ธรรม๔ประการเป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธาน(อ่านเพิ่มเติมในช่องคำอธิบาย)

ธรรม๔ประการนี้เป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธาน¹

ดูก่อนภิกษุทั้งหลายธรรม ๔ ประการนี้เป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธานไปธรรม ๔ประการเป็นไฉน  คือ

ภิกษุทั้งหลายในพระวินัยนี้  เล่าเรียนสูตรอันถือกันมาผิดด้วยบทพยัญชนะที่ใช้ผิด เนื้อความแห่งบทพยัญชนะที่ใช้ผิด  ย่อมมีนัยอันผิดไปด้วยนี้ธรรมประการที่๑  เป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธานไป

อีกประการหนึ่ง  ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้ว่ายาก   ประกอบด้วยธรรมอันทำความว่ายาก ไม่อดทนไม่รับคำสั่งสอนโดยเบื้องขวา  นี้ธรรมประการที่๒
เป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธานไป

อีกประการหนึ่ง  ภิกษุเหล่าใดเป็นพหูสูต เล่าเรียนนิกาย  ทรงธรรมทรงวินัย  ทรงมาติกา    ภิกษุเหล่านั้นไม่เอาใจใส่บอกสอนแก่ผู้อื่น   เมื่อภิกษุเหล่านั้นล่วงไป  สูตรก็ขาดผู้เป็นมูล  (อาจารย์)ไม่มีที่อาศัยสืบไป นี้ธรรมประการที่๓  เป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธานไป

อีกประการหนึ่ง  ภิกษุผู้ใหญ่ ๆ เป็นผู้สะสมบริขาร  ปฏิบัติย่อหย่อนมุ่งไปทางจะลาสิกขา ทอดธุระในปวิเวก  ไม่ทำความเพียร  เพื่อถึงธรรมที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ  เพื่อทำให้แจ้งซึ่งธรรมที่ยังมิได้ทำให้แจ้งปัจฉิมชนตา  (ประชุมชนผู้เกิดภายหลัง  คือสัทธิวิหาริกและอันเตวาสิกเป็นต้น )ได้เยี่ยงอย่างภิกษุผู้ใหญ่เหล่านั้น ก็พลอยเป็นผู้สะสมบริขาร  ปฏิบัติย่อหย่อนมุ่งไปทางจะลาสิกขา  ทอดธุระในปวิเวก  ไม่ทำความเพียรเพื่อถึงธรรมที่ยังไม่ถึง  เพื่อบรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ  เพื่อทำให้แจ้งซึ่งธรรมที่ยังมิได้ทำให้แจ้งไปตามกัน  นี้ธรรมประการที่  ๔ เป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธานไป

ภิกษุทั้งหลาย นี้แลธรรม๔ ประการเป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธาน

¹ที่มา พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต
สุคตสูตร เล่มที่ ๓๕ ข้อที่ ๑๓๕ หน้าที่ ๓๘๑-๓๘๒ ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย


ภาพหลวงพ่อโต วัดมังคลถาวราราม วัดขัวแคร่  จ.เชียงราย โดยพี่ป๊อบ