آیا محیط زیست ایران در آستانه «ویرانی» است؟ گفتگو با محمد درویش
9 هزار بار بازدید -
3 سال پیش
-
گفتگوی علی علیزاده با محمد
گفتگوی علی علیزاده با محمد درویش، کنشگر محیط زیست و کویرشناس
خشکسالی هورالعظیم، خشک شدن زاینده‌رود، خشک شدن دریاچه ارومیه، ورود آلاینده های صنعتی به دریای خزر، فرونشست در سرتاسر ایران، ریزگردها در خوزستان و سیستان، آتش‌سوزی جنگل‌های زاگرس، آلودگی‌هوای تهران، نابودی مراتع، جنگل‌خواری، کوه‌خواری...
این لیستی از اخباری است که هر روز در رسانه‌ها میخوانیم. اخباری از صدماتی که به محیط زیست ایران وارد می‌آید. فعالان محیط زیست میگویند روند صنعتی شدن در صد سال گذشته ضربات سنگینی به محیط زیست ایران وارد کرده. اما طرفداران توسعه و صنعتی شدن آنها را به سنتی بودن و ضد پیشرفت بودن متهم میکنند و میگویند چاره ای جز صنعتی شدن و توسعه هرچه سریعتر نیست. بحث میان طرفداران توسعه و طرفداران محیط زیست منحصر به ایران نیست و چند دهه قدمت دارد. اما روند گرمایش جهانی در سالهای گذشته و تغییر سریع اقلیم باعث شده در اغلب کشورها مباحث محیط زیستی به صدر اخبار و به صدر گفتگوهای عمومی بیاید
در ایران هم چالشهای محیط زیستی دیگر اموری انتزاعی و در لایه‌های زیرین و پنهان زیست ما نیستند که فقط نسلهای اینده را تحت تاثیر قرار دهند. بلکه مساله‌ای مربوط به همین امروز ما هستند. همانطور که دیدیم بارش ناکافی امسال و خشکسالی در خوزستان چگونه به سرعت به بحرانی اجتماعی و سیاسی با ابعاد ملی تبدیل شد. فارغ از جناح و گرایش سیاسی و فرهنگی و مذهبی نیازمند گفتکویی ملی و اضطراری درباره محیط زیست هستیم. گفتگویی که تا همیتجا خیلی دیر شده.
برای گفتگو درباره این مسایل از محمد درویش دعوت کرده ام تا مهمان این هفته جدال باشد. درویش یکی از شناخته‌شده ترین نامها در میان کنشگران حال حاضر محیط زیستی ایران است. او که در دانشگاه تهران مهندسی مراتع و جنگل خوانده، عضو هیات علمی سازمان تحقیقات جنگل‌ها و مراتع بوده، و سالها در سازمان محیط زیست کار کرده و زمانی مدیرکل مشارکت مردمی این سازمان بوده.
از درویش میپرسم آیا ایران براستی با بحران محیط زیستی روبروست؟ این بحران تا چه حد جدی است؟ برای کند کردن شتاب این بحران چه میتوان کرد؟ نقش نهادهای حاکمیتی چیست و چه نقدی بر آنها وارد است و چه میتوانند بکنند؟ سازمان محیط زیست به صورت اخص چطور؟ نقش مردم و نهادهای مردم‌نهاد چه میتواند باشد؟ چگونه میتوان صاحبان صنایع بزرگ و ذینفعان اقتصادی که نفوذ سیاسی هم دارند را مجبور به تن دادن به قوانین محیط زیستی کرد؟ و در یک کلام چگونه میتوان محیط زیست ایران را از نابودی حفظ کرد؟
اما پیش از شروع: جدال میخواهد در مقابل رسانه‌های بسته‌ی داخل کشور و رسانه‌های وابسته به دولتهای بیگانه فضای سومی باز کند و اجازه دهد تمام نیروهای سیاسی موجود در کشور و تمامی متفکران و پژوهشگران و فعالان اجتماعی داخل کشور بتوانند با یکدیگر و با افکار عمومی سخن بگویند. این کار نیازمند چیزی بیشتر از هفته‌ای یک ویدیو آنهم با کیفیت پایین و مشکلات فنی تکرار شونده‌است. اما این کار نیازمند حمایت مالی شماست. جدال پیشنهاد میکند که بار اصلی شکل گرفتن رسانه‌های مستقل را ایرانیان مقیم خارج به دوش بشکند. چرا که در فضایی ارامتر و بدور از فشارهای تحریم هستند و این میتواند هدیه‌ای از سوی انها به کشور پدریشان باشد. ساخت یک مدرسه در سیستان توسط یک ایرانی مقیم آلمان کاری مقدس است و ما آن را حمایت میکنیم اما معتقدیم داشتن رسانه‌ای که بتواند وزیر بهداشت را هم استنطاق کند و از او درباره سرانه پایین تر از استاندارد تخت بیمارستانی در سیستان بپرسد چه بسا مهمتر باشد.
