نقد فیلم دنیا را بگذار و بگذر | Leave the World Behind 2023
1.2 هزار بار بازدید -
7 ماه پیش
-
ترکیب تئوری توطئه و اومانیسم
ترکیب تئوری توطئه و اومانیسم هالیوودی در اثر جدید خالق مستر ربات
نام انگلیسی: Leave the World Behind
نام فارسی: دنیا را بگذار و بگذر
محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده
ژانر: درام، هیجان‌انگیز
امتیاز: ۱ از ۴ - 〇〇〇⬤
مصطفی ملکی
بعد از حملات یازده سپتامبر در ایالات متحده و گسترش شبکه‌های اجتماعی در اینترنت، بار دیگر بازار تئوری‌های توطئه میان کاربران داغ شد و تا اکنون هم ادامه دارد. اگر تا پیش از عصر شبکه‌های اجتماعی گهگداری از طریق برخی شبکه‌های تلویزیونی چنین توهماتی مردمان را در بر می‌گرفت، پس از همه‌گیری تلفن‌های هوشمند هر کاربری در معرض همه‌ی این توهمات قرار می‌گرفت. به‌راستی چه تفاوتی میان خرافات قرون وسطایی و تئوری‌های توطئه‌ی عصر حاضر وجود دارد؟ آیا انسان اصلاً تغییر کرده است؟ آقای «سم اسماعیل» را بسیاری از دنبال‌کنندگان سریال با «مستر ربات» می‌شناسند. با تماشای اثر جدید این کارگردان لاجرم وارد بخش دیگری از ذهن او می‌شویم که قرار است مخاطب را با نوع دیگری از دنیای زیرزمینی و فراماسون روبه‌رو کند. او حتی در فیلم «دنباله‌دار» نیز سعی داشت این ناهمگونی دنیای واقعی را به رخ بکشد.
داستان فیلم جدید آقای اسماعیل با تصاویری کیهانی از زمین، خورشید و ماه آغاز می‌شود و سپس وارد اتاق خواب «آماندا» و «کلی» می‌شویم. آماندا تصمیم گرفته که خانواده را به یک مسافرت آخر هفته‌ای ببرد. در همان دیالوگ‌های ابتدایی بین این زن و شوهر متوجه می‌شویم که آماندا حرف اول و آخر خانه را می‌زند و به‌نوعی مخالفت با خود را برنمی‌تابد. آقای اسماعیل این خانواده‌ی چهارنفره را به ویلایی با معماری مدرن در بیرون از نیویورک می‌برد. موسیقی متن، زاویه‌های عجیب‌و‌غریب دوربین و در نهایت محو شدن این کاراکترها در فضای کاملاً هنرمندانه‌ی این خانه‌ی مدرن گویی نوعی فخرفروشی تکنیکی کارگردان به مخاطب است. اینکه هدف او از دو حرکت مدور دوربین با نمای های‌انگل چه بوده، پرسشی‌ست که کارگردان باید پاسخ دهد. اگر هدف او از این کار ایجاد نوعی شکست در ذهنیت مخاطب به فضای آرام و به‌دور از تنش این خانواده بوده که باید گفت با تکنیک‌های ساده‌تری هم می‌توانست این کار را انجام دهد. در هر حال با ورود «جی.اچ» و «روث» همه‌چیز رنگ‌وبویی دیگر می‌گیرد و اتفاقاً سراشیبی سقوط روایت تندتر نیز می‌شود.
