نوروز : شعر از سوما کا و یا نی soma kavyani

نوروز و آمد ن بها ر بر همه شما مبا رک  
: شعر و صدا از رفیق سوما کا و یا نی                    soma kavyani


 
ھرچند ھیاھوی نوروز را
از ژفنایی آسمان دیدہ ام !۔                                        
با پرندہ ی بھاری
آن پیک نو بھار
ازآزادی سرودی ساختم
و با او به پرواز آمدم
بر بال اندیشه ھای نوین
از فراز اندیشه ھای کھن گزشتم
واز امید من سخن راندم
ھمینکه دیدم
سبزہ ھا دمیدہ است
و آفتاب روشن نوبھار
پیام راستی وصداقت میدھد
بر علف ھای دشت ھای بیکران
من خیرہ گشتم
و به گوش گیاہ ھا
از نوروز من سخن راندم
بسوی افق من دیدہ دوختم
و پایین تر از آنھا ۔۔۔۔۔۔۔۔۔در کورہ ھای خشت
و در گیر و دار گرد و خاک
به پسرک خشت مال نگریستم
و به دست ھای پر آبله و ترکیدہ او
و آن چھرہ خاموش و پر درد۔ ۔ ۔
و با عرق جبین او ھمچو رازی
من از نوروز قصه راندم
من نوروز را فریاد ساختم
و بر عمق انجماد زندگی سرودم
من نوروزرا درود ساختم
و به روان شھیدان میھن دمیدم
من نوروز را قصه ساختم
و به پسر بچه ھای کار گر گفتم
من نوروز را آھنگی ساختم
و به گوش مادران شھید سرودم
من نوروز را گل ساختم
در پایی پیر مرد رنجدیدہ پاشیدم
من نوروز را دستمال ساختم
با آن اشک اطفال یتیم را ستردم
من نوروزرا خنجر ساختم
تا به قلب دشمنان میھنم فرو برم
آری،نوروز است و ما به امیدنوروز زندگی
آفتاب روشن نو بھار را لمس میکنیم
وبہ دشت ھای پر علف وگیاہ خیرہ میشویم
وبه کشتزار ھای کوچک خود
دل شاد میکنیم
آری نوروز است و جشن نوروز باستان را
به دامان غربت یاد میکنیم
و دیواری از امید
در جلگه ھایی شاداب اندیشه آباد میکنم !۔