ธรรมพร วิสาขบูชา - พุทธทาสภิกขุ

ขอให้เรารู้จัก  พร  คือ  ธรรมะ  คือพุทธะ  แล้วเราก็จะมีตนเองเป็นที่พึ่ง  มีตนเองเป็นสรณะ  ไม่ต้องมีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง ไม่ต้องมีสิ่งอื่นเป็นสรณะ  

พรนี้แปลว่า ประเสริฐ ช่วยดับทุกข์ได้จริง แล้วทุกคนก็ได้ยินคำนี้  พูดกันมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก  คนแก่ๆ เขาให้พรจนลูกเด็กๆ จำไว้ติดอกติดใจ พอใจในคำว่าพร  ยึดมั่นในคำว่าพร  คนแก่ให้พรแล้วก็สบายใจ จึงรู้จักสิ่งที่เรียกว่าพรกันในลักษณะอย่างนี้มาตั้งแต่อ้อนแต่ออก แล้วก็ต้องการอย่างไม่รู้จักสิ้นสุด  นี่คือปัญหา ปัญหาที่ต้องนำมาพูดกัน

คนมาขอพรกับอาตมานี่  วันหนึ่งเฉลี่ยแล้วไม่น้อยกว่าสิบราย ตลอดเวลา  พวกที่มาๆ มาไหว้แล้วก็ขอพร  มาไหว้แล้วก็ขอพร  น้อยคนที่จะไม่ขอพร  อาตมาก็บอกเขาว่า  ไอ้พร  พรที่คุณอยากจะได้นะ  ที่มีการขอแล้วให้  ขอแล้วให้  พรที่ขอแล้วให้  ขอแล้วให้  มันมากมาย  จนไม่มีโกดังจะใส่แล้วใช่ไหมนี่  มันหยุดกึกเลย

ตั้งปัญหาถามตัวเองดูว่า  พรอย่างนี้มันดับทุกข์ได้ไหม  พรอย่างล้นโกดังมานี่  มันดับทุกข์ได้ไหม  หรือมีเพียงว่าให้สบายใจไปได้พักหนึ่ง  หลอกให้สบายใจไปได้พักหนึ่งเท่านั้นเอง  มันดับทุกข์โดยแท้จริงไม่ได้  แล้วพรชนิดไหนจะดับทุกข์ได้ล่ะ  ไม่เอา

พอบอกว่า  ธรรมพร  เอาธรรมะเป็นพรนะ  แสดงว่าไม่รู้เสียเลย  ไม่สนใจเสียเลย  ไม่อยากจะได้เสียเลย  อยากจะได้แต่พรที่ตั้งใจจะมาขอ  ขอไปใส่โกดังจนล้นแล้ว  ก็ยังต้องการอีก  นี่เรียกว่า พรที่จะช่วยได้จริงๆ  ประเสริฐจริงๆ  มันไม่รู้จัก  แล้วมันก็ไม่ต้องการ  แล้วไม่อยากจะฟังด้วย  บางทีลุก สะบัดก้นไปกำลังพูด

บางคนนะมักง่ายกว่านั้นอีก  ช่วยเป่ากระหม่อมที  รดน้ำ มนต์ที  บอกที่นี่ไม่มีโว๊ย  ที่นี่ไม่มีโว๊ย  น้ำมนต์นะ  มีแต่พรเป็นธรรมะ  ธรรมะของพระพุทธเจ้า  เอาสิ  รดสิ รดก็ได้  เป่าหัว  ป่วยการไม่เป่าให้มัน  สกปรกเลอะ  มันช่วยอะไรไม่ได้  เราเป่าหัวไม่เป็น  เพราะเราไม่เชื่อ เราไม่เรียน  เราเลยเป็นคนโง่  เป่าหัวให้คุณไม่ได้  มันก็เลยโกรธ  มันทำหน้าตาไม่ชอบเลยว่าทำไม่เป็น  นี่เพราะว่ามันยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่เรียกว่าพร  พร  กันมากเกินไป  แล้วเป็นพรชนิดเต็มโกดังแล้วก็ยังดับทุกข์อะไรไม่ได้

อาตมาก็เคยเป็นมาแล้วเหมือนกัน  เคยได้รับพร  เคยได้มาแล้วเหมือนกัน  พอคนแก่ให้พร  ก็รู้สึกสบายใจพักหนึ่ง  แต่แล้วมันดับทุกข์ไม่ได้  มันต้องมาพูดกันใหม่  ให้เด็กมันรู้จักพรที่แท้จริง  รู้จักธรรมะพร  พุทธะพร  ของพระธรรมของพระเจ้า  ถ้าว่ามันเป็นไปได้สูงสุด  สูงสุด  มันก็จะพ้นกิเลส  พ้นความทุกข์เป็นพระอรหันต์  ถ้าว่ามี พุทธะพร  มีธรรมะพรกันแท้จริง  มันจะไม่เพียงดับทุกข์ตามบ้านเรือน  มันจะดับทุกข์จนถึงได้เป็นพระอรหันต์

มีอยู่ประโยคหนึ่งซึ่งน่าสนใจนะ  คือพระพุทธเจ้าตรัสว่า  ถ้าสัตว์ทั้งหลายเหล่านี้  ได้อาศัยเราเป็นกัลยาณมิตรแล้ว  สัตว์ที่มีความเกิดเป็นธรรมดา  จะพ้นจากความเกิด  สัตว์ที่มีความแก่เป็นธรรมดา  จะพ้นจากความแก่  สัตว์ที่มีความเจ็บเป็นธรรมดา  จะพ้นจากความเจ็บ  สัตว์ที่มีความตายเป็นธรรมดา  จะพ้นจากความตาย  นี่เพราะอาศัยเราเป็นกัลยาณมิตร  นี่เป็นพุทธะพรสูงสูดเลย  มีพระพุทธเจ้าเป็นกัลยาณมิตร  จะมีอะไรประเสริฐกว่านั้น  นี่มันพุทธะพรสูงสุด