ماشین سرکوب مجاهدین و جهنم ابوغریب Javad FIROZMAND
2.8 هزار بار بازدید -
6 سال پیش
-
امروز می خواهم قصه ای
امروز می خواهم قصه ای از قصه ها و غصه های جداشدگان از مجاهدین را برای شما بازگو نمایم. جداشدگانی که با بینش سیاسی بسیار اندک و خرد، از سال ۱۳۵۸ به بعد، آگاهانه یا نا آگاهانه در وادی مجاهدین خلق گام نهاده و در نهایت از سرزمین مادری رانده و از آنچه که در رویاهایشان به تصویر می کشیدند، مانده اند!..
رویاهای طلایی جداشدگان پیش از سقوط صدام در سال ۱۳۸۲ از هم فروپاشیده بود. هر آنگاه که لب به سخن گشودند تا از سازمان خود و رهبرانشان انتقاد نمایند، از آنهمه جنگ و خونریزی تبری جویند و راه و روشی جز برادرکشی و تجاوز به آب و خاک خود انتخاب نمایند، مورد حمله و هجوم همقطاران و رهبرانشان قرار گرفتند و در این مسیر ابتلائات بسیاری را بجان خریدند.
مسعود رجوی و مریم رجوی در نشست های مکرر درون تشکیلاتی گفته بودند هر کسی که بخواهد از مجاهدین جدا شود، یا نفوذی است یا خود فروخته به وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران ایران. به همین دلیل قانونی برای اجرای فرامین رهبری در تشکیلات مجاهدین وضع شده بود که عملا خروج را غیر ممکن می نمود.
اجرای قانون مسعود و مریم رجوی برای سرکوب افراد جدایی خواه در درون تشکیلات مجاهدین :
-۲ سال زندان در درون پادگان اشرف یا پایگاه های دیگر مجاهدین.
-۸ سال زندان در زندان ابوغریب. تحویل دادن فرد جدایی خواه به نیروهای امنیتی صدام و انتقال آن فرد به زندان ابوغریب در حومه بغداد.
-محاکمه به جرم نفوذی و ورود غیر مجاز به عراق و در نهایت اعدام.
بحث امروز ما درباره همه مصائبی که جداشدگان از مجاهدین متحمل شده اند نیست. بلکه پرداختن به داستان جداشدگانی است که با تحمل رنج و شکنج فراوان و به دستور مسعود و مریم رجوی به نیروهای امنیتی صدام حسین تحویل داده شدند تا روانه زندان مخوف ابوغریب شوند، زیر شدیدترین شکنجه های وحشیانه ماموران صدام قرار بگیرند و نهایتان در همانجا تلف گردند.
با اینهمه چرخش روزگار چندان بر وفق مراد مجاهدین نبود.
بیش از ۱۵۰ تن از اعضای منتقد سازمان مجاهدین که توسط مسعود و مریم رجوی به زندان ابوغریب فرستاده شده بودند و تحت عنوان امانت مجاهدین در آنجا زندانی بودند، با مصالحه صلیب سرخ بین المللی و در دو دسته جدا از هم، اولین سری در اول بهمن سال ۱۳۸۰ و سری دوم در سال ۱۳۸۱ با اسرای عراقی مبادله شده و به ایران مسترد شدند.
برخی در ایران ماندند و سراغ کار و زندگی خود رفتند. برخی دیگر که توان ادامه زندگی در ایران را نداشتند، با مشقات فراوان به اروپا راه پیدا کردند و زندگی جدیدی را در برخی از کشورهای اروپایی شروع نمودند.
اما مجاهدین و رهبرانشان دست بردار نبودند. همینکه تعدادی از آنان اقدام به دادخواهی نموده و سرگذشت خود در سازمان مجاهدین و زندان ابوغریب را با نشریات و خبرگزاری های بین المللی در میان گذاشتند، مجددا توسط مجاهدین و رهبرانشان به صلیب کشیده شده و این بار تحت عنوان مزدوران وزارت اطلاعات قربانی گردیدند...
-نگاهی به سرگذشت دردناک جداشدگان در زندان ابوغریب...
-نگاهی به فیلم مستند «ادوارد» و روایت زندگی شخصی ادوارد ترمادو از سالهای جنگ و اسارت در سازمان مجاهدین خلق و زندان ابوغریب...
-واکنش مجاهدین به فیلم مستند «ادوارد»...