اومانیسم هالیوودی بسیار کودکانه، خوشبینانه و در عین حال غیر قابل فهم است. جی.اچ در این روایت تبدیل به آن مرد خوشبینی می‌شود که هیچ‌گاه آشفته نمی‌شود. در مقابل او ظاهراً آماندا قرار است بدبینی مفرط را روانه‌ی روایت کند. کاراکتر روث نیز نماینده‌ی جوانی بی‌هدف است که هنوز نمی‌داند روی کدام نقطه ایستاده است. کلی نیز یک استاد کاملاً معمولی دانشگاه است که در برابر آماندا مبادی آداب است و به‌دور از چشم او بدش نمی‌آید کمی شیطنت کند. آقای اسماعیل در طول اثر خود قادر نیست این تنوع رفتاری را درون مسیری که می‌خواهد قرار دهد. در نتیجه همانند مدیوم سریال برخی از این کاراکترها را برای مدتی به‌دنبال نخود سیاه می‌فرستد و سعی دارد از طریق دو کاراکتر در قاب مخاطب را با دنیایی مواجه کند که کم‌کم به‌سوی یک آشفتگی بزرگ پیش می‌رود. «رزی» که دختر کوچک امانداست از همان ابتدا با موتیف سریال فرندز دائم مخاطب و دیگر کاراکترها را وادار به این پرسش می‌کند که چرا او باید عاشق این سریال باشد و این چنین خود را برای دیدن قسمت نهایی آن به آب‌و‌آتش بزند. البته سکانس پایانی فیلم این اصرار مضحک کارگردان را در طول اثر مشخص می‌کند.
اثر آقای اسماعیل قرار بوده آن لحظه‌ی پایان همه‌چیز را تصویر کند. دوربین او در برخی موارد همچون بازی‌های جهان باز با یک اوج گرفتن و تصویر کردن قابی اکستریم‌لانگ‌شات بیرون از این مخمصه را نشان می‌دهد. این تکنیک قرار است موتیفی شود در برخی سکانس‌ها تا مخاطب بداند که هدف گارگردان چیست. اما همین موتیف هم قادر نیست روایت را از مونوتون آزاردهنده‌اش نشان دهد. آقای اسماعیل در این اثر همچون بچه‌ی لوسی می‌ماند که دوباره اسباب‌بازی مورد دلخواه‌اش را یافته و حال سعی دارد با استفاده از بزک‌هایی که پدر و مادر برای غر نزدن بیشتر او روی این اسباب‌بازی انجام داده‌اند بازی‌های جدیدی با آن داشته باشد. اما نه اومانیسم مریض و بیجان «جی.اچ» و نه تئوری توطئه‌ی اسماعیل راه به جایی نمی‌برند
#سینما #cinema #filmreview #نقد_فیلم #فیلم #leavetheworldbehind2023
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
نام انگلیسی: Leave the World Behind
نام فارسی: دنیا را بگذار و بگذر
محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده
ژانر: درام، هیجان‌انگیز
امتیاز: ۱ از ۴ - 〇〇〇⬤
مصطفی ملکی
بعد از حملات یازده سپتامبر در ایالات متحده و گسترش شبکه‌های اجتماعی در اینترنت، بار دیگر بازار تئوری‌های توطئه میان کاربران داغ شد و تا اکنون هم ادامه دارد. اگر تا پیش از عصر شبکه‌های اجتماعی گهگداری از طریق برخی شبکه‌های تلویزیونی چنین توهماتی مردمان را در بر می‌گرفت، پس از همه‌گیری تلفن‌های هوشمند هر کاربری در معرض همه‌ی این توهمات قرار می‌گرفت. به‌راستی چه تفاوتی میان خرافات قرون وسطایی و تئوری‌های توطئه‌ی عصر حاضر وجود دارد؟ آیا انسان اصلاً تغییر کرده است؟ آقای «سم اسماعیل» را بسیاری از دنبال‌کنندگان سریال با «مستر ربات» می‌شناسند. با تماشای اثر جدید این کارگردان لاجرم وارد بخش دیگری از ذهن او می‌شویم که قرار است مخاطب را با نوع دیگری از دنیای زیرزمینی و فراماسون روبه‌رو کند. او حتی در فیلم «دنباله‌دار» نیز سعی داشت این ناهمگونی دنیای واقعی را به رخ بکشد.
