The Taste of Things 2024 | نقد فیلم طعم چیزها (اشتیاق دودن بوفان)
580 بار بازدید -
5 ماه پیش
-
طعم لذیذ عشق، غذا و
طعم لذیذ عشق، غذا و در نهایت سینما
نام اصلی: the passion of Dudin Bouffant
نام انگلیسی: The Taste of Things
نام فارسی: اشتیاق دودن بوفان | مزه‌ی چیزها
محصول: ۲۰۲۴ – فرانسه
ژانر: درام، عاشقانه
امتیاز: ۴ از ۴ - ⬤⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
«تران آن هونگ» از آن دست فیلمسازانی است که به‌دور از هر هیاهویی مشغول گسترش دنیای سینمایی خود است. او را از دهه‌ی ۱۹۹۰ و با سه‌گانه‌ای در باب مردمان و رنج ویتنام می‌شناسیم و پس از آن ورودش به اروپا و تعمق در دنیای فردی کاراکترها و به‌خصوص مهاجران بود که باعث قوام دنیای سینمایی او شد. حال این کارگردان ویتنامی-فرانسوی به قرن نوزدهم و اواخر دهه‌ی ۱۸۸۰ رفته است تا مخاطب را درگیر روایتی از جنس طعم‌ها کند.
داستان فیلم درون خانه‌ی یک خوراک‌شناس معروف فرانسوی با نام «دودن بوفان» می‌گذرد. بوفان به همراه آشپزش، «آوژنی»، که بیش از بیست سال از همکاری‌اشان می‌گذرد همچنان در حال کنکاش در ترکیب طعم‌ها و رسیدن به طعمی جدید است. دختر جوانی با نام «ویولت» خدمتکار آن‌هاست و مخاطب درست از زمانی وارد این مطبخ می‌شود که ویولت یکی از آشنایان خود با نام «پولین» را برای یک روز به این مکان آورده است. مخاطب از همان شروع درگیر بازی کاراکترها با انواع مواد غذایی می‌شود و روایت از طریق این برش‌ها و ترکیب مواد غذایی تبدیل به بازی نور، میزانسن و لذتی که در پس نگاه و دقت دودن و اوژنی نهفته است می‌شود. آن‌ها در حال تدارک غذا برای دوستان صمیمی دودن هستند که گویا هر از چند گاهی برای طعم ترکیب‌های جدید این دو مهمان دودن می‌شوند؛ ترکیبی از پیش‌غذا، غذای اصلی و در نهایت دسر. آقای تران آن هونگ با حوصله این تدارک پر از پیچیدگی را تصویر می‌کند و در این میان برای پولین هم جا را فراخ‌تر می‌کند. در نهایت دوستان دودن سر می‌رسند و این ضیافت آغاز می‌شود. این مهمانی‌ها گویی بیش از آنکه ضیافتی برای خوردن باشد، بیشتر کنکاشی فلسفه‌گونه در باب طعم‌ها و عمق لذتی است که قرار است یک ترکیب غذایی به انسان بدهد. در همین حین اولین ماشه کشیده می‌شود و اوژنی در آشپزخانه برای لحظه‌ای دچار عدم تعادل می‌شود و همین تک‌نما کافی است تا مخاطب دیگر از تماشای خنده‌های اوژنی آرامش نداشته باشد.
آقای تران آن هونگ همچنان که بازی با طعم‌ها را پیش می‌برد، مخاطب را در برابر عشق بیست و اندی‌ساله‌ی دودن به اوژنی قرار می‌دهد. موتیف‌هایی چون «اگه شب بیام در اتاق‌ات بازه یا نه؟» و دیگر دیالوگ‌های عاشقانه و کنایه‌آمیز بیشتر و بیشتر مخاطب را در معرض این عشق دو دهه‌ای قرار می‌دهد. فیلمساز گویی برای تک‌تک این دیالوگ‌ها، تمناها و پس‌زدن‌های محترمانه از سوی اوژنی نقشه‌ها دارد. کارگردان در کنار مسیر اصلی روایت به‌ناگاه مشاور یکی از شاهزادگان را به نزد دودن می‌فرستد تا از او خواهش کند برای چشیدن طعم غذاهای سرآسپز شاهزاده به عمارت او برود. مخاطب پس از جان گرفتن این خرده‌روایت به‌آنی با خود می‌گوید که روایت وارد رقابتی جان‌فرسا بین شاهزاده و دودن خواهد شد. اما کارگردان این خرده‌روایت را کاملاً هوشمندانه تبدیل به مک‌گافین می‌کند. او تا چندین سکانس بعد تنور دعوت شاهزاده را گرم نگاه می‌دارد، اما با شعله‌ور‌شدن عشق و مراسم نامزدی اوژنی و دودن باعث می‌شود مخاطب هم درگیر این عاشقانه‌‌ی ساده و پر از طعم شود. روایت آقای تران آن هونگ آن‌قدر ساده و در عین حال مملو از پیچیدگی است که گویی مخاطب با ورود به دنیای او از کنار تابلوهای نقاشی مانه رد می‌شود، نور صبحگاهی هر روز را درون این مطبخ حس می‌کند و در نهایت در پس یک تراژدی باز هم این روزنه‌ی زندگی و جریان آن است که روایت را در بر می‌گیرد
#فیلمهای_2024 #cinema #filmreview #سینما #نقد_فیلم #فیلم #thetasteofthings2024
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
نام اصلی: the passion of Dudin Bouffant
نام انگلیسی: The Taste of Things
نام فارسی: اشتیاق دودن بوفان | مزه‌ی چیزها
محصول: ۲۰۲۴ – فرانسه
ژانر: درام، عاشقانه
امتیاز: ۴ از ۴ - ⬤⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
«تران آن هونگ» از آن دست فیلمسازانی است که به‌دور از هر هیاهویی مشغول گسترش دنیای سینمایی خود است. او را از دهه‌ی ۱۹۹۰ و با سه‌گانه‌ای در باب مردمان و رنج ویتنام می‌شناسیم و پس از آن ورودش به اروپا و تعمق در دنیای فردی کاراکترها و به‌خصوص مهاجران بود که باعث قوام دنیای سینمایی او شد. حال این کارگردان ویتنامی-فرانسوی به قرن نوزدهم و اواخر دهه‌ی ۱۸۸۰ رفته است تا مخاطب را درگیر روایتی از جنس طعم‌ها کند.