-نگاهی به سرنوشت سازمان های مسلح و ظاهرا انقلابی در کشورهای اروپایی...
-شعر «به کجا چنین شتابان؟»
جواد فیروزمند، عضو سابق شورای مرکزی سازمان مجاهدین خلق
چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۱۳۹۷ – Wednesday 25 April 2018
رویاهای طلایی جداشدگان پیش از سقوط صدام در سال ۱۳۸۲ از هم فروپاشیده بود. هر آنگاه که لب به سخن گشودند تا از سازمان خود و رهبرانشان انتقاد نمایند، از آنهمه جنگ و خونریزی تبری جویند و راه و روشی جز برادرکشی و تجاوز به آب و خاک خود انتخاب نمایند، مورد حمله و هجوم همقطاران و رهبرانشان قرار گرفتند و در این مسیر ابتلائات بسیاری را بجان خریدند.
مسعود رجوی و مریم رجوی در نشست های مکرر درون تشکیلاتی گفته بودند هر کسی که بخواهد از مجاهدین جدا شود، یا نفوذی است یا خود فروخته به وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران ایران. به همین دلیل قانونی برای اجرای فرامین رهبری در تشکیلات مجاهدین وضع شده بود که عملا خروج را غیر ممکن می نمود.
اجرای قانون مسعود و مریم رجوی برای سرکوب افراد جدایی خواه در درون تشکیلات مجاهدین :
-۲ سال زندان در درون پادگان اشرف یا پایگاه های دیگر مجاهدین.
-۸ سال زندان در زندان ابوغریب. تحویل دادن فرد جدایی خواه به نیروهای امنیتی صدام و انتقال آن فرد به زندان ابوغریب در حومه بغداد.
-محاکمه به جرم نفوذی و ورود غیر مجاز به عراق و در نهایت اعدام.
بحث امروز ما درباره همه مصائبی که جداشدگان از مجاهدین متحمل شده اند نیست. بلکه پرداختن به داستان جداشدگانی است که با تحمل رنج و شکنج فراوان و به دستور مسعود و مریم رجوی به نیروهای امنیتی صدام حسین تحویل داده شدند تا روانه زندان مخوف ابوغریب شوند، زیر شدیدترین شکنجه های وحشیانه ماموران صدام قرار بگیرند و نهایتان در همانجا تلف گردند.
با اینهمه چرخش روزگار چندان بر وفق مراد مجاهدین نبود.
بیش از ۱۵۰ تن از اعضای منتقد سازمان مجاهدین که توسط مسعود و مریم رجوی به زندان ابوغریب فرستاده شده بودند و تحت عنوان امانت مجاهدین در آنجا زندانی بودند، با مصالحه صلیب سرخ بین المللی و در دو دسته جدا از هم، اولین سری در اول بهمن سال ۱۳۸۰ و سری دوم در سال ۱۳۸۱ با اسرای عراقی مبادله شده و به ایران مسترد شدند.
برخی در ایران ماندند و سراغ کار و زندگی خود رفتند. برخی دیگر که توان ادامه زندگی در ایران را نداشتند، با مشقات فراوان به اروپا راه پیدا کردند و زندگی جدیدی را در برخی از کشورهای اروپایی شروع نمودند.
اما مجاهدین و رهبرانشان دست بردار نبودند. همینکه تعدادی از آنان اقدام به دادخواهی نموده و سرگذشت خود در سازمان مجاهدین و زندان ابوغریب را با نشریات و خبرگزاری های بین المللی در میان گذاشتند، مجددا توسط مجاهدین و رهبرانشان به صلیب کشیده شده و این بار تحت عنوان مزدوران وزارت اطلاعات قربانی گردیدند...
-نگاهی به سرگذشت دردناک جداشدگان در زندان ابوغریب...
-نگاهی به فیلم مستند «ادوارد» و روایت زندگی شخصی ادوارد ترمادو از سالهای جنگ و اسارت در سازمان مجاهدین خلق و زندان ابوغریب...
-واکنش مجاهدین به فیلم مستند «ادوارد»...
-نگاهی به سرنوشت سازمان های مسلح و ظاهرا انقلابی در کشورهای اروپایی...
-شعر «به کجا چنین شتابان؟»
جواد فیروزمند، عضو سابق شورای مرکزی سازمان مجاهدین خلق
چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۱۳۹۷ – Wednesday 25 April 2018
6 سال پیش
در تاریخ 1397/02/05 منتشر شده
است.
2,804
بـار بازدید شده