وصیتی که نگاشته شد | مصیبت روز پنج‌شنبه، مصیبتی بزرگتر از فقدان رسول الله ص.
136 بار بازدید -
4 هفته پیش
-
🔘 اختلاف میان یاران، نگذاشت
🔘 اختلاف میان یاران، نگذاشت نوشتهٔ بازدارندهٔ از هر گمراهی و اختلاف درجمع عموم یاران بیان شود!
🔰 عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَض قَالَ: لَمَّا حُضِرَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَفِی البَیْتِ رِجَالٌ، فِیهِمْ عُمَرُ بْنُ الخَطَّابِ، قَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «هَلُمَّ أَکْتُبْ لَکُمْ کِتَابًا لاَ تَضِلُّوا بَعْدَهُ» فَقَالَ عُمَرُ: إِنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَدْ غَلَبَ عَلَیْهِ الوَجَعُ، وَعِنْدَکُمُ القُرْآنُ، حَسْبُنَا کِتَابُ اللَّهِ. فَاخْتَلَفَ أَهْلُ البَیْتِ فَاخْتَصَمُوا، مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ: قَرِّبُوا یَکْتُبْ لَکُمُ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کِتَابًا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ، وَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ مَا قَالَ عُمَرُ، فَلَمَّا أَکْثَرُوا اللَّغْوَ وَالِاخْتِلاَفَ عِنْدَ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «قُومُوا» قَالَ عُبَیْدُ اللَّهِ: فَکَانَ ابْنُ عَبَّاسٍ، یَقُولُ: «إِنَّ الرَّزِیَّهَ کُلَّ الرَّزِیَّهِ مَا حَالَ بَیْنَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَبَیْنَ أَنْ یَکْتُبَ لَهُمْ ذَلِکَ الکِتَابَ، مِنَ اخْتِلاَفِهِمْ وَلَغَطِهِمْ»
✍️ از ابن عباس روایت شده که گفت:
« هنگامى که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در آستانه رحلت از دنیا قرار گرفت و اطراف ایشان افرادی از جمله عمر بن خطاب در خانه آن حضرت حاضر شده بودند، فرمود: قلم و کاغذى بیاورید تا چیزی براى شما بنویسم که به برکت آن هرگز گمراه نشوید. عمر گفت: بیمارى بر پیامبر(صلی الله علیه وآله) غلبه کرده (و العیاذ باللّه هذیان مى گوید) و ما قرآن را داریم و براى ما کافى است.
در میان حاضران غوغا و اختلاف افتاد؛ بعضى مى‌گفتند: بیاورید تا حضرت بنویسد و هرگز گمراه نشوید و بعضى سخن عمر را مى گفتند.
هنگامى که سر و صدا و غوغا در حضور آن حضرت و اختلاف زیاد شد، فرمودند : برخیزید و از نزد من بروید.
عبیدالله گفت : ابن عباس بعد از این قضیه بارها می گفت: مصیبت و تمام مصیبت این است که نگذاشتند پیامبر چیزی را که می‌خواست برای آنها بنویسد تا اختلاف نکنند و گمراه نشوند….”
📚 صحیح بخاری، ج7، ص120.
طبق کلمات ائمه(ع)، وصیت مخصوص اهل‌بیت(ع) است؛ لذا راه شناخت آنها وصیت است.
