کنسرت بزرگداشت فرامرز پایور - محمدرضا شجریان و گروه پایور - دشتی

کنسرت بزرگداشت فرامرز پایور - محمدرضا شجریان و گروه پایور ۲۷ آبان ۱۳۷۹ تالار وحدت تهران آواز دشتی از آرشیو عطا نویدی تار: هوشنگ ظریف نی: حسن ناهید سنتور: سعید ثابت کمانچه: محمد مقدسی عود: محمد دلنوازی قیچک: رضا آبایی تنبک: محمد اسماعیلی بَسَم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی به کجا روم ز دستت که نمی‌دهی مَجالی نه رَهِ گُریز دارم نه طریق آشنایی چه غمْ اوفتاده‌ای را که تواند احتیالی همه عمر در فراقت بگذشت و سهل باشد اگر احتمال دارد به قیامت اتصالی چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن به امید آن که روزی به کف اوفتد وصالی به تو حاصلی ندارد غَمِ روزگار گفتن که شبی ندیده باشی به درازنای سالی ****************** گریه را به مستی بهانه کردم شکوه ها ز دست زمانه کردم آستین چو از چشم برگرفتم سیل خون به دامان روانه کردم نالیۀ دروغی اثر ندارد گریه تا سحر عاشقانه کردم دلا خموشی چرا؟ چو خم نجوشی چرا؟ برون شد از پرده راز تو پرده پوشی چرا؟ از دل همان به، نهفته ماند گفتنش چو نتوان، نگفته ماند فتنه به که یک چند، خفته ماند گنج بر در دل خزانه کردم باغبان چه گویم به من چه ها کرد کینه های دیرینه برملا کرد دست من ز دامان گل رها کرد تا به شاخ گل آشیانه کردم ****************** غَمِ حال دردمندان نه عجب گَرَت نباشد که چنین نرفته باشد همه عمر بر تو حالی سخنی بگوی با من که چُنان اسیرِ عشقم که به خویشتن ندارم ز وجودت اشتغالی چه نشینی ای قیامت بنمای سرو قامت به خلاف سرو بستان که ندارد اعتدالی تو هم این مگوی سعدی که نظر گناه باشد گنه است برگرفتن نظر از چُنین جمالی ****************** چنان در قید مهرت پای بندم که گویی آهوی سر در کمندم گهی بر درد بی درمان بگریم گهی بر حال بی سامان بخندم نه مجنونم که دل بردارم از دوست مده گر عاقلی ای خواجه پندم ****************** حواهم که بر زلفت زلفت زلفت هر دم کشم شانه هر دم زنم شانه ترسم پریشان کند کسی مثل من بسی زلف سرکجت فتانه فتانه، فتانه فتانه خواهم که بر رویت رویت رویت هر دم زنم بوسه هر دم زنم بوسه ترسم که مجنون کند کسی مثل من بسی روی چون مهت دیوانه دیوانه، دیوانه دیوانه یک شب بیا منزل ما حل کن دو صد مشکل ما ای دلبر خوشگل ما دردت به جان ما شد روح و روان ما شد

• #موسیقی
• #محمدرضا_شجریان
• #گروه_پایور
• #هوشنگ_ظریف
• #حسن_ناهید