داستان علیرضا

هو الشافی
عزیزان،یکی از کالاهای اساسی نظام کاپیتالیسم که متاسفانه در مملکت ما هم به وفور یافت میشه دخانیات و مشتقات اون و خلاصه سایر افیون های  سنتی و صنعتیه که امروزه آثار جبران ناپذیرش گریبانگیر جوونها و خانواده های زیادی شده و ما باید این دید غلطی رو که مثل گذشته ی

من در مورد معتادین داشتیم رو تغییر بدیم و با عینک خودمون قضاوتشون نکنیم،(نه معتادین رو و نه خونواده هاشون رو )همانطور که گفتم این از حربه ی های نامرئی کاپیتالیسم هستش(غیر ملموس و غیر قابل مشاهده) که خدایی ناکرده ممکنه تا چشم باز کنیم خودمون یا یکی از عزیزانمون قربانی اون بشه و قطعا اگه به دور ور خودتون یه نگاهی

بیندازین کسانی رو خواهید یافت که در این مصیبت گیر افتادن.بیایم به اونها به چشم مجرم نگاه نکنیم و به عنوان یک بیمار سعی در یاری رساندن اونها بکنیم که خودش صالحات و باقیاتی هم خواهد شد برای ما.روزهای دوازدهم و شانزدم ماه مبارک رمضان امسال (1395)در ماه عسل

دو روایت جالب به طور نامتوالی از این بحران اجتماعی ما پخش شد( اول داستان علیرضا و دوم داستان پرستو صالحی (بازیگر ) که بر مبنای همین داستان اول شکل گرفت) که برای من بسیار ارزشمند واقع شد و تلنگری بود برایم.نمیخوام بگم که در نزدیکان من یا شما

معتادهایی هستند و لی قطعا در یکی دو نسبت دورتر یا  شاید نزدیکتر ما در بین دوستان و اقوام و آشنایان دور و نزدیک ما قطعا چنین بحرانی خواهد بود و اگر چنین موردی بود سعی کنیم تا دیر نشده مثل علیرضا موفق یه نجاتش بشیم و به داستان پرستو صالحی که فقط حسرتش

بمونه و کار از کار بگذره مواجه نشیم.از خانم پرستو صالحی هم کمال تشکر رو دارم که با شهامتشون این فاش سازی رو کردن و داستان خودشون رو مایه ی عبرتی برای سایرین قرار دادن و باز هم ازشون ممنونم
توجه شما رو  به دیدن این دو ماجرا جلب میکنم  و اگه مورد وثوق شما واقع شد اون رو به کسانی که میدونین براشون چاره گشایی خواهد بود توصیه کنین
موید باشید