عن أبي عبدالله(ع) في خبر طويل قال: «… يعرف صاحب هذا الأمر بثلاث لا تكون في غيره: هو أولى الناس بالذي هو قبله، وهو وصيّه وعنده سلاح رسول‌الله ووصيته…» نقل از امام صادق(ع) که فرمود: «صاحب این امر را با سه نشانه می‌توان شناخت که در غیر از او نیست: او سزاوارترین فرد به شخص قبل از خود است، وصی اوست، سلاح رسول‌الله و وصیتش با اوست.» [الكافي، ج۱، ص۴۲۸]
عن عبدالأعلى، قال أبا عبدالله: «يعرف صاحب هذا الأمر بثلاث خصال لا تكون في غيره: هو أولى الناس بالذي قبله وهو وصيه، وعنده سلاح رسول الله و وصيته، وذلك عندي.» «امام صادق(ع) فرمود: صاحب اين امر با سه ويژگی شناخته می‌شود که در هيچ‌کس جز او وجود ندارد، او اولی‌ترين مردم به قبل از خود و وصی اوست، نزد او سلاح رسول‌الله(ص) است و وصيتی که نزد من است، نزد او خواهد بود.» [کافی، ج ۱، ص ۳۷۹-۳۷۸]
عن أبي عبد الله عليه السلام قال: قيل له، بأي شئ يعرف الامام؟ قال: بالوصية الظاهرة وبالفضل.[ کافی، ج۱، ص۲۸۴]
به امام صادق ع گفته شد: امام با چه چیز شناخته می‌شود؟ فرمود: با وصیت ظاهر و فضل.
عن جابر بن يزيد الجعفي، قال: «قال ابوجعفر محمد بن علي الباقر-فی وصف القائم… فيبايعونه بين الركن والمقام، ومعه عهد من رسول‌الله(ص) قد توارثته الأبناء عن الآباء…» جابر از امام باقر(ع) نقل می‌کند: «… پس در ميان ركن و مقام با او بيعت می‌كنند، و با او خواهد بود وصيّت نامهاى از رسول خدا(ص) كه به فرزندان از پدرانشان دست به دست به ارث رسيده است…» [غيبت نعمانی، ص ۲۸۸]
پیامبر اکرم(ص) چون دیگرحجج الهی وصیت کردند و این وصیت در شب وفات ایشان بود. همچنین ایشان(ص) آن را بازدانده از گمراهی دانسته‌اند؛ در نتیجه کسی که با این وصیت احتجاج کند راستگوست و قطعاً مدعی حقیقی است.
سیداحمدالحسن نیز به‌عنوان فرستاده‌ای الهی به این وصیت یعنی وصیت پیامبر خدا(ص) احتجاج کرده و نام خود را در آن وصیت به‌عنوان شاهدی روشن گرفته است. ایشان مسئلۀ اعتبار وصیت پیامبر(ص) را در شناخت مدعی و بازدارنده‌بودن از گمراهی، در بخش اول کتاب «وصیت مقدس، نوشتار بازدانده از گمراهی» توضیح داده‌اند. بهتر است استدلال را از زبان خود ایشان بخوانیم: «… وصیت، نوشته‌ای است که رسول‌الله(ص) آن را در آخرین لحظات زندگی‌اش به پیروی از سخن خداوند، نوشته است: «كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالأقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُتقِينَ» (هنگامی که وفاتتان برسد، بر شما واجب است، اگر خیر (و خوبی) به جای گذاشتید، به والدین و نزدیکان، وصیت نیکو کنید، (وصیت‌کردن) حقی است بر پرهیزگاران) [بقره، ۱۸۰]، و رسول‌الله(ص) این وصیت را برای فردی که به آن چنگ زند، بازدارنده از گمراهی تا ابد وصف می‌کند. تأکید می‌کنم، در آخرین لحظات زندگی‌اش؛ از آنجا که ایشان پیامبری است که به او وحی می‌شود، آنچه در آخرین لحظات زندگی‌اش می‌گوید، چکیدۀ رسالتش و وسیله‌ای برای حفظ دین بعد از اوست.
