مستند ایرانی آنسوی بزرگراه - Iranian Documentary
2.7 هزار بار بازدید -
2 سال پیش
-
پروژه بهسازی محله بریانک فرصتی
پروژه بهسازی محله بریانک فرصتی ایجاد میکند تا فیلمساز به آسیبهای اجتماعی ناشی از تخریب بی رویه محلهها بپردازد و بریانک و مشکلاتش را با محله مشابهی در پاریس مقایسه کند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
مسئلهی من در این متن، مسئلهی مالکیت است و به شکل دقیقتر، مالکیت یک شهر. مدام از خودم سئوال میکنم که چطور میشود یک شهر به این بزرگی مال من باشد. چطور میشود که تهران با این مساحت، تراکم و جمعیتاش، تهران با شهرداریهای منطقه به منطقهاش، تهران که حتی یک وجب آن مال من نیست و در شناسنامهام به آن منتسب نشدهام، شهر من باشد یا شهر ما حتی.
گویا به کار بردن ترکیب "شهر من/ما" در ادبیات روزمره دارد قابلیت معنایی مستقیم خودش را از دست میدهد و به کنایهای دور تبدیل میشود. کنایهای که خودش را به عرصهی شعر، رمان، هنر و در کل، تخیل منتسب میکند و معنی نزدیک آن هرچه باشد "تمام" شهر نیست. در حداکثریترین حالت یک خیابان شلوغ یا خلوت است با کمترین انسجام در کنشهای متقابل انسانیاش. یک گوشهی دنج در یک کافه یا قهوهخانه است که از پس به پایان رسیدن وقت میز به خداحافظی با دوست میانجامد.
"در سال 1384، از طرف مشاور منطقهی 10 شهرداری تهران، پیشنهاد انجام یک پروژهی پژوهشی و اجرایی، برای بهسازی محلهی بریانک-هفت چنار به شهرداری ارائه شد. مهندسین مشاور طرح و معماری با همکاری مرکز ایرانشناسی فرانسه در ایران گروهی از مسئولان نوسازی در شهرداری منطقهی 20 پاریس را به ایران دعوت کردند. آنها که تجربهی نوسازی محلهی مشابهی را در پاریس را داشتند گفتگوهایی با مشاوران ایرانی انجام دادند. به اعتقاد آنها تصمیمهای افراطی هنگام تخریب محلهها در دوران گذشتهی پاریس، دلیل بسیاری از آسیبهای اجتماعی امروز این شهر است و به همین خاطر، نمیخواستند تجربهی پاریس در تهران هم تکرار شود."(دقیقهی 3 و 54 ثانیه تا 4 و 34 ثانیه)
پروژهی بهسازی منطقهی 10 تهران، که از بین دو الگوی نوسازی/بهسازی از بالا و نیز نوسازی/بهسازی از پایین، نوع دوم را انتخاب کرده است و قصد دارد که برخلاف انجام طرحهایی همچون طرح نواب که به شکلی ناگهانی و نیز انبوه به ساخت یک بزرگراه و تعداد زیادی مجتمع مسکونی اقدام کرده بود؛ مجریان اصلی اجرای خودش را مردم و شهروندانی تعریف کند که به محله و شهر خود تعلق خاطر زیادی دارند. بنابراین اجرای تدریجی و گام به گام این طرح توسط مردم خود محله زیر نظر مشاوران و متخصصان رشتههای مختلف و نیز با کمکهای مالی دولتی چشمانداز اجرایی دقیقی است که این پروژه از خود ارائه کرده است.
پرسش اساسی این طرح با این توضیح اجرایی، در مرحلهی اول پرسش از چیستی مناسبترین نوع دخالت و مدیریت (دخالت/ مدیریت از بالا یا دخالت از پایین) در انجام این پروژه است که در کنه پاسخ خود یعنی انتخاب نوع مدیریت و دخالت از پایین توسط مردم، به مسئلهی مالکیت حقیقی و حقوقی مردم نسبت به شهرشان اشاره میکند. مالکیتی که فارغ از مناطق مسکونی خصوصی خود را بیش از هرجایی در فضاهای عمومی محله منعکس کرده است.
