Rumi - Recitado en el idioma original - El amor es mi religión. - مولوی - مذهب عشق
453 بار بازدید -
9 ماه پیش
-
El amor es mi religión.Un
El amor es mi religión.
Un poema de Rumi, poeta y místico del siglo XIII.
El idioma original del poema: persa
Traducción, comentarios y voz:
Reza Fattahi, autor de Los dos mundos
Puedes conectarte conmigo en diferentes plataformas: https://linktr.ee/rezafattahi
También puedes consultar los blogs y libros en mi sitio web:: https://thetwoworlds.org
Tus "likes” y suscripción marcarían la diferencia.
***
Music: 'Hiraeth' by Scott Buckley - released under CC-BY 4.0. www.scottbuckley.com.au
***
مولوی - مذهب عشق
***
دیوان شمس تبریز – غزل شماره ۱۱۶
چه تدبیر ای مسلمانان که من خود را نمی دانم
نه تـرسا و یهودیـم نه گبرم نه مسلمانم
نه شـرقیم نه غـربیم نه بـریم نه بـحریم
نه ز ارکان طبـیعیم نه از افـلاک گـردانم
نه از خاکم نه از بادم نه از آبم نه از آتش
نه از عرشم نه از فرشم نه از کونم نه از کانم
نه ازهندم نه از چینم نه از بلغار و سقسینم
نه از مـلک عراقـینم نه از خـاک خراسانم
نه از دنیا نه از عقبی نه از جنت نه از دوزخ
نه از آدم نه از حوا نه از فـردوس رضـوانم
مـکانم لامـکان بـاشد نشانم بی نشـان باشد
نه تن باشد نه جان باشد که من از جان جانانم
دوئی از خود برون کردم یکی دیدم دو عالم را
یـکی جویم یکی کویم یکی دانم یکی خوانم
هو الاول هو الآخـر هو الظاهـر هو البـاطن
بـغیر از هو و یـا من هو دگر چیزی نمی دانم
زجان عشق سرمستم دو عالم رفت از دستم
بـجـز رندی و قـلاشی نبـاشد هیـچ سامانم
اگر در عمر خود روزی دمی بی او بر آوردم
از آن وقت و از آن ساعت زعمر خود پشیمانم
اگر دستم دهد روزی دمی با دوست در خلوت
دو عالـم زیـر پـا آرم دگـر دستـی بـرافشانم
***
Un poema de Rumi, poeta y místico del siglo XIII.
El idioma original del poema: persa
Traducción, comentarios y voz:
Reza Fattahi, autor de Los dos mundos
Puedes conectarte conmigo en diferentes plataformas: https://linktr.ee/rezafattahi
También puedes consultar los blogs y libros en mi sitio web:: https://thetwoworlds.org
Tus "likes” y suscripción marcarían la diferencia.
***
Music: 'Hiraeth' by Scott Buckley - released under CC-BY 4.0. www.scottbuckley.com.au
***
مولوی - مذهب عشق
***
دیوان شمس تبریز – غزل شماره ۱۱۶
چه تدبیر ای مسلمانان که من خود را نمی دانم
نه تـرسا و یهودیـم نه گبرم نه مسلمانم
نه شـرقیم نه غـربیم نه بـریم نه بـحریم
نه ز ارکان طبـیعیم نه از افـلاک گـردانم
نه از خاکم نه از بادم نه از آبم نه از آتش
نه از عرشم نه از فرشم نه از کونم نه از کانم
نه ازهندم نه از چینم نه از بلغار و سقسینم
نه از مـلک عراقـینم نه از خـاک خراسانم
نه از دنیا نه از عقبی نه از جنت نه از دوزخ
نه از آدم نه از حوا نه از فـردوس رضـوانم
مـکانم لامـکان بـاشد نشانم بی نشـان باشد
نه تن باشد نه جان باشد که من از جان جانانم
دوئی از خود برون کردم یکی دیدم دو عالم را
یـکی جویم یکی کویم یکی دانم یکی خوانم
هو الاول هو الآخـر هو الظاهـر هو البـاطن
بـغیر از هو و یـا من هو دگر چیزی نمی دانم
زجان عشق سرمستم دو عالم رفت از دستم
بـجـز رندی و قـلاشی نبـاشد هیـچ سامانم
اگر در عمر خود روزی دمی بی او بر آوردم
از آن وقت و از آن ساعت زعمر خود پشیمانم
اگر دستم دهد روزی دمی با دوست در خلوت
دو عالـم زیـر پـا آرم دگـر دستـی بـرافشانم
***
9 ماه پیش
در تاریخ 1402/08/26 منتشر شده
است.
453
بـار بازدید شده