داستان فیلم درون خانه‌ی یک خوراک‌شناس معروف فرانسوی با نام «دودن بوفان» می‌گذرد. بوفان به همراه آشپزش، «آوژنی»، که بیش از بیست سال از همکاری‌اشان می‌گذرد همچنان در حال کنکاش در ترکیب طعم‌ها و رسیدن به طعمی جدید است. دختر جوانی با نام «ویولت» خدمتکار آن‌هاست و مخاطب درست از زمانی وارد این مطبخ می‌شود که ویولت یکی از آشنایان خود با نام «پولین» را برای یک روز به این مکان آورده است. مخاطب از همان شروع درگیر بازی کاراکترها با انواع مواد غذایی می‌شود و روایت از طریق این برش‌ها و ترکیب مواد غذایی تبدیل به بازی نور، میزانسن و لذتی که در پس نگاه و دقت دودن و اوژنی نهفته است می‌شود. آن‌ها در حال تدارک غذا برای دوستان صمیمی دودن هستند که گویا هر از چند گاهی برای طعم ترکیب‌های جدید این دو مهمان دودن می‌شوند؛ ترکیبی از پیش‌غذا، غذای اصلی و در نهایت دسر. آقای تران آن هونگ با حوصله این تدارک پر از پیچیدگی را تصویر می‌کند و در این میان برای پولین هم جا را فراخ‌تر می‌کند. در نهایت دوستان دودن سر می‌رسند و این ضیافت آغاز می‌شود. این مهمانی‌ها گویی بیش از آنکه ضیافتی برای خوردن باشد، بیشتر کنکاشی فلسفه‌گونه در باب طعم‌ها و عمق لذتی است که قرار است یک ترکیب غذایی به انسان بدهد. در همین حین اولین ماشه کشیده می‌شود و اوژنی در آشپزخانه برای لحظه‌ای دچار عدم تعادل می‌شود و همین تک‌نما کافی است تا مخاطب دیگر از تماشای خنده‌های اوژنی آرامش نداشته باشد.
آقای تران آن هونگ همچنان که بازی با طعم‌ها را پیش می‌برد، مخاطب را در برابر عشق بیست و اندی‌ساله‌ی دودن به اوژنی قرار می‌دهد. موتیف‌هایی چون «اگه شب بیام در اتاق‌ات بازه یا نه؟» و دیگر دیالوگ‌های عاشقانه و کنایه‌آمیز بیشتر و بیشتر مخاطب را در معرض این عشق دو دهه‌ای قرار می‌دهد. فیلمساز گویی برای تک‌تک این دیالوگ‌ها، تمناها و پس‌زدن‌های محترمانه از سوی اوژنی نقشه‌ها دارد. کارگردان در کنار مسیر اصلی روایت به‌ناگاه مشاور یکی از شاهزادگان را به نزد دودن می‌فرستد تا از او خواهش کند برای چشیدن طعم غذاهای سرآسپز شاهزاده به عمارت او برود. مخاطب پس از جان گرفتن این خرده‌روایت به‌آنی با خود می‌گوید که روایت وارد رقابتی جان‌فرسا بین شاهزاده و دودن خواهد شد. اما کارگردان این خرده‌روایت را کاملاً هوشمندانه تبدیل به مک‌گافین می‌کند. او تا چندین سکانس بعد تنور دعوت شاهزاده را گرم نگاه می‌دارد، اما با شعله‌ور‌شدن عشق و مراسم نامزدی اوژنی و دودن باعث می‌شود مخاطب هم درگیر این عاشقانه‌‌ی ساده و پر از طعم شود. روایت آقای تران آن هونگ آن‌قدر ساده و در عین حال مملو از پیچیدگی است که گویی مخاطب با ورود به دنیای او از کنار تابلوهای نقاشی مانه رد می‌شود، نور صبحگاهی هر روز را درون این مطبخ حس می‌کند و در نهایت در پس یک تراژدی باز هم این روزنه‌ی زندگی و جریان آن است که روایت را در بر می‌گیرد
#فیلمهای_2024 #cinema #filmreview #سینما #نقد_فیلم #فیلم #thetasteofthings2024
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
5 ماه پیش
در تاریخ 1402/12/18 منتشر شده
است.
580
بـار بازدید شده