چلو کباب شیشلیک خونگی

اگر از من بپرسید، می‌گویم گذشته بیشتر از «سادگی» چیزی نداشت. آدمی هر قدر خودش را و اوضاعش را پیچیده‌تر کرد، گرفتارتر شد، فراموش‌کارتر شد، بی‌معرفت‌تر شد. ما گول خوردیم. فکر کردیم گوشی هوشمند دست بگیریم و با انگشت تصویرهای حیرت‌انگیز را جابه‌جا کنیم همه چیز ساده‌تر و هیجان‌انگیزتر می‌شود. ولی گیر افتادیم. زمان از دست‌مان در رفت. همه چیز سخت‌تر شد. گذشته چی داشت به‌جز سادگی؟ همین سادگی قشنگش کرده بود. بله، هزاربار هم بگویم «زیبایی در سادگی‌ست» باز هم کم گفته‌ام. قدیم‌ترها که سرما سرما بود و باران می‌زد و برف می‌زد و هوا این‌طور مه‌سُرب نبود، ما بودیم و یک کُرسیِ گرم در خانۀ عزیز و یک دیگِ آشِ گرم. دور