داوی تیت، زنی که برای التیام زخم های کامبوج می کوشد

persian.euronews.com/ این هفته به استان "باتامبانگ" کامبوج به دیدار "داوی تیت" آمده ایم. او سالهاست که در راه کمک به قربانیان پل پت تلاش می کند. در شهر کوچک "ترنگ", داوی تیت چهرۀ محبوبی است. زندگی این زن و شوهر، پس از شناختن داوی تیت، تغییر کرد. پس از دیدار مجدد یک گفتگو آغاز می شود: "شما دو تا خوک به من دادید و از آن پس، خوک پرورش می دهم و می فروشم". داوی تیت می پرسد: "خرج زندگیتان را از این راه در می آورید؟ با این محصولات؟" و مرد جواب می دهد: "بله، سبزیجات هم می فروشیم." در پی یک حادثه در سال ۱۹۹۰ میلادی، این مرد بنام "سوتئا نام" در تنگدستی شدیدی زندگی می کرد. داوی تیت و سازمانش از او حمایت کردند. "سوتئا نام" سرباز و سپس مامور پلیس بود و یکی از پاهای خود را بر اثر انفجار مین از دست داد. پس از برقراری صلح و سالها عملیات پاکسازی مین، این منطقه هنوز شاهد انفجارات متعددی است. داوی تیت در مورد خطراتی که هنوز پس از پایان جنگ وجود دارد، می گوید: "پس از جنگ، مردم به زمین های کشاورزی و دامپروری برگشتند، اما هنوز مین های زیادی وجود دارد. خیلی ها زیر خاک گذاشته شده و فراموش شده اند. نمی دانیم کجا هستند اما دائماً می شنویم که در این سو یا آن سو، یک مین منفجر شده است." چند کیلومتر دورتر، داوی به دیدار پسر بچه ای می رود که او و سازمانش تحت درمان قرار داده و سپس به مدرسه فرستادند. داوی می گوید: "در مدرسه، یک چیز کوچک پیدا کرد، یک مین قورباغه ای. منفجر شد و از این ناحیه مجروح شد." کمک رسانی به افرادی که همچنان هزینۀ سنگین سالهای جنگ را می پردازند، هدف همیشگی داوی تیت بوده است. داوی معلم بود و او هم دوران جنگ و ویرانی کشورش را تجربه کرد: "واژۀ دشوار، برای بیان آنچه در آن دوران تحمل کردیم، واقعاً کافی نیست. در دوران پل پوت، باید همه چیز را پنهان و فراموش می کردیم. اگر می فهمیدند که معلم هستم، شاید مرگ در انتظارم بود، مرگ. باید به هر نحوی کار می کردم. در هر جایی. فضولات را حمل و نقل می کردم. هر کاری نیاز بود انجام می دادم و مرده های بسیاری دیدیم. میان مرده ها راه می رفتم. وقتی لباس فرزندانم را در کنار رودخانه می شستم، اجسادی را می دیدم که متورم شده بودند. حتی صدای سرِ اجساد را می شنیدم که به ستون های پل می خوردند. به خودم قول دادم اگر زنده بمانم، در این زندگی و در زندگی آینده، هر عمل خوبی که می توانم برای کمک به دیگران انجام دهم." داوی ادامه می دهد: "بر اساس تعالیم بودا، اگر کردار نیک انجام دهیم، در زندگی آینده پاداش آن را خواهیم گرفت." در سال ۱۹۹۵ بود که داوی تیت به قول خود عمل کرد. هنگامی که یکی از فرزندان او در بیمارستان "باتامبانگ" بستری شده بود: "کودکان بیمار خانواده های فقیر را دیدم که گریه می کردند و فریاد می زندند چون غذایی برای خوردن نداشتند و چون دارویی به آنها داده نمی شد." Youtube youtube.com/euronewspe Facebook www.facebook.com/euronews.pe Twitter twitter.com/euronews

• #news_politics
• #euronews
• #womenandwar
• #عدالت
• #کامبوج
• #کمونیسم
• #دادرسی