عطر وخدایان
44 بار بازدید -
2 سال پیش
-
عطرها، نمایانگر سطحی‌ترین وجهۀ زندگی
عطرها، نمایانگر سطحی‌ترین وجهۀ زندگی ثروتمندان هستند؛ مرواریدها و جواهرات حدأقل به نسل بعد منتقل می‌شوند و یا لباس‌ها، تا مدتی قابل مصرفند اما روایح ناگهان از بین می‌روند، یک ساعت بعد از مصرف خبری از آنها نیست …» پلینیوس (مهتر)، تاریخ طبیعی.
عطرها از دیرباز، از زمان رومیان باستان، هم مورد استهزا واقع شده‌اند و هم پدیده‌ای مقدس محسوب می‌شدند؛ و انسان، از نیروی بی‌کران آنها در حوزه‌های متنوعی چون دین، پزشکی و هنر اغواگری بهره برده است.
در مطالعات انسان‌شناختی، عطرها نقش مهمی در رابطۀ میان انسان و خدا ایفا می‌کنند. در بیشتر فرهنگ‌ها، انسان گوشت‌خوار است؛ هضم و دفع این غذاها، و نیز تعرق بدن، منجر به انتشار بوی زاید از انسان می‌شود، حال آنکه خدایان از رایحۀ مطلوب قربانی‌ها و پیشکش‌هایی که به افتخار ایشان تقدیم می‌شود تغذیه می‌کنند. بوی خوب، به نوعی نمایانگر تقدس و جایگاه متعالی است. یونایان باستان معتقد بودند که ئودیا (به معنی بوی خوب)، نشانگر حضور خدا است. همین ذهنیت در مسیحیت هم وجود دارد؛ در عهد جدید می‌خوانیم که مسیح با رایحۀ خوشش متمایز می‌شد. پس می‌توان ادعا کرد که در خیال انسان‌ها، عطر خوش بیش از هرچیز بر امر مقدس و والا دلالت می‌کند. حال در مصرف سکولار و انسانی عطر، می‌توان نتیجه گرفت که انسان، خصیصه‌ای خدایی به خود می‌افزاید.
برای همین، و فارغ از موقعیتی که عطر در آن استفاده می‌شود، روایح خوش شخصیتی جادویی دارند و نیروهای خاصی را القا می‌کنند؛ همچون نیروی برقراری ارتباط: عطر خوش، رابطه‌ای مثبت میان دو وجود برقرار می‌کند، چه میان انسان و خدا و چه میان دو یا چند انسان. عطرها همچنین نیروی تغییر را هم با خود به ارمغان می‌آورند.
عطرها از دیرباز، از زمان رومیان باستان، هم مورد استهزا واقع شده‌اند و هم پدیده‌ای مقدس محسوب می‌شدند؛ و انسان، از نیروی بی‌کران آنها در حوزه‌های متنوعی چون دین، پزشکی و هنر اغواگری بهره برده است.
در مطالعات انسان‌شناختی، عطرها نقش مهمی در رابطۀ میان انسان و خدا ایفا می‌کنند. در بیشتر فرهنگ‌ها، انسان گوشت‌خوار است؛ هضم و دفع این غذاها، و نیز تعرق بدن، منجر به انتشار بوی زاید از انسان می‌شود، حال آنکه خدایان از رایحۀ مطلوب قربانی‌ها و پیشکش‌هایی که به افتخار ایشان تقدیم می‌شود تغذیه می‌کنند. بوی خوب، به نوعی نمایانگر تقدس و جایگاه متعالی است. یونایان باستان معتقد بودند که ئودیا (به معنی بوی خوب)، نشانگر حضور خدا است. همین ذهنیت در مسیحیت هم وجود دارد؛ در عهد جدید می‌خوانیم که مسیح با رایحۀ خوشش متمایز می‌شد. پس می‌توان ادعا کرد که در خیال انسان‌ها، عطر خوش بیش از هرچیز بر امر مقدس و والا دلالت می‌کند. حال در مصرف سکولار و انسانی عطر، می‌توان نتیجه گرفت که انسان، خصیصه‌ای خدایی به خود می‌افزاید.
برای همین، و فارغ از موقعیتی که عطر در آن استفاده می‌شود، روایح خوش شخصیتی جادویی دارند و نیروهای خاصی را القا می‌کنند؛ همچون نیروی برقراری ارتباط: عطر خوش، رابطه‌ای مثبت میان دو وجود برقرار می‌کند، چه میان انسان و خدا و چه میان دو یا چند انسان. عطرها همچنین نیروی تغییر را هم با خود به ارمغان می‌آورند.
2 سال پیش
در تاریخ 1401/04/21 منتشر شده
است.
44
بـار بازدید شده