بیاد رفیق شهید توده ای خسرو روزبه ورفیق شهید تقی ارانی...
14.2 هزار بار بازدید -
16 سال پیش
-
رفیق خسرو روزبه قهرمان ملی
رفیق خسرو روزبه قهرمان ملی ایران
تولد: ۱٢۹٤
شهادت: ٢۱ اردیبهشت ۱۳۳٧
«من به اقتضای آتشی که به خاطر خدمت به خلق های ایران در درون سینه ام شعله می کشد، راه حزب تودهٴ ایران را برگزیده ام و باید اذعان کنم که جانم، استخوانم، خونم، گوشتم و پوستم و همه تارو پود وجودم این راه را راه مقدسی شناخته است و تمام سلول های بدن من و تمام ذرات وجودم توده ایست.»
این فریاد خروشان قهرمان ملی ایران شهید خلق رفیق خسرو روزبه عضو کمیته مرکزی حزب تودهٴ ایران است که دراعماق بیدادگاه های رژیم سلطنتی طنین افکند وازهمان روزهای تیره سال ۱۳۳٧ سرنگونی تخت سلطنت را فریاد کرد.
خسرو روزبه قهرمان نامی ایران دومین فرزند خانواده «ضیاء لشگر» درسال ۱٢٩٤ در ملایر دیده به جهان گشود. دوران کودکی ونوجوانی اش به خاطر وضع نابسامان مادی خانواده به دشواری گذشت و شرایط اقتصادی سخت باعث شد که روزبه دورهٴ شش ساله دبیرستان را طی چهارسال به پایان رساند. استعداد او درریاضیات شگرف بود. بعد از پایان تحصیلات متوسطه به علت شرایط اقتصادی نتوانست در رشته ریاضیات تحصیل کند و ناگزیر وارد دانشکده افسری شد و به علت برجسته و نمونه بودنش خیلی زود برای آموزش دانشجویان فراخوانده شد. او چندین دوره افسر تربیت کرد. بیش از دویست کنفرانس علمی و نظامی دردانشکدهٴ افسری دانشکدهٴ فنی، دبیرستان و دانشکدهٴ کشاورزی و دانشکده دامپزشکی داشت که چاشنی تمام این کنفرانس ها بحث دربارهٴ مسایل اجتماعی بود. او دراین دوران ۱٦ جلد کتاب نظامی، فنی و ریاضی برای شاگردان خود تالیف نمود.
حسن شهرت روزبه از چهارچوب دانشکده افسری فراتر رفت و درسایر واحدهای ارتشی اشاعه یافت. او نه تنها مربی دانشجویان بود، بلکه درمقام مسئول انتظامات دانشکده، از مراقبت درتقسیم غذای روزانه سربازان گرفته تا مبارزه با فساد، قمار، تریاک، دزدی و رشوه خواری را وظیفهٴ خود می دانست. این مبارزه واکنش فرماندهان فاسد ارتش را علیه او برانگیخت. این واکنش به صورت توقیف های چندساعته تا تبعید به اهواز بود. علیرغم این فشارها عزم روزبه درمبارزه با کژی ها هرروز راسخ تر می گردید:
«هروقت با فساد مواجه می شدم اراده ام برای مبارزه با آن محکم تر می شد» (دفاعیه روزبه ـــ اردیبهشت ۱۳٢٧).
حین خدمت در دانشکده افسری، روزبه دردانشکده فنی دانشگاه تهران نیز به تحصیل پرداخت. او درکار گسست پیوندهای خود با ارتش استعمارزده و تحکیم رشته های پیوند خود با مردم بود. مبارزه روزبه دردرون دانشکده افسری ادامه داشت ولی به تدریج دریافته بود که درمیان دریای فساد و ستم نمی توان جزیره خوشبختی را برپا کرد. روزبه به راه مبارزه انقلابی گام گذارد. سال ۱۳٢٢ عضو حزب تودهٴ ایران شد تا همپا و درکنارمردم مبارزه را درابعاد وسیع تری ادامه دهد. او از زمره نخستین افسرانی بود که به حزب تودهٴ ایران پیوست. روزبه از بنیادگذاران «تشکیلات افسران آزادیخواه ایران» شد که بسیاری از اعضای آن همکاران و شاگردانش بودند. از آن پس به فعالیت شبانه روزی برای جلب افسران به مبارزه سیاسی دردرون حزب تودهٴ ایران پرداخت...
