پیمان تبریزی و گیتا - پروانه ، peyman&gita - pərvanə
12.3 هزار بار بازدید -
3 سال پیش
-
شعر : صمد نوریان ،
شعر : صمد نوریان ، آهنگ : هندی از فیلم «قدرت و ایمان»
زندگینامه «پیمان تبریزی»
Peyman Tabrizi - Peyman Təbrizi
"پیمان تبریزی" با نام اصلی «رسول خلیل پور بیاض» متولد ۱۳۱۶ خورشیدی در تبریز است. از این هنرمند اطلاعات دقیقی در دست نیست. او در جوانی به تهران نقل مکان کرد و فعالیت هنری خود را از تهران شروع نمود. از آنجا که به موسیقی عربی و ترکیه علاقه مند بود، توانست سبک متفاوت و جدیدی را در موسیقی مردمی آذربایجانی ابداع و اجرا کند. او در اوایل فعالیتش در زمینه موسیقی در خانه شخصی خود در کرج کاست هایی را ضبط می کرد و از آنجا که اهل کنسرت در رادیو و برنامه های تلویزیونی نبود، کاست نوارهایش را هم خودش به فروش میرساند. روش کارش بدینگونه بود که روی ملودی ترانه های عربی (آثار محمد عبدالوهاب ، فرید الاطرش ، عبدالحلیم حافظ ، فیروز) و استانبولی (آثار زکی مورن ، بولنت ارسوی و...) شعر ترکی می سرود و آن را میخواند. سبک و نوآوری وی و اشعار ساده و زیبا و قابل فهم برای توده مردم باعث گردید تا عامه مردم علاقه زیادی به ترانه های او داشته باشند. آشنایی ایشان با هنرمند و آهنگساز پیشکسوت جناب استاد «صمد نوریان» و همکاری های این دو هنرمند باعث گردید نام پیمان مشهورتر شود که کاست شماره ۵ پیمان حاصل این همکاریست. ایشان چند آهنگ مشترک و دو صدایی هم با خانم «گیتا» و «فرزانه نوریان» اجرا نمود که همه موفق بودند. گفتنی است که تمام آثار موسیقیایی ایشان بجز یک صفحه گرام فقط بر روی نوار کاست که آن زمان رایج بود، ضبط و تکثیر شده است. در ضبط استودیویی کاست شماره ۵ ، در تیتراژ شروع کاست، دوبلور و گوینده خوش صدا و مشهور ، "زنده یاد حسین باغی" نیز با ایشان همکاری نموده است. گفتنی است که افراد زیادی سبک او را ادامه دادند که در این میان هنرمند فقید جمهوری آذربایجان آقای «بال اوغلان اشرف اوو» معروفترین آنهاست و علاقه و ارادت ایشان به پیمان به اندازه ای بود که اسم پسر خود را «پیمان» گذاشت. و از دیگر ادامه دهندگان سبک او تا حدودی میشود از «فیروز حسین زاده» و نیز «محمد زارع مراغه ای» نام برد. پیمان با اینکه سالیان درازی را در تهران سپری کرد ولی زبان و اصلیت آذری خود را حفظ کرد. وی صدایی گیرا و لحنی دلچسب داشت و علاوه بر ترانه های ترکی ، به زبان فارسی نیز ترانه های بسیاری اجرا کرده که این ترانه ها بازخوانی از خوانندگان مشهور دهه چهل و پنجاه بوده و این باعث شده هم در بین فارس زبانان و هم ترک زبانها طرفداران زیادی پیدا کند .او از خوانندگان موفق و پرکار دهه پنجاه در سبک موسیقی مردمی بشمار میرود. پیمان در اواخر عمر به تهران برگشت بعد از انقلاب نیز هیچ فعالیت هنری نداشت و در تاریخ ۱۳۸۰/۱۲/۲۸ فوت و در قطعه ۲۴۳ ردیف ۸۹ شماره ۴۸ بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. از پیمان و همسر اولش دو دختر بنام های سونیا و سهیلا و از همسر دومش افروز خانم دو فرزند پسر به نام های شاهپور و شاهرخ و یک دختر بنام آزیتا به یادگار مانده است. روحش شاد و یادش گرامی