اگر مقیم خارج از کشور هستید لطفا از طریق اشتراک ماهانه جدال در سایت پتریون هم به محتوای ما دسترسی زودهنگام داشته باشید هم باعث ادامه جدال شوید
patreon.com/jedaal
و البته اگر مقیم ایران هستید هم که همچنان خواهش میکنیم براساس وسعتان مبلغی بین ده هزار تا پنجاه هزار تومن در ماه به عنوان اشتراک به حساب زیر واریز کنید
بانک ملی بنام مجید علیزاده
6037991815099597
خشکسالی هورالعظیم، خشک شدن زاینده‌رود، خشک شدن دریاچه ارومیه، ورود آلاینده های صنعتی به دریای خزر، فرونشست در سرتاسر ایران، ریزگردها در خوزستان و سیستان، آتش‌سوزی جنگل‌های زاگرس، آلودگی‌هوای تهران، نابودی مراتع، جنگل‌خواری، کوه‌خواری...
این لیستی از اخباری است که هر روز در رسانه‌ها میخوانیم. اخباری از صدماتی که به محیط زیست ایران وارد می‌آید. فعالان محیط زیست میگویند روند صنعتی شدن در صد سال گذشته ضربات سنگینی به محیط زیست ایران وارد کرده. اما طرفداران توسعه و صنعتی شدن آنها را به سنتی بودن و ضد پیشرفت بودن متهم میکنند و میگویند چاره ای جز صنعتی شدن و توسعه هرچه سریعتر نیست. بحث میان طرفداران توسعه و طرفداران محیط زیست منحصر به ایران نیست و چند دهه قدمت دارد. اما روند گرمایش جهانی در سالهای گذشته و تغییر سریع اقلیم باعث شده در اغلب کشورها مباحث محیط زیستی به صدر اخبار و به صدر گفتگوهای عمومی بیاید
در ایران هم چالشهای محیط زیستی دیگر اموری انتزاعی و در لایه‌های زیرین و پنهان زیست ما نیستند که فقط نسلهای اینده را تحت تاثیر قرار دهند. بلکه مساله‌ای مربوط به همین امروز ما هستند. همانطور که دیدیم بارش ناکافی امسال و خشکسالی در خوزستان چگونه به سرعت به بحرانی اجتماعی و سیاسی با ابعاد ملی تبدیل شد. فارغ از جناح و گرایش سیاسی و فرهنگی و مذهبی نیازمند گفتکویی ملی و اضطراری درباره محیط زیست هستیم. گفتگویی که تا همیتجا خیلی دیر شده.
برای گفتگو درباره این مسایل از محمد درویش دعوت کرده ام تا مهمان این هفته جدال باشد. درویش یکی از شناخته‌شده ترین نامها در میان کنشگران حال حاضر محیط زیستی ایران است. او که در دانشگاه تهران مهندسی مراتع و جنگل خوانده، عضو هیات علمی سازمان تحقیقات جنگل‌ها و مراتع بوده، و سالها در سازمان محیط زیست کار کرده و زمانی مدیرکل مشارکت مردمی این سازمان بوده.
از درویش میپرسم آیا ایران براستی با بحران محیط زیستی روبروست؟ این بحران تا چه حد جدی است؟ برای کند کردن شتاب این بحران چه میتوان کرد؟ نقش نهادهای حاکمیتی چیست و چه نقدی بر آنها وارد است و چه میتوانند بکنند؟ سازمان محیط زیست به صورت اخص چطور؟ نقش مردم و نهادهای مردم‌نهاد چه میتواند باشد؟ چگونه میتوان صاحبان صنایع بزرگ و ذینفعان اقتصادی که نفوذ سیاسی هم دارند را مجبور به تن دادن به قوانین محیط زیستی کرد؟ و در یک کلام چگونه میتوان محیط زیست ایران را از نابودی حفظ کرد؟
اما پیش از شروع: جدال میخواهد در مقابل رسانه‌های بسته‌ی داخل کشور و رسانه‌های وابسته به دولتهای بیگانه فضای سومی باز کند و اجازه دهد تمام نیروهای سیاسی موجود در کشور و تمامی متفکران و پژوهشگران و فعالان اجتماعی داخل کشور بتوانند با یکدیگر و با افکار عمومی سخن بگویند. این کار نیازمند چیزی بیشتر از هفته‌ای یک ویدیو آنهم با کیفیت پایین و مشکلات فنی تکرار شونده‌است. اما این کار نیازمند حمایت مالی شماست. جدال پیشنهاد میکند که بار اصلی شکل گرفتن رسانه‌های مستقل را ایرانیان مقیم خارج به دوش بشکند. چرا که در فضایی ارامتر و بدور از فشارهای تحریم هستند و این میتواند هدیه‌ای از سوی انها به کشور پدریشان باشد. ساخت یک مدرسه در سیستان توسط یک ایرانی مقیم آلمان کاری مقدس است و ما آن را حمایت میکنیم اما معتقدیم داشتن رسانه‌ای که بتواند وزیر بهداشت را هم استنطاق کند و از او درباره سرانه پایین تر از استاندارد تخت بیمارستانی در سیستان بپرسد چه بسا مهمتر باشد.
اگر مقیم خارج از کشور هستید لطفا از طریق اشتراک ماهانه جدال در سایت پتریون هم به محتوای ما دسترسی زودهنگام داشته باشید هم باعث ادامه جدال شوید
patreon.com/jedaal
و البته اگر مقیم ایران هستید هم که همچنان خواهش میکنیم براساس وسعتان مبلغی بین ده هزار تا پنجاه هزار تومن در ماه به عنوان اشتراک به حساب زیر واریز کنید
بانک ملی بنام مجید علیزاده
6037991815099597
3 سال پیش
در تاریخ 1400/06/25 منتشر شده
است.
9,039
بـار بازدید شده