لوح مریم از آثار حضرت بهاالله

لوح مریم از آثار حضرت بهاالله www.bahai.org هو مریما، عیسی جان به لامکان عروج نمود. قفس وجود از طیر محمود خالی ماند و بلبل قدم به صحرای عدم رو نمود و عندلیب الهی به سدره ربانی به خورش آمد. سرادق عزت بردرید و همای رفعت از شاخسار بهجت برپرید. افلاکهای بلند بر خاک تیره بنشست و نعره ها از دل پر درد برخواست. آب گوارا به خون تبدیل شد و صحن فردوس برین به خون آمیخته. بلی تیر قضای الهی را سینه منیر دوستان لایق وکمند بلای نامتناهی را گردن عاشقان شائق. هر کجا خدنگی است بر صدر احباب وارد و هرجا غمی است بر دل اصحاب نازل گردد. عاشقان را چشم تر باید و معشوقان را ناز و کرشمه شاید. حبیب اگر صد ناله سراید محبوب بر جفا بیافزاید. اگر شربت وصل خواهی تن به زوال درده و اگر خمر جمال طلبی در وادی حرمان پای نه. مریما حزن را به سرور، بچش و غم را از جام فرح درکش. اگر خواهی قدم در کوی طلب گذاری صابر باش ورخ را مخراش و آب از دیده مپاش و از بیصبران مباش. پیراهن تسلیم پوش و باده رضا بنوش و عالمی را به درهمی بفروش. دل به قضا در بند و حکم قدر پیوند، چشم عبرت برگشا و از غیر دوست در پوش که عنقریب در محضر قدسريال حلقه زنیم و به حضرت انس رو آریم و از بربط عراق، نغمه حجازی بشنویم. ناگفتنی بگوییم و نادیدنی ببینیم و ناشنیدنی بشنویم و به آهنگ نور، هیکل روح را به رقص آوریم و در حریم جان، بزم خوشی بیاراییم و از ساقی جلال، ساغر جمال برگیریم و به یاد رخ ذوالجلال خمر بیمثال درنوشیم. چشم را از آب پاک کن و دل را از حزن بروب . قلب را از غم فارغ نما و به آهنگ ملیح بخوان: گر تیغ بارد در کوی آن ماه*********** گردن نهاده‌ایم، الحکم لله