نقد فیلم مبدأ کمپانی خانه جهنمی: عمارت کارمایکل | Hell House LLC Origins: The Carmichael Manor 2023
309 بار بازدید -
9 ماه پیش
-
دلهره‌ای مخصوص دلهره‌بازها▪️نام انگلیسی: Hell
دلهره‌ای مخصوص دلهره‌بازها
▪️نام انگلیسی: Hell House LLC Origins: The Carmichael Manor
▪️نام فارسی: مبدأ کمپانی خانه‌ی جهنمی: عمارت کارمایکل
▪️محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده
▪️ژانر: دلهره، مستندنما
▪️امتیاز: ۲.۵ از ۴ - 〇◐⬤⬤
مصطفی ملکی
آثاری که در سینمای دلهره به‌صورت مستندنما در برابر چشم مخاطب این ژانر قرار می‌گیرند به‌صورت خودکار ترسی نهفته را در خود دارند مخاطب در لحظه‌لحظه‌ی این آثار دائم باید منتظر رخدادی باشد که حین انجام یک کار معمولی و روتین او را شوکه می‌کند. فرنچایز «کمپانی خانه‌ی جهنمی» از سال ۲۰۱۵ خیلی زود جای خود را میان مخاطبان ژانر دلهره باز کرد. در فیلم سال ۲۰۱۵ شاهد بودیم که گروهی از مستندسازان به هتلی در شهر «ابدون» (که نام شهر هم برگرفته از نام یک فرشته و دنیای زیرین و ماورائی در افسانه‌ها و ادیان است) می‌روند تا در مورد قتل ۱۵ نفر در این مکان تحقیق کنند. آقای «استیفن کاگنتی» در آن اثر نشان داد که چقدر خوب ترس را می‌شناسد و از آن بهتر چقدر خوب این ترس را منتقل می‌کند. کاگنتی در دوره‌ای این فرنچایز را آغاز کرد که عملاً هیچ کمپانی بزرگی در کنار او نبود و فقط از طریق پلتفرم‌های پخش آنلاین اثر خود را در برابر مخاطب قرار داد؛ آن هم در دوره‌ای که یوتوبرها مانند مور و ملخ و دوربین‌به‌دست به اینجا و آنجا می‌رفتند و برای مخاطبان خود کلیپ‌های ترسناک تولید می‌کردند. کار آقای کاگنتی در اثر اول آن‌قدر خوب بود که این کارگردان داستان خانه‌ی جهنمی را دنبال کند و حال به ایستگاه چهارم آن برسد.
در فیلم جدید باز هم همه‌چیز همچون مستندنماها آغاز می‌شود. چندتن از دوستان «مارگو» داستان سفر بی‌بازگشت این کاراگاه اینترنتی را به عمارت کارمایکل توضیح می‌دهند و از طریق فیلم‌های به‌جامانده در سفر مارگو و ربکا به درون داستان دلهره‌آور این عمارت می‌رویم. مارگو و ربکا به درون عمارت کارمایکل وارد می‌شوند تا راز قتل دلخراش مادر و دختر این خانواده را بررسی کنند و با دلایل منطقی به‌دنبال انگیزه‌های قتل و قاتلین احتمالی بگردند. آن‌ها در حال واکاوی حوادثی هستند که در سال ۱۹۸۹ در این عمارت رخ داده بودند. برادر مارگو، «چیس»، نیز با کمی تأخیر به آن‌ها اضافه می‌شود و حال این سه نفر مانده‌اند و نفوذ ذره‌ذره‌ی ترس. کاگنتی از همان سال ۲۰۱۵ نشان داد که در ارائه‌ی ترس عجله‌ای ندارد. او به کاراکترهای خود اجازه می‌دهد مدتی را در لوکیشن مربوطه زیست کنند و در این بین مخاطب نیز با پلان کلی لوکیشن آشنا شود. در این فیلم نیز همین اتفاق رخ می‌دهد. ترس از زمانی بذر خود را در ذهن مخاطب می‌کارد که مارگو در انباری طبقه‌ی دوم را باز می‌کند و با دو مانکن دلقک مواجه می‌شود. موسیقی وجود ندارد، مارگو به این دو مانکن خیره شده و حال بهترین فرصت است که دوربین آقای کاگنتی نماهایی بسته از این دو انسان‌نمای ساکن را در برابر مخاطب قرار دهد. مخاطب در این سکوت و این خیرگی هر آن منتظر چرخش سر یکی از این دو مانکن یا جامپ‌اسکر است، اما آقای کاگنتی دست به چنین کاری نمی‌زند و اجازه می‌دهد مارگو و ربکا به‌همراه چیس در این عمارت همه‌ی جسارت خود را حفظ کنند تا برای ورود به پرده‌ی دوم آماده باشند.