در واقع مردم محلهی بریانک- هفت چنار با تعلق خاطری که به محل زندگیشان دارند و نیز با فعالیتهای جمعی معناداری که در فضاهای عمومی حداقلی آن (یک پارک و حسینیه) انجام می دهند، به نوعی محله را در معنای به مالکیت درآوردن آن، تسخیر کردهاند و خوشبختانه مجریان این طرح نیز این مسئله را به خوبی متوجه شدهاند. در تأیید این گفته می توان به تصاویر مربوط به ورزش زنان در پارک محله اشاره کرد که در کنار آن انجمنهای خیریهی خودجوشی نیز شده است.
آنسوی بزرگراه :
آن سوی بزرگراه، روایت باز پس گرفتن مالکیت محلهای است که ساکنانش در اجرای طرح نواب، بخشی از آن را از دست داده اند؛ ماجرای تثبیت شهر من/ شهر ما به خوبی در این مستند منعکس شده است زیرا این فیلم، جریان زیست یک محلهی قدیمی را که علاوه بر کالبدی مصنوع، متشکل از کنشگرانی زنده است به دقت به تصویر کشیده است. مستندی که کار خود را از ارائه کردن یک گزارش طولانی پژوهشی خسته کننده به خوبی فراتر برده است و مخاطب را در روزمرهی پر جنب و جوش ساکنان منطقهی 10 تهران شریک کرده است. علاوه بر این، استفاده از تصاویر مقایسهای پاریس در کنار تهران به خوبی خاصیت تطبیقی بودن یک مستند پژوهشی را در خود منعکس کرده است.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
کارگردان: ناهید رضایی
پژوهشگر: مینا سعیدی
سال ساخت : ۱۳۸۷
موضوع : اجتماعی معماری و شهرسازی
----------------------------------------------------------------------------------------------------
#مستند_ایرانی_آنسوی_بزرگراه
#مستند
#Iran_Documentary
#فیلم_ایرانی_آنسوی_بزرگراه
#Top_Persian_Movies
#Iranian Documentary
#محله_بریانک
#مستندجدیدایرانی
----------------------------------------------------------------------------------------------------
مسئلهی من در این متن، مسئلهی مالکیت است و به شکل دقیقتر، مالکیت یک شهر. مدام از خودم سئوال میکنم که چطور میشود یک شهر به این بزرگی مال من باشد. چطور میشود که تهران با این مساحت، تراکم و جمعیتاش، تهران با شهرداریهای منطقه به منطقهاش، تهران که حتی یک وجب آن مال من نیست و در شناسنامهام به آن منتسب نشدهام، شهر من باشد یا شهر ما حتی.
گویا به کار بردن ترکیب "شهر من/ما" در ادبیات روزمره دارد قابلیت معنایی مستقیم خودش را از دست میدهد و به کنایهای دور تبدیل میشود. کنایهای که خودش را به عرصهی شعر، رمان، هنر و در کل، تخیل منتسب میکند و معنی نزدیک آن هرچه باشد "تمام" شهر نیست. در حداکثریترین حالت یک خیابان شلوغ یا خلوت است با کمترین انسجام در کنشهای متقابل انسانیاش. یک گوشهی دنج در یک کافه یا قهوهخانه است که از پس به پایان رسیدن وقت میز به خداحافظی با دوست میانجامد.
