Niyazi MISRî - Arzularsın -şiir-

Şiir: Niyazi MISRî

Seslendirme: Habib CERRAH

Arzularsın


Nefsini terk etmeden Rabbini arzularsın,
Hayvanı sen geçmeden, insanı arzularsın.

Men arefe nefsehü, fekad arefe rabbeh (Kim ki nefsini bilir Rabbini bilir)
Kendini sen bilmeden, Sübhanı arzularsın!

Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadan,
Ma’şuka kavuşacak, zamanı arzularsın.

Dışarı üfürmekle, yakılır mı bu ocak?
Gönlün Hakka vermeden, ihsanı arzularsın!

Dağlar gibi kuşatmış, tembellik, kardeş seni,
Günahını bilmeden, gufranı (bağışlanmayı) arzularsın!

Konuk için evin yok, hiç hazırlığın da yok,
Issız dağın başında, mihmanı (Konuğu) arzularsın!

Bostanı, bağı gezdim; meyvesin bulamadım,
Sen söğüt ağacından, rummanı (narı) arzularsın!

Gece sayıklar gibi, anlaşılmaz söz ile,
Sen de mi ey Niyazi, irfanı arzularsın?

Camı temizlemeden, aynayı arzularsın,
Zünnarını kesmeden, imanı arzularsın! (Zünnar: Hristiyan rahiplerin bellerine taktıkları bir tip kuşaktır)

Küçük çocuklar gibi, binersin ağaç ata,
Tecrüben yok, topun yok, meydanı arzularsın!

Karıncalar gibi sen, ufak ufak yürürsün,
Meleklerden ileri, seyranı arzularsın!

Topuğuna çıkmadan, suyu deniz sanırsın,
Sen dereyi geçmeden, ummanı arzularsın!

Haydi Niyazi yürü, atma okun ileri,
Derdiyle kul olmadan, sultanı arzularsın!

Niyazi Mısri

• #music
• #iir
• #niyazi_msr
• #arzularsn
• #edebiyat
• #sz
• #sanat
• #kltr
• #serdar_tuncer
• #ramazan
• #ramadan
• #ney
• #musuki