داستان فیلم جدید آقای اسماعیل با تصاویری کیهانی از زمین، خورشید و ماه آغاز می‌شود و سپس وارد اتاق خواب «آماندا» و «کلی» می‌شویم. آماندا تصمیم گرفته که خانواده را به یک مسافرت آخر هفته‌ای ببرد. در همان دیالوگ‌های ابتدایی بین این زن و شوهر متوجه می‌شویم که آماندا حرف اول و آخر خانه را می‌زند و به‌نوعی مخالفت با خود را برنمی‌تابد. آقای اسماعیل این خانواده‌ی چهارنفره را به ویلایی با معماری مدرن در بیرون از نیویورک می‌برد. موسیقی متن، زاویه‌های عجیب‌و‌غریب دوربین و در نهایت محو شدن این کاراکترها در فضای کاملاً هنرمندانه‌ی این خانه‌ی مدرن گویی نوعی فخرفروشی تکنیکی کارگردان به مخاطب است. اینکه هدف او از دو حرکت مدور دوربین با نمای های‌انگل چه بوده، پرسشی‌ست که کارگردان باید پاسخ دهد. اگر هدف او از این کار ایجاد نوعی شکست در ذهنیت مخاطب به فضای آرام و به‌دور از تنش این خانواده بوده که باید گفت با تکنیک‌های ساده‌تری هم می‌توانست این کار را انجام دهد. در هر حال با ورود «جی.اچ» و «روث» همه‌چیز رنگ‌وبویی دیگر می‌گیرد و اتفاقاً سراشیبی سقوط روایت تندتر نیز می‌شود.
اومانیسم هالیوودی بسیار کودکانه، خوشبینانه و در عین حال غیر قابل فهم است. جی.اچ در این روایت تبدیل به آن مرد خوشبینی می‌شود که هیچ‌گاه آشفته نمی‌شود. در مقابل او ظاهراً آماندا قرار است بدبینی مفرط را روانه‌ی روایت کند. کاراکتر روث نیز نماینده‌ی جوانی بی‌هدف است که هنوز نمی‌داند روی کدام نقطه ایستاده است. کلی نیز یک استاد کاملاً معمولی دانشگاه است که در برابر آماندا مبادی آداب است و به‌دور از چشم او بدش نمی‌آید کمی شیطنت کند. آقای اسماعیل در طول اثر خود قادر نیست این تنوع رفتاری را درون مسیری که می‌خواهد قرار دهد. در نتیجه همانند مدیوم سریال برخی از این کاراکترها را برای مدتی به‌دنبال نخود سیاه می‌فرستد و سعی دارد از طریق دو کاراکتر در قاب مخاطب را با دنیایی مواجه کند که کم‌کم به‌سوی یک آشفتگی بزرگ پیش می‌رود. «رزی» که دختر کوچک امانداست از همان ابتدا با موتیف سریال فرندز دائم مخاطب و دیگر کاراکترها را وادار به این پرسش می‌کند که چرا او باید عاشق این سریال باشد و این چنین خود را برای دیدن قسمت نهایی آن به آب‌و‌آتش بزند. البته سکانس پایانی فیلم این اصرار مضحک کارگردان را در طول اثر مشخص می‌کند.
اثر آقای اسماعیل قرار بوده آن لحظه‌ی پایان همه‌چیز را تصویر کند. دوربین او در برخی موارد همچون بازی‌های جهان باز با یک اوج گرفتن و تصویر کردن قابی اکستریم‌لانگ‌شات بیرون از این مخمصه را نشان می‌دهد. این تکنیک قرار است موتیفی شود در برخی سکانس‌ها تا مخاطب بداند که هدف گارگردان چیست. اما همین موتیف هم قادر نیست روایت را از مونوتون آزاردهنده‌اش نشان دهد. آقای اسماعیل در این اثر همچون بچه‌ی لوسی می‌ماند که دوباره اسباب‌بازی مورد دلخواه‌اش را یافته و حال سعی دارد با استفاده از بزک‌هایی که پدر و مادر برای غر نزدن بیشتر او روی این اسباب‌بازی انجام داده‌اند بازی‌های جدیدی با آن داشته باشد. اما نه اومانیسم مریض و بیجان «جی.اچ» و نه تئوری توطئه‌ی اسماعیل راه به جایی نمی‌برند
#سینما #cinema #filmreview #نقد_فیلم #فیلم #leavetheworldbehind2023
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
7 ماه پیش
در تاریخ 1402/09/22 منتشر شده
است.
1,258
بـار بازدید شده