نقد فیلم حافظه | Memory 2023

onefilmonelife | یک فیلم، یک زندگی منتشر شده در تاریخ 1402/12/05

325 بار بازدید - 7 ماه پیش - عشقی که شاید فردا فراموش

عشقی که شاید فردا فراموش شود، اما همچنان عشق است نام انگلیسی: Memory نام فارسی: حافظه محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده ژانر: درام امتیاز: ۳.۵ از ۴ - ◐⬤⬤⬤ مصطفی ملکی «میشل فرانکو»ی مکزیکی از آن دست کارگردان‌هایی است که دیگر مخاطب سینما آرزو دارد حداقل هر سال یک فیلم بسازد و از بخت خوب سینما او در سال ۲۰۲۳ هم اثری دیگر را روی پرده برده است. امضای سینمایی میشل فرانکو طی این ۱۵ سال شروع با صبر روایت، وارد شدن به روتین زندگی کاراکترها، جرقه‌ی اول و در نهایت وارد بازی گیج‌کننده‌ی شک و تردید شدن است که در این بین آن خشونت گاه انتزاعی و گاه عریان نیز به داستان افزوده می‌شود. آقای فرانکو در فیلم «حافظه» واقعاً با خود حافظه کار دارد و این را از طریق دو کاراکتر اصلی فیلم کاملاً عیان مقابل چشم مخاطب قرار می‌دهد. ابتدا از طریق یک گروه معتادان گمنام وارد زندگی سیلویا و دخترش، «آنا»، می‌شویم. سیلویا نزدیک به ۱۳ سال است که لب به مشروبات الکلی نزده است، مادر و زنی بسیار مراقب است و حتی کوچک‌ترین رفتارهای دختر نوجوان خود را زیر نظر دارد؛ به سکانس ناهارخوری او حین کار و نشستن روی نیمکتی که درست مقابل حیاط مدرسه‌ی دخترش وجود دارد توجه کنید یا هنگامی که به خانه‌ی خواهر رفته و پسری که خواهرزاده‌اش است در حال گرفتن عکس سلفی با آنا مشاهده می‌شود، او با حرکات خود اجازه‌‌ی این کار را نمی‌دهد. آقای فرانکو این رفتار مراقب‌گونه و مملو از ترس و تردید را در سیلویا رشد می‌دهد تا مخاطب را کاملاً درگیر روتین زندگی او کند. زمانی که مخاطب با این دنیا اخت گرفت، حال نوبت به پله‌ی بعدی می‌رسد و آن هم جشن دانش‌آموزان سابق دبیرستانی است که سیلویا و خواهرش در آنجا تحصیل می‌کردند. سیلویا گویی در آن جمع ناراضی است و در همین حین و میان همهمه‌ها مردی لبخندزنان به او نزدیک می‌شود. سیلویا از سالن خارج می‌شود، اما مرد او را دنبال می‌کند. این هم همان جرقه‌ای است که منتظرش بودیم. «ساول» مردی مجرد و میانسال است که آلزایمر دارد. با ورود او به زندگی سیلویا گویی قرار است بخشی از گذشته‌ی دردناک این زن مقابل چشم مخاطب قرار گیرد؛ بخشی که در آن سیلویای ۱۲ ساله مورد آزار جنسی پسران ۱۷ ساله‌ی مدرسه قرار می‌گرفته و همین امر باعث تبدیل شدن او به اکنونی شده که می‌بینیم. آقای فرانکو پس از اولین تقابل سیلویا و ساول مخاطب را درگیر حافظه می‌کند؛ همان چیزی که از عنوان فیلم در تلاش بود تا به‌آرامی همه‌ی روایت را به آن اختصاص دهد. در فیلم ساده‌ی آقای فرانکو عشقی را بین مردی دچار نسیان ناخواسته و زنی دچار نسیان حاصل از رنج شاهد هستیم. بعید نیست که سیلویا حتی برخی اوقات نسبت به آلزایمر ساول دچار حسادت شود. آقای فرانکو در روایت وسیع خود راه را برای هر گمانی باز می‌گذارد. در بخش دوم داستان شاهد جوانه‌زدن عشق میان این دو فرد از جهان‌بریده هستیم و کم‌کم برای ورود به بخش پایانی و همان قسمتی از روایت‌های آقای فرانکو که قرار است در آن هیاهویی برپا شود سر و کله‌ی مادر سیلویا پیدا می‌شود؛ مادری که خود بخشی از رنج گذشته و حال سیلویاست. آقای فرانکو در بخش سوم گویی مخاطب را درگیر ضربآهنگ بالا در بطن روایت می‌کند، اما فرم بصری و قاب‌ها و برش‌های او همچنان متعادل هستند. او در این بخش آن‌قدر ذهن مخاطب را بمباران می‌کند که اگر در جایی دستان خود را مقابل چشم‌های‌اتان گرفتید تا آن سکانس بگذرد به خود حق دهید. از تجاوز پدر به دختر هشت ساله و حمله‌ی عصبی سیلویا تا آن هویت اخلاق‌مند ساول دچار آلزایمر که شب‌هنگام و زمانی که برای دستشویی از اتاق خواب سیلویا خارج شده است، در راه برگشت می‌ماند که باید وارد کدام اتاق شود(او عریان است). ساول به‌جای حدس، در جای خود می‌نشیند و شب را به صبح می‌گذراند. روایت آقای فرانکو در بخش سوم خود دائم مخاطب را با تلخی گذشته و شیرینی ساده‌ی زمان حال مواجه می‌کند و همین باعث می‌شود که در کنار بازی زیبای زوج بازیگری فیلم، جسیکا چستین و پیتر سارسگارد، از قاب به‌قاب این اثر زیبا لذت ببریم. #فیلم‌های_2023 #cinema #filmreview #سینما #فیلم #نقد_فیلم #memory2023review لینک حمایت از کانال: حامی باش: hamibash.com/supportus/tippers ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید اینستاگرام: www.instagram.com/onefilmonelife/ تلگرام: t.me/OnefilmOnelife توئیتر: twitter.com/OnefilmOnelife

7 ماه پیش در تاریخ 1402/12/05 منتشر شده است.

325 بـار بازدید شده

... بیشتر