"در سال 1384، از طرف مشاور منطقهی 10 شهرداری تهران، پیشنهاد انجام یک پروژهی پژوهشی و اجرایی، برای بهسازی محلهی بریانک-هفت چنار به شهرداری ارائه شد. مهندسین مشاور طرح و معماری با همکاری مرکز ایرانشناسی فرانسه در ایران گروهی از مسئولان نوسازی در شهرداری منطقهی 20 پاریس را به ایران دعوت کردند. آنها که تجربهی نوسازی محلهی مشابهی را در پاریس را داشتند گفتگوهایی با مشاوران ایرانی انجام دادند. به اعتقاد آنها تصمیمهای افراطی هنگام تخریب محلهها در دوران گذشتهی پاریس، دلیل بسیاری از آسیبهای اجتماعی امروز این شهر است و به همین خاطر، نمیخواستند تجربهی پاریس در تهران هم تکرار شود."(دقیقهی 3 و 54 ثانیه تا 4 و 34 ثانیه)
پروژهی بهسازی منطقهی 10 تهران، که از بین دو الگوی نوسازی/بهسازی از بالا و نیز نوسازی/بهسازی از پایین، نوع دوم را انتخاب کرده است و قصد دارد که برخلاف انجام طرحهایی همچون طرح نواب که به شکلی ناگهانی و نیز انبوه به ساخت یک بزرگراه و تعداد زیادی مجتمع مسکونی اقدام کرده بود؛ مجریان اصلی اجرای خودش را مردم و شهروندانی تعریف کند که به محله و شهر خود تعلق خاطر زیادی دارند. بنابراین اجرای تدریجی و گام به گام این طرح توسط مردم خود محله زیر نظر مشاوران و متخصصان رشتههای مختلف و نیز با کمکهای مالی دولتی چشمانداز اجرایی دقیقی است که این پروژه از خود ارائه کرده است.
پرسش اساسی این طرح با این توضیح اجرایی، در مرحلهی اول پرسش از چیستی مناسبترین نوع دخالت و مدیریت (دخالت/ مدیریت از بالا یا دخالت از پایین) در انجام این پروژه است که در کنه پاسخ خود یعنی انتخاب نوع مدیریت و دخالت از پایین توسط مردم، به مسئلهی مالکیت حقیقی و حقوقی مردم نسبت به شهرشان اشاره میکند. مالکیتی که فارغ از مناطق مسکونی خصوصی خود را بیش از هرجایی در فضاهای عمومی محله منعکس کرده است.
در واقع مردم محلهی بریانک- هفت چنار با تعلق خاطری که به محل زندگیشان دارند و نیز با فعالیتهای جمعی معناداری که در فضاهای عمومی حداقلی آن (یک پارک و حسینیه) انجام می دهند، به نوعی محله را در معنای به مالکیت درآوردن آن، تسخیر کردهاند و خوشبختانه مجریان این طرح نیز این مسئله را به خوبی متوجه شدهاند. در تأیید این گفته می توان به تصاویر مربوط به ورزش زنان در پارک محله اشاره کرد که در کنار آن انجمنهای خیریهی خودجوشی نیز شده است.
آنسوی بزرگراه :
آن سوی بزرگراه، روایت باز پس گرفتن مالکیت محلهای است که ساکنانش در اجرای طرح نواب، بخشی از آن را از دست داده اند؛ ماجرای تثبیت شهر من/ شهر ما به خوبی در این مستند منعکس شده است زیرا این فیلم، جریان زیست یک محلهی قدیمی را که علاوه بر کالبدی مصنوع، متشکل از کنشگرانی زنده است به دقت به تصویر کشیده است. مستندی که کار خود را از ارائه کردن یک گزارش طولانی پژوهشی خسته کننده به خوبی فراتر برده است و مخاطب را در روزمرهی پر جنب و جوش ساکنان منطقهی 10 تهران شریک کرده است. علاوه بر این، استفاده از تصاویر مقایسهای پاریس در کنار تهران به خوبی خاصیت تطبیقی بودن یک مستند پژوهشی را در خود منعکس کرده است.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
کارگردان: ناهید رضایی
پژوهشگر: مینا سعیدی
سال ساخت : ۱۳۸۷
موضوع : اجتماعی معماری و شهرسازی
----------------------------------------------------------------------------------------------------
#مستند_ایرانی_آنسوی_بزرگراه
#مستند
#Iran_Documentary
#فیلم_ایرانی_آنسوی_بزرگراه
#Top_Persian_Movies
#Iranian Documentary
#محله_بریانک
#مستندجدیدایرانی
2 سال پیش
در تاریخ 1401/04/05 منتشر شده
است.
2,761
بـار بازدید شده