خاطراتی از همراهی با ویگن، داریوش و دیگران
752 بار بازدید -
5 ساعت پیش
-
در شبی از شب های
در شبی از شب های سال گذشته برنامه «هزارصدا، هزارشب» ، نوازنده پیشکسوت ترومپت، منوچهر بیگلری در کنار نوازنده باسابقه سازهای بادی و مدرس موسیقی، حسین شریفی مهمان برنامه مصاحبه صفحه هزارصدا بود و‌خاطرات جذابی را از سالهای سال حضور در صحنه های مختلف بیان کرد.
استاد بیگلری همچنین نظر خود را درباره حسین شریفی و نوازندگان دیگر سازهای بادی بیان کرد.
بخشی از تیترهای این مصاحبه:
-دلم برای ساز زدن کنار آمپره تنگ شده است.
-اگر آکوردهای پیانو تمیز نباشد نمی توانم با حس ساز بزنم.
-خاطراتی دلنشین از ساز زدن کنار ویگن تا همراهی ها و خاطراتی از سورن و داریوش و پرویز مقصدی: آن موقع تازه فهمیدم عشق یعنی چه...
-حس صدای ترومپت مهم است تا شنونده عاشق ترومپت شود.
-دومین ارکستر تلویزیون ارکستر من بود، سه تا ارکستر داشتم و دو آژانس موسیقی...
-حسین شریفی، محمدرضا عقیلی و خیلی از نوازندگان دیگر مثل بچه های من هستند، از لحظه استخدامشان من بودم.
-گوش من خدادادی ست، نه می توانم خارج بزنم و نه بد...
-من اول به خاطر ویولونیست بودن پدرم ویولن می زدم تا اینکه آقای سوکولوف ترومپت زدن من را شنید و به پدرم گفت منوچهر را بفرست برای ترومپت
-شاگرد من علی ضرابی، حسن فراهانی، رضا آذرنزاد و چند نوازنده تعزیه از جمله ستار شاهین نوازنده های درجه یکی هستند...
این گفتگو را بشنوید و برای دوستان تان بفرستید.
5 ساعت پیش
در تاریخ 1403/07/08 منتشر شده
است.
752
بـار بازدید شده