تولد: ۱٢۹٤
شهادت: ٢۱ اردیبهشت ۱۳۳٧
«من به اقتضای آتشی که به خاطر خدمت به خلق های ایران در درون سینه ام شعله می کشد، راه حزب تودهٴ ایران را برگزیده ام و باید اذعان کنم که جانم، استخوانم، خونم، گوشتم و پوستم و همه تارو پود وجودم این راه را راه مقدسی شناخته است و تمام سلول های بدن من و تمام ذرات وجودم توده ایست.»
این فریاد خروشان قهرمان ملی ایران شهید خلق رفیق خسرو روزبه عضو کمیته مرکزی حزب تودهٴ ایران است که دراعماق بیدادگاه های رژیم سلطنتی طنین افکند وازهمان روزهای تیره سال ۱۳۳٧ سرنگونی تخت سلطنت را فریاد کرد.
خسرو روزبه قهرمان نامی ایران دومین فرزند خانواده «ضیاء لشگر» درسال ۱٢٩٤ در ملایر دیده به جهان گشود. دوران کودکی ونوجوانی اش به خاطر وضع نابسامان مادی خانواده به دشواری گذشت و شرایط اقتصادی سخت باعث شد که روزبه دورهٴ شش ساله دبیرستان را طی چهارسال به پایان رساند. استعداد او درریاضیات شگرف بود. بعد از پایان تحصیلات متوسطه به علت شرایط اقتصادی نتوانست در رشته ریاضیات تحصیل کند و ناگزیر وارد دانشکده افسری شد و به علت برجسته و نمونه بودنش خیلی زود برای آموزش دانشجویان فراخوانده شد. او چندین دوره افسر تربیت کرد. بیش از دویست کنفرانس علمی و نظامی دردانشکدهٴ افسری دانشکدهٴ فنی، دبیرستان و دانشکدهٴ کشاورزی و دانشکده دامپزشکی داشت که چاشنی تمام این کنفرانس ها بحث دربارهٴ مسایل اجتماعی بود. او دراین دوران ۱٦ جلد کتاب نظامی، فنی و ریاضی برای شاگردان خود تالیف نمود.
حسن شهرت روزبه از چهارچوب دانشکده افسری فراتر رفت و درسایر واحدهای ارتشی اشاعه یافت. او نه تنها مربی دانشجویان بود، بلکه درمقام مسئول انتظامات دانشکده، از مراقبت درتقسیم غذای روزانه سربازان گرفته تا مبارزه با فساد، قمار، تریاک، دزدی و رشوه خواری را وظیفهٴ خود می دانست. این مبارزه واکنش فرماندهان فاسد ارتش را علیه او برانگیخت. این واکنش به صورت توقیف های چندساعته تا تبعید به اهواز بود. علیرغم این فشارها عزم روزبه درمبارزه با کژی ها هرروز راسخ تر می گردید:
«هروقت با فساد مواجه می شدم اراده ام برای مبارزه با آن محکم تر می شد» (دفاعیه روزبه ـــ اردیبهشت ۱۳٢٧).
حین خدمت در دانشکده افسری، روزبه دردانشکده فنی دانشگاه تهران نیز به تحصیل پرداخت. او درکار گسست پیوندهای خود با ارتش استعمارزده و تحکیم رشته های پیوند خود با مردم بود. مبارزه روزبه دردرون دانشکده افسری ادامه داشت ولی به تدریج دریافته بود که درمیان دریای فساد و ستم نمی توان جزیره خوشبختی را برپا کرد. روزبه به راه مبارزه انقلابی گام گذارد. سال ۱۳٢٢ عضو حزب تودهٴ ایران شد تا همپا و درکنارمردم مبارزه را درابعاد وسیع تری ادامه دهد. او از زمره نخستین افسرانی بود که به حزب تودهٴ ایران پیوست. روزبه از بنیادگذاران «تشکیلات افسران آزادیخواه ایران» شد که بسیاری از اعضای آن همکاران و شاگردانش بودند. از آن پس به فعالیت شبانه روزی برای جلب افسران به مبارزه سیاسی دردرون حزب تودهٴ ایران پرداخت...
16 سال پیش
در تاریخ 1387/07/30 منتشر شده
است.
14,283
بـار بازدید شده