پرورش توأم ماهی و مرغ، کاهش فشار بر طبیعت

یکی از انگیزه‌های شکار و ماهیگیری بی‌رویه، نیاز مالی یا نیاز به غذا است. با یافتن راه‌های تولید بیشتر و کم‌هزینه‌تر بویژه برای جوامع محلی، می‌توان این نیاز را جبران نمود. یکی از روش‌های پرورش ماهی، "کشت توام" است. مثلا کشت توام ماهی و برنج، ماهی و میگو، ماهی و سبزیجات (بروش آکواپونیک)، ماهی و اردک و همچنین ماهی و مرغ. بسیاری ماهیان گرمابی (نظیر کپورماهیان)، از پلانکتون تغذیه می‌کنند. برای تولید پلانکتون استخرها کوددهی می‌شود. کشت توام مرغ با ماهی، هزینه کود را برای این استخرها از بین می‌برد. بخش قابل ملاحظه‌ای از غذای ماهیان لایهء زیرین، از پسماند غذای مرغ‌ها و نیز ریزش غذای خورده نشده به داخل آب تامین می‌شود. این غذا موردعلاقهء کپورماهیانی مثل کپور معمولی است. مزیت دیگر کشت توام، کاهش نیاز به فضا است. یک سطح ثابت، برای مرغ و ماهی همزمان استفاده می‌شود. در کنار سرمایه‌گذاری کمتر، هزینه نیروی انسانی هم در این روش کاهش می‌یابد. نیازی به تمیزکردن سطح زیر مرغها نیست، چون فضولات از طریق شبکه‌ها، مستقیم به داخل آب می‌ریزد و توسط ماهی مصرف می‌شود. در این روش لازم است فضای اطراف بخش مرغداری، باز باشد. ماکیان در روش توام، از عارضه‌ها و بیماریهای مرتبط با "خاک" در امان هستند. در کشور ما از دهه شصت، کشت توام ماهی و برنج، و ماهی و اردک (به شکل غیرصنعتی) انجام شده اما به سایر اشکال کشت توام کمتر پرداخته شده است. اطلاعات بیشتر از آبزیان ایران: http://fishbase.ir

• #حیوانات
• #ماهیان_ایران
• #پرورش_ماهی
• #مرغداری
• #کشت_توام
• #توسعه_پایدار