لینک پیج‌های شخصی:
آدرس صفحه فیسبوک:Facebook: HMiri313
صفحه توییتر: Twitter: HMiri313
کانال تلگرام: https://t.me/HMiri313
پیج اینستاگرام: Instagram: HMiri.313
آدرس سایت رسمی سیداحمدالحسن:
https://almahdyoon.com
صفحه فیسبوک سیداحمدالحسن:
Facebook: Ahmedalhasan10313
صفحه توییتر سیداحمدالحسن:
Twitter: Ahmedalhasan313
آدرس گروه تلگرامی فراخوان مهدوی:(برای پرسش و پاسخ)
https://t.me/MahdaviMedia10313
🔰 عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَض قَالَ: لَمَّا حُضِرَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَفِی البَیْتِ رِجَالٌ، فِیهِمْ عُمَرُ بْنُ الخَطَّابِ، قَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «هَلُمَّ أَکْتُبْ لَکُمْ کِتَابًا لاَ تَضِلُّوا بَعْدَهُ» فَقَالَ عُمَرُ: إِنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَدْ غَلَبَ عَلَیْهِ الوَجَعُ، وَعِنْدَکُمُ القُرْآنُ، حَسْبُنَا کِتَابُ اللَّهِ. فَاخْتَلَفَ أَهْلُ البَیْتِ فَاخْتَصَمُوا، مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ: قَرِّبُوا یَکْتُبْ لَکُمُ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کِتَابًا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ، وَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ مَا قَالَ عُمَرُ، فَلَمَّا أَکْثَرُوا اللَّغْوَ وَالِاخْتِلاَفَ عِنْدَ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «قُومُوا» قَالَ عُبَیْدُ اللَّهِ: فَکَانَ ابْنُ عَبَّاسٍ، یَقُولُ: «إِنَّ الرَّزِیَّهَ کُلَّ الرَّزِیَّهِ مَا حَالَ بَیْنَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَبَیْنَ أَنْ یَکْتُبَ لَهُمْ ذَلِکَ الکِتَابَ، مِنَ اخْتِلاَفِهِمْ وَلَغَطِهِمْ»
✍️ از ابن عباس روایت شده که گفت:
« هنگامى که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در آستانه رحلت از دنیا قرار گرفت و اطراف ایشان افرادی از جمله عمر بن خطاب در خانه آن حضرت حاضر شده بودند، فرمود: قلم و کاغذى بیاورید تا چیزی براى شما بنویسم که به برکت آن هرگز گمراه نشوید. عمر گفت: بیمارى بر پیامبر(صلی الله علیه وآله) غلبه کرده (و العیاذ باللّه هذیان مى گوید) و ما قرآن را داریم و براى ما کافى است.
در میان حاضران غوغا و اختلاف افتاد؛ بعضى مى‌گفتند: بیاورید تا حضرت بنویسد و هرگز گمراه نشوید و بعضى سخن عمر را مى گفتند.
هنگامى که سر و صدا و غوغا در حضور آن حضرت و اختلاف زیاد شد، فرمودند : برخیزید و از نزد من بروید.
عبیدالله گفت : ابن عباس بعد از این قضیه بارها می گفت: مصیبت و تمام مصیبت این است که نگذاشتند پیامبر چیزی را که می‌خواست برای آنها بنویسد تا اختلاف نکنند و گمراه نشوند….”
📚 صحیح بخاری، ج7، ص120.
طبق کلمات ائمه(ع)، وصیت مخصوص اهل‌بیت(ع) است؛ لذا راه شناخت آنها وصیت است.
عن أبي عبدالله(ع) في خبر طويل قال: «… يعرف صاحب هذا الأمر بثلاث لا تكون في غيره: هو أولى الناس بالذي هو قبله، وهو وصيّه وعنده سلاح رسول‌الله ووصيته…» نقل از امام صادق(ع) که فرمود: «صاحب این امر را با سه نشانه می‌توان شناخت که در غیر از او نیست: او سزاوارترین فرد به شخص قبل از خود است، وصی اوست، سلاح رسول‌الله و وصیتش با اوست.» [الكافي، ج۱، ص۴۲۸]
عن عبدالأعلى، قال أبا عبدالله: «يعرف صاحب هذا الأمر بثلاث خصال لا تكون في غيره: هو أولى الناس بالذي قبله وهو وصيه، وعنده سلاح رسول الله و وصيته، وذلك عندي.» «امام صادق(ع) فرمود: صاحب اين امر با سه ويژگی شناخته می‌شود که در هيچ‌کس جز او وجود ندارد، او اولی‌ترين مردم به قبل از خود و وصی اوست، نزد او سلاح رسول‌الله(ص) است و وصيتی که نزد من است، نزد او خواهد بود.» [کافی، ج ۱، ص ۳۷۹-۳۷۸]
عن أبي عبد الله عليه السلام قال: قيل له، بأي شئ يعرف الامام؟ قال: بالوصية الظاهرة وبالفضل.[ کافی، ج۱، ص۲۸۴]
به امام صادق ع گفته شد: امام با چه چیز شناخته می‌شود؟ فرمود: با وصیت ظاهر و فضل.
