شاعر نوروز علی ثابتی/صدا مری میرزاد

غزل قالب تے یے چند شعر نمونۀ
شاعر: نوروز علے ثابتے
02 اپریل 2018 (دوشنبه، 13 حمل، 1397، قلعه خم، درواز، تاجیکستۈن)

بې گمۈنث یَم زقښ آخر مو عمرے پیر کښت
څۈند ژازُم تر پرادهج یَم ژِنِج مو گیر کښت
زندگے ښېښۀ مغوند نازُک وے ښای اند مه رِبے
اِک دے جهت قسمت مدۈمث ښاج مهش اس ژیر کښت
یَم جوۈنے ڤُد بهار مَوسُم جناو پِرنِئودَکېن
چیز فایدۀ یم بهار تیزد ات مو طالع خیر کښت؟
باغبۈن نُر گل جناو کے پروَرَښ مو یت دے نَی
بې ڤناوَث یَم زمۈنه اَس مو سِتخۈن ثیر کښت
تا بهار یاذد ات طبېعت سۈد فکث جا گل گلاچ
ناش جناو غم ار مو سردل سال بَسال تهم ڤیر کښت
وورج جناو مهش دَم تے نوس۫چِن پَرگـَنه یند یِد اجل
بې خِلیو اَندث ته چَقّۈن۫ت، لاش اَس نخچیر کښت
تا نه گِرگهپے عقاب دستور تو رزق خوردَث نیاذد
رَق چِدهم ات ښاڤجِن ات، لۈ: سرنَوِښت تهغیر کښت
لاف ته آدم ذید اته تقدیر خو دل تیر کښت کار
ناق تقدیر ارد بنده خوردَکـَث تدبیر کښت
نهله ښَڅ وِئذ ڤۀ مِسِک چَک سۈد اَت ڤاگۀ ته یاذد
میږځِن مایے اِرد چیز فایدۀ، وم اَرد یۀ چیر کښت؟
بعضے آدم خَښ بې عقلے باجَک اس عرعر طِلهپت
یا ته گل ناچید جهت یؤ کِیل اس انجیر کښت
توذ اته غۈز اند نِست گل، چیز ملۈمت وېڤ کنے
آدَمے نادۈن ته تۈمَت وېڤ پے پاذ زنجیر کښت
تُند تو نُسک څُق سذج گویا ښئیجِکَت ذارَی ورهق
آدمے ښئیجِن ته یکبارے نظر ار بیر کښت
«ثابتے»! تقدیم تو کے اهلے سَواد ارد مَم خو شعر
اِک دے فکرے مهک تو شعر نادۈن تے مِس تأثیر کښت