مهدی خدابخش

. رعد و برقم، همیشه فریادم من یه بغضم که خیسِ بارونم من یه دردم یه دردِ بی‌درمون من پدرجدِّ مرگ و طاعونم در فرار از تمامِ بایدهام من یه شهری بدونِ قانونم من هیولام یا دراکولام! من یه هذیونِ توو تبی بالام من یه جیغم، یه عربده‌م، دادم خسته از هی نگفتن از دردام یادگاریِ تیغ، روو‌ دستم... خسته از خودکشیِ نافرجام خسته از هی بگومگو با شب توی مغزم صدامدا، سرسام من یه قرصی همیشه بیدارم من یه بیدارِ مستِ بیمارم... غرقِ فکرای لعنتی تا صُب صبح تا شب کنار تنهایی آخرین سوسکامو کشـ... ـکشتم روی تختم با لنگه‌دمپایی!... فکرِ شاشیدنم به این دنیا روی دنیای پستِ هرجایی من یه شعرم که ریده روو دفتر من که شد از همیشه تنهاتر توی هر بندِ این اراجیفم یادِ اون روزِ آخرین دیدار گریه می‌شم به پای هر بِیتم توی آغوشِ داغِ هر سیگار توی تختم کنارِ این قرصا خیره می‌شم به عکسِ روو دیوار من یه قلبم که بی‌تو پرپر شد من یه حالم که بی‌تو بدتر شد من پر از خشم و کینه‌م از دنیام این جهنّم که بُردت از پیشم قابِ عکس تو داره می‌سوزه موت می‌ریزه توی آتیشم تُف به دنیا که خوب می‌دونس من عزادارِ رفتنِت می‌شم من یه پایانِ تلخ و دلگیرم... من همین جای شعر می‌میرم. . #مهدی_خدابخش . . . . . . . . . . . ........................................................................... *هذیان گرفته بالشم بس که تبم بالاست. *تو همین‌جای شعر می‌میری. مصاریع بالا از استاد دکتر #سید_مهدی_موسوی هستن. @seyed.mehdi.moosavi تنظیم: #ارسلان_یارمحمدی @arsalanyarmohammadi1 ...........................................................................

• #فرهنگ_و_هنر
• #مهدی_خدابخش
• #غزل_پست_مدرن
• #اشعار_مهدی_خدابخش