسی را سابسکرایب نکرده‌اید، حتما همین در همین لحظه سابسکرایب کنید
این برای شما هزینه‌ای در بر ندارد اما به گسترش این محتوا کمک شایانی خواهد کرد
و در انتها
کانال شعر فارسی در حال تولید یک داشنامه‌ی ادبیات پارسی‌ست و برای محقق کردن این هدف، نیاز به حمایت شما خواهد داشت
تلاش ما در قامت یک خُرده‌نهادِ فرهنگی متمرکز بر استقلال مالی و فکری‌ست و این امر محقق نمی‌شود مگر با حمایت مخاطب دلسوز
------------------------------------------------------
بنابراین، اگر هدف شما حمایت از ما و محتوای ماست، از روش های زیر میتوانید همیاری خود را به دست ما برسانید
💳 https://paypal.me/persianpoetry
💳 https://idpay.ir/persianpoetry
------------------------------------------------------
شبکه های اجتماعی ما
🟦 telegram https://t.me/persianpoetry101
🟥 Instagram Instagram: persian.poetry.official
🟥 website https://adormedia.com
🟦 Twitter Twitter: poetry_persian
------------------------------------------------------
#Hafez
#Ghazal
#persianpoetry

پارسال در تاریخ 1401/12/02 منتشر شده است.

6,823 بـار بازدید شده

... بیشتر