عن جابر بن يزيد الجعفي، قال: «قال ابوجعفر محمد بن علي الباقر-فی وصف القائم… فيبايعونه بين الركن والمقام، ومعه عهد من رسول‌الله(ص) قد توارثته الأبناء عن الآباء…» جابر از امام باقر(ع) نقل می‌کند: «… پس در ميان ركن و مقام با او بيعت می‌كنند، و با او خواهد بود وصيّت نامهاى از رسول خدا(ص) كه به فرزندان از پدرانشان دست به دست به ارث رسيده است…» [غيبت نعمانی، ص ۲۸۸]
پیامبر اکرم(ص) چون دیگرحجج الهی وصیت کردند و این وصیت در شب وفات ایشان بود. همچنین ایشان(ص) آن را بازدانده از گمراهی دانسته‌اند؛ در نتیجه کسی که با این وصیت احتجاج کند راستگوست و قطعاً مدعی حقیقی است.
سیداحمدالحسن نیز به‌عنوان فرستاده‌ای الهی به این وصیت یعنی وصیت پیامبر خدا(ص) احتجاج کرده و نام خود را در آن وصیت به‌عنوان شاهدی روشن گرفته است. ایشان مسئلۀ اعتبار وصیت پیامبر(ص) را در شناخت مدعی و بازدارنده‌بودن از گمراهی، در بخش اول کتاب «وصیت مقدس، نوشتار بازدانده از گمراهی» توضیح داده‌اند. بهتر است استدلال را از زبان خود ایشان بخوانیم: «… وصیت، نوشته‌ای است که رسول‌الله(ص) آن را در آخرین لحظات زندگی‌اش به پیروی از سخن خداوند، نوشته است: «كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالأقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُتقِينَ» (هنگامی که وفاتتان برسد، بر شما واجب است، اگر خیر (و خوبی) به جای گذاشتید، به والدین و نزدیکان، وصیت نیکو کنید، (وصیت‌کردن) حقی است بر پرهیزگاران) [بقره، ۱۸۰]، و رسول‌الله(ص) این وصیت را برای فردی که به آن چنگ زند، بازدارنده از گمراهی تا ابد وصف می‌کند. تأکید می‌کنم، در آخرین لحظات زندگی‌اش؛ از آنجا که ایشان پیامبری است که به او وحی می‌شود، آنچه در آخرین لحظات زندگی‌اش می‌گوید، چکیدۀ رسالتش و وسیله‌ای برای حفظ دین بعد از اوست.
لینک پیج‌های شخصی:
آدرس صفحه فیسبوک:Facebook: HMiri313
صفحه توییتر: Twitter: HMiri313
کانال تلگرام: https://t.me/HMiri313
پیج اینستاگرام: Instagram: HMiri.313
آدرس سایت رسمی سیداحمدالحسن:
https://almahdyoon.com
صفحه فیسبوک سیداحمدالحسن:
Facebook: Ahmedalhasan10313
صفحه توییتر سیداحمدالحسن:
Twitter: Ahmedalhasan313
آدرس گروه تلگرامی فراخوان مهدوی:(برای پرسش و پاسخ)
https://t.me/MahdaviMedia10313
4 هفته پیش
در تاریخ 1403/06/11 منتشر شده
است.
136
بـار بازدید شده