نماز ارجمند «ستایش یکتا خداوند» با آوای فریدون راستی (خرده اوستا + دینکرد سوم ۸۱)

هان! بنام وستایش آنکه همیشه بوده وهمواره هست وتا به جاودان خواهد بود آن ایزد سپندارمینو که ژرف ترین مینوی همه مینوان است و در گوهر خویش یکتاست و نامش اورمزد است خداوندگار بزرگ و دانا و دادار و پروردگار ونگهدارنده و مهربان و کرفه کار وبخشاینده و پاک و نیک و دادگستر و همه توان.
سپاس بر آن بزرگ استوار که با نیروی بی هماورد و با دانایی برتر خود شش امشاسپند و بسی ستودگان طرفه و بهشت روشنان وسرای سرود ونیایش گروسمان و آسمان گرد وخورشید تابنده و ماه رخشنده و ستارگان بس تخمه و باد و اندروای وآتش وآب و زمین و گیاه و جانوران وآهنگین و مردمان را بیافرید.
ستایش و نیایش برای آن خدای کرفه کار که مردم را با هنر سخن وری و داد بر همه آفریده های گیتیایی سروری بخشید و او را شهریار زمانه و رای فرمای آفریده ها دانست و برای پیکاری رزم آورانه به پذیره دیوان فرستاد.
نماز بر همه آگاه مهربان که زرتشت سپیتامان ستوده فروهر را از بهر آشتی و از بهر پیغام آوری آفریده ها فرستاد و فرو فرستاد بر مردمان دین و دانش و گروش و آگاهی های خرد خدادادی و خرد شنیداری را . همه آگاه مهربانی که فرمانفرما بر همه هست ها و بوده ها و با شنده هاست آن فرهیخته ترین همه فرهیختگان و آن آگاه مهربانی که رهاننده روان از گذرگاه داوری(چینود) و گذراننده از دوزخ و رساننده به آن برترین جایگاه پارسایی و جایگاه روشن خوش بوی سراسر آکنده از آسانش است.
به فرمان تو ای مهربان میپذیرم و می اندیشم و بر میگویم و رفتار میکنم برابر دین ویژه ژرفانه بدرستی هر کرفه باور مندم پشیمان از بسیاری از گناهانم خود و گوهر خود را چه در انجام دادنی ها و چه در پرهیختنیها پاک و ویژه نگاه میدارم و همچنین شش نیروگان جان را : کنش گویش منش و یاد و هوش خرد را.
به کام تو ای کرفه کار تا بالاترین مرز توان با منش نیکو گفتاری نیکو و کرداری نیکو تنها تو را پرستش میکنم تا راه روشن را بر خود بگشایم تا شکنج سخت دوزخ بر من نرسد و از گذر گاه داوری بگذرم و به آن ماندگاه بهشتی آکنده از بوی خوش سرتاسر گوهر نشان و سراسر از آسانش رسم.
ستایش به آن خداوند که کار و کرفه ی فرمانبرداران را پاداش کند و در پایان جهان تبه خویان را هم از دوزخ رهایی بخشد و آفریدگان را همگی در پاکی ناب و ویژه سامان دهد.
اشم وهو...