آقای کاگنتی در این فیلم فقط در چند صحنه و نما مخاطب را با آن ترسی که تصور می‌کردیم قرار است برش‌به‌برش فیلم را در خود داشته باشد روبه‌رو می‌کند. این تقابل مخاطب و ترس آن‌قدر خوب در روایت جاگذاری شده که باعث شود کل روایت تبدیل به تعلیقی بلند در سینمای دلهره شود. کاگنتی در این فیلم فقط قصد دارد ترس را به مخاطب خود انتقال دهد و نه چیزی بیش از آن. به‌همین سبب است که اثر او به دل یک مخاطب ژانر دلهره می‌نشیند و مخاطب ژانرهای دیگر را دچار ترسی جدید می‌کند که گویی بدن‌اش مورمور می‌شود
#filmreview #سینما #فیلم #cinema #نقد_فیلم #hellhousellc2023
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
▪️نام انگلیسی: Hell House LLC Origins: The Carmichael Manor
▪️نام فارسی: مبدأ کمپانی خانه‌ی جهنمی: عمارت کارمایکل
▪️محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده
▪️ژانر: دلهره، مستندنما
▪️امتیاز: ۲.۵ از ۴ - 〇◐⬤⬤
مصطفی ملکی
آثاری که در سینمای دلهره به‌صورت مستندنما در برابر چشم مخاطب این ژانر قرار می‌گیرند به‌صورت خودکار ترسی نهفته را در خود دارند مخاطب در لحظه‌لحظه‌ی این آثار دائم باید منتظر رخدادی باشد که حین انجام یک کار معمولی و روتین او را شوکه می‌کند. فرنچایز «کمپانی خانه‌ی جهنمی» از سال ۲۰۱۵ خیلی زود جای خود را میان مخاطبان ژانر دلهره باز کرد. در فیلم سال ۲۰۱۵ شاهد بودیم که گروهی از مستندسازان به هتلی در شهر «ابدون» (که نام شهر هم برگرفته از نام یک فرشته و دنیای زیرین و ماورائی در افسانه‌ها و ادیان است) می‌روند تا در مورد قتل ۱۵ نفر در این مکان تحقیق کنند. آقای «استیفن کاگنتی» در آن اثر نشان داد که چقدر خوب ترس را می‌شناسد و از آن بهتر چقدر خوب این ترس را منتقل می‌کند. کاگنتی در دوره‌ای این فرنچایز را آغاز کرد که عملاً هیچ کمپانی بزرگی در کنار او نبود و فقط از طریق پلتفرم‌های پخش آنلاین اثر خود را در برابر مخاطب قرار داد؛ آن هم در دوره‌ای که یوتوبرها مانند مور و ملخ و دوربین‌به‌دست به اینجا و آنجا می‌رفتند و برای مخاطبان خود کلیپ‌های ترسناک تولید می‌کردند. کار آقای کاگنتی در اثر اول آن‌قدر خوب بود که این کارگردان داستان خانه‌ی جهنمی را دنبال کند و حال به ایستگاه چهارم آن برسد.
در فیلم جدید باز هم همه‌چیز همچون مستندنماها آغاز می‌شود. چندتن از دوستان «مارگو» داستان سفر بی‌بازگشت این کاراگاه اینترنتی را به عمارت کارمایکل توضیح می‌دهند و از طریق فیلم‌های به‌جامانده در سفر مارگو و ربکا به درون داستان دلهره‌آور این عمارت می‌رویم. مارگو و ربکا به درون عمارت کارمایکل وارد می‌شوند تا راز قتل دلخراش مادر و دختر این خانواده را بررسی کنند و با دلایل منطقی به‌دنبال انگیزه‌های قتل و قاتلین احتمالی بگردند. آن‌ها در حال واکاوی حوادثی هستند که در سال ۱۹۸۹ در این عمارت رخ داده بودند. برادر مارگو، «چیس»، نیز با کمی تأخیر به آن‌ها اضافه می‌شود و حال این سه نفر مانده‌اند و نفوذ ذره‌ذره‌ی ترس. کاگنتی از همان سال ۲۰۱۵ نشان داد که در ارائه‌ی ترس عجله‌ای ندارد. او به کاراکترهای خود اجازه می‌دهد مدتی را در لوکیشن مربوطه زیست کنند و در این بین مخاطب نیز با پلان کلی لوکیشن آشنا شود. در این فیلم نیز همین اتفاق رخ می‌دهد. ترس از زمانی بذر خود را در ذهن مخاطب می‌کارد که مارگو در انباری طبقه‌ی دوم را باز می‌کند و با دو مانکن دلقک مواجه می‌شود. موسیقی وجود ندارد، مارگو به این دو مانکن خیره شده و حال بهترین فرصت است که دوربین آقای کاگنتی نماهایی بسته از این دو انسان‌نمای ساکن را در برابر مخاطب قرار دهد. مخاطب در این سکوت و این خیرگی هر آن منتظر چرخش سر یکی از این دو مانکن یا جامپ‌اسکر است، اما آقای کاگنتی دست به چنین کاری نمی‌زند و اجازه می‌دهد مارگو و ربکا به‌همراه چیس در این عمارت همه‌ی جسارت خود را حفظ کنند تا برای ورود به پرده‌ی دوم آماده باشند.
آقای کاگنتی در این فیلم فقط در چند صحنه و نما مخاطب را با آن ترسی که تصور می‌کردیم قرار است برش‌به‌برش فیلم را در خود داشته باشد روبه‌رو می‌کند. این تقابل مخاطب و ترس آن‌قدر خوب در روایت جاگذاری شده که باعث شود کل روایت تبدیل به تعلیقی بلند در سینمای دلهره شود. کاگنتی در این فیلم فقط قصد دارد ترس را به مخاطب خود انتقال دهد و نه چیزی بیش از آن. به‌همین سبب است که اثر او به دل یک مخاطب ژانر دلهره می‌نشیند و مخاطب ژانرهای دیگر را دچار ترسی جدید می‌کند که گویی بدن‌اش مورمور می‌شود
#filmreview #سینما #فیلم #cinema #نقد_فیلم #hellhousellc2023
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: https://hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: Instagram: onefilmonelife
تلگرام: https://t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: Twitter: OnefilmOnelife
9 ماه پیش
در تاریخ 1402/08/15 منتشر شده
است.
309
بـار بازدید شده