High-altitude nuclear explosion

High-altitude nuclear explosions are the result of nuclear weapons testing within the upper layers of the Earth's atmosphere and in outer space. Several such tests were performed at high altitudes by the United States and the Soviet Union between 1958 and 1962. ............ پالس الکترومغناطیسی قوی (EMP) که از انفجار هسته ای در ارتفاع بالا در جو حاصل می شود دارای چندین جزء است. در چند دهم نانوثانیه اول، حدود یک دهم درصد از بازده سلاح به صورت پرتوهای گامای قدرتمند با انرژی های یک تا سه مگا الکترون ولت (MeV، یک واحد انرژی) ظاهر می شود. پرتوهای گاما به اتمسفر نفوذ کرده و با مولکول های هوا برخورد می کنند و انرژی خود را برای تولید مقادیر عظیمی از یون های مثبت و الکترون های صرف می کند (که به عنوان الکترون های کامپتون نیز شناخته می شوند) . این ضربه ها الکترون های کامپتون با انرژی ایجاد می کنند که سپس شتاب می گیرند و در امتداد خطوط میدان مغناطیسی زمین مارپیچی می شوند. میدان‌های الکتریکی گذرا و جریان‌هایی که به وجود می‌آیند انتشارات الکترومغناطیسی در محدوده فرکانس رادیویی 15 تا 250 مگاهرتز (مگاهرتز یا پانزده میلیون تا 250 میلیون سیکل در ثانیه) ایجاد می‌کنند. این EMP در ارتفاع بالا بین 30 تا 50 کیلومتر (19 و 31 مایل) بالاتر از سطح زمین رخ می دهد. پتانسیل به عنوان یک سلاح ضد ماهواره در اوت 1958 در طول هاردتک تیک آشکار شد. EMP مشاهده شده در رصدخانه آپیا در ساموآ، چهار برابر قوی‌تر از طوفان‌های خورشیدی بوده است ، در حالی که در ژوئیه 1962 آزمایش Starfish Prime، الکترونیک را در هونولولو و نیوزیلند (تقریباً 1300 کیلومتر دورتر) آسیب رساند، 300 چراغ های خیابانی در اوآهو (هاوایی) را ذوب کرد. ، حدود 100 زنگ هشدار را به صدا درآورد و باعث از کار افتادن ایستگاه تکرار کننده مایکروویو در Kauai شد که سیستم تلفن را از سایر جزایر هاوایی قطع کرد.

• #فناوری_و_رایانه
• #انفجار_هسته_ای
• #بمب_الکترومغناطیس
• #انفجار_هسته_ای_در_ارتفاع_بالا