شرح غزل شماره 527 از دیوان کبیر / استاد علی حاجی بلند
2 هزار بار بازدید -
7 سال پیش
-
غزل شماره 527 از دیوان
غزل شماره 527 از دیوان کبیر
گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند
وین عالم بی اصل را چون ذره ها برهم زند
عالم همه دریا شود دریا ز هیبت لا شود
آدم نماند و آدمی گر خویش با آدم زند
دودی برآید از فلک نی خلق ماند نی ملک
زان دود ناگه آتشی بر گنبد اعظم زند
بشکافد آن دم آسمان نی کون ماند نی مکان
شوری درافتد در جهان، وین سور بر ماتم زند
گه آب را آتش برد گه آب آتش را خورد
گه موج دریای عدم بر اشهب و ادهم زن
7 سال پیش
در تاریخ 1396/08/23 منتشر شده
است.
2,049
بـار بازدید شده