تحقیق و نگارش : اورمو - رضا بابایی ریکان (رضا آذر) - بهار سال ۱۴۰۰
زندگینامه «پیمان تبریزی»
Peyman Tabrizi - Peyman Təbrizi
"پیمان تبریزی" با نام اصلی «رسول خلیل پور بیاض» متولد ۱۳۱۶ خورشیدی در تبریز است. از این هنرمند اطلاعات دقیقی در دست نیست. او در جوانی به تهران نقل مکان کرد و فعالیت هنری خود را از تهران شروع نمود. از آنجا که به موسیقی عربی و ترکیه علاقه مند بود، توانست سبک متفاوت و جدیدی را در موسیقی مردمی آذربایجانی ابداع و اجرا کند. او در اوایل فعالیتش در زمینه موسیقی در خانه شخصی خود در کرج کاست هایی را ضبط می کرد و از آنجا که اهل کنسرت در رادیو و برنامه های تلویزیونی نبود، کاست نوارهایش را هم خودش به فروش میرساند. روش کارش بدینگونه بود که روی ملودی ترانه های عربی (آثار محمد عبدالوهاب ، فرید الاطرش ، عبدالحلیم حافظ ، فیروز) و استانبولی (آثار زکی مورن ، بولنت ارسوی و...) شعر ترکی می سرود و آن را میخواند. سبک و نوآوری وی و اشعار ساده و زیبا و قابل فهم برای توده مردم باعث گردید تا عامه مردم علاقه زیادی به ترانه های او داشته باشند. آشنایی ایشان با هنرمند و آهنگساز پیشکسوت جناب استاد «صمد نوریان» و همکاری های این دو هنرمند باعث گردید نام پیمان مشهورتر شود که کاست شماره ۵ پیمان حاصل این همکاریست. ایشان چند آهنگ مشترک و دو صدایی هم با خانم «گیتا» و «فرزانه نوریان» اجرا نمود که همه موفق بودند. گفتنی است که تمام آثار موسیقیایی ایشان بجز یک صفحه گرام فقط بر روی نوار کاست که آن زمان رایج بود، ضبط و تکثیر شده است. در ضبط استودیویی کاست شماره ۵ ، در تیتراژ شروع کاست، دوبلور و گوینده خوش صدا و مشهور ، "زنده یاد حسین باغی" نیز با ایشان همکاری نموده است. گفتنی است که افراد زیادی سبک او را ادامه دادند که در این میان هنرمند فقید جمهوری آذربایجان آقای «بال اوغلان اشرف اوو» معروفترین آنهاست و علاقه و ارادت ایشان به پیمان به اندازه ای بود که اسم پسر خود را «پیمان» گذاشت. و از دیگر ادامه دهندگان سبک او تا حدودی میشود از «فیروز حسین زاده» و نیز «محمد زارع مراغه ای» نام برد. پیمان با اینکه سالیان درازی را در تهران سپری کرد ولی زبان و اصلیت آذری خود را حفظ کرد. وی صدایی گیرا و لحنی دلچسب داشت و علاوه بر ترانه های ترکی ، به زبان فارسی نیز ترانه های بسیاری اجرا کرده که این ترانه ها بازخوانی از خوانندگان مشهور دهه چهل و پنجاه بوده و این باعث شده هم در بین فارس زبانان و هم ترک زبانها طرفداران زیادی پیدا کند .او از خوانندگان موفق و پرکار دهه پنجاه در سبک موسیقی مردمی بشمار میرود. پیمان در اواخر عمر به تهران برگشت بعد از انقلاب نیز هیچ فعالیت هنری نداشت و در تاریخ ۱۳۸۰/۱۲/۲۸ فوت و در قطعه ۲۴۳ ردیف ۸۹ شماره ۴۸ بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. از پیمان و همسر اولش دو دختر بنام های سونیا و سهیلا و از همسر دومش افروز خانم دو فرزند پسر به نام های شاهپور و شاهرخ و یک دختر بنام آزیتا به یادگار مانده است. روحش شاد و یادش گرامی
تحقیق و نگارش : اورمو - رضا بابایی ریکان (رضا آذر) - بهار سال ۱۴۰۰
3 سال پیش
در تاریخ 1400/06/28 منتشر شده
است.
12,331
بـار بازدید شده