Ayaz Hidayətoğlu - Unutmaq istədim

Unutmaq istədim mən də sənin tək
O gözəl gülüşün izin vermədi !
Unutmaq istədim mən də sənin tək!
Ağlıma gəlişin izin vermədi !

Xatirələr işğal etdi beynimi
Qaranlıq otaqda darıxdım yaman
Qoxun sardı , üst - başımı əynimi
Kəsildi nəfəsim , duruxdum yaman

Unutmaq istədim mən də sənin tək!
Yaralı ürəyim izin vermədi
Səninlə içdiyim bir stəkan çay
Böldüyüm çörəyim izin vermədi

Düyünlədi boğazımda o çağlar
Sənli xəyallarda boğuldum inan
Biz belə deyildil axı qabaqlar ?
Zamanla nə qədər dəyişər insan !

Unutmaq istədim mən də sənin tək
Duyduğum qoxular izin vermədi
İndi unudaram deyib yatanda
Gördüyüm yuxular izin vermədi

Məni qucaqlayıb elə sardın ki ,
Batırdın özündə burulğan kimi
Gözümün önündə elə durdun ki
Asıldın gözümdən asılqan kimi!

Unutmaq istədim mən də sənin tək
Yazdığım bu şeir izin vermədi
Dilə gəldi sanki bütün misralar
Dedi olmaz , xeyir ! İzin vermədi

Unut dedim mən o qızı qələmə
Sətirlər düşmənə döndü elə bil
Sakit səslə yalvardı ki , eləmə
Bütün şeirlərim dindi elə bil

Unutmaq istədim mən də sənin tək
Bu ölkə , bu şəhər izin vermədi !
Adın ilə uyuduğum hər gecə
Oyandığım səhər izin vermədi

Düşündüm ki , mən axı sən deyiləm
Dünən sevəm , bu gün isə unudam!
Mən dəli deyiləm , boş xəyal ilə
Unut deyib , özü özümü ovudam.
Unut deyib , özü özümü ovudam.