لوح حضرت عبدالبها ای سرمست باده عرفان...

ﻫﻮاﻻﺑﻬﻲ  
اي ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﺎدهء ﻋﺮﻓﺎن
ّ ﺗﺠﻠﻴﺎت ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ از ﻣﺸﺮق ﺑﻘﺎ داﺋﻢ و ّ ﻣﺴﺘﻤﺮ
و اﻣﻮاج ﺑﺤﺮ اﻋﻈﻢ ﺑﺮ ﺳﻮاﺣﻞ اﻣﻜﺎن از ﻻﻣﻜﺎن ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ و ﻣﺘﻮاﺻﻞ
ﺑﻮي ﭘﻴﺮاﻫﻦ   ﻳﻮﺳﻒ ﻣﺼﺮ اﻟﻬﻲ
ﺑﻪ ﻛﻨﻌﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻣﻨﺘﺸﺮ
و ﻓﻴﻀﺎن ﺳﺤﺎب رﺣﻤﺖ رﺣﻤﺎﻧﻲ  ﻣﺘﺮادف
و ﺷﻤﻊ ﺗﻮﺣﻴﺪ در زﺟﺎﺟﻪء ﻗﻠﻮب اﺑﺮار روﺷﻦ و ﻣﻨﻴﺮ
و ﻧﻔﺤﻪء ﻣﺸﻜﺒﺎر آن  ﻳﺎر ﺑﻲ ﻧﺸﺎن در ﺻﺤﺮاي دل و ﺟﺎن
ﻣﺘﻬﻴﺞ  و ﻣﺤﻴﻂ
. ﭘﺲ  ﭼﺮا اﻓﺴﺮده و  ﺧﺎﻣﻮﺷﻴﺪ
و ﭘﮋﻣﺮده و ﻣﺪﻫﻮش ؟
آواز ﺳﺮوش ﻣﻴﺮﺳﺪ
و ﺑﺎﻧﮓ ﭘﺮ ﺧﺮوش از ﻋﺮش   ﻗﺪم
ﺑﻪ ﮔﻮش اﻫﻞ ﻫﻮش ﻣﻲ آﻳﺪ ﺻﻼياﻟﻬﻲ از ﻣﻠﻜﻮت ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻠﻨﺪ
و ﻧﺪاي رﺑﺎﻧﻲ   از ﻓﻠﻚ
اﻋﻈﻢ ﻣﺸﺘﻬﺮ و ّ ﻣﺴﺘﻤﺮ .
وﻗﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ  اﺣﺒﺎي اﻟﻬﻲ
ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺑﺮاﻓﺮوزﻧﺪ
و  از ﺣﺮارت آﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻮزﻧﺪ
و ﭼﻮن
ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﮔﻠﺸﻦ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎر ﮔﻠﺰار      ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﻪ اﺑﺪع اﻟﺤﺎن ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺑﻴﺪار ﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻲ ﻧﺼﻴﺒﺎن   ﺑﻬﺮه ﺑﺮﻧﺪ
و ﺑﻲ ﻫﻤﺘﺎن ﭘﺮﺷﻮر و وﻟﻪ ﮔﺮدﻧﺪ
و ﻛﻮران ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ و ﻛﺮانﺑﺸﻨﻮﻧﺪ
و ﮔﻨﮕﺎن  ﺑﺴﺮاﻳﻨﺪ .
اﮔﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮدي
در اﻓﻖ اﺑﻬﻲ ﺑﺎرﺧﻲ ﻧﻮراﻧﻲ
و وﺟﻬﻲ رﺣﻤﺎﻧﻲ و ﻓﻴﻀﻲ ﺳﺒﺤﺎﻧﻲ ﻃﺎﻟﻊ و ﻻﺋﺢ ﮔﺮدي
و اﻟﺒها ء ﻋﻠﻴﻚ .
ع ع                                                
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎت ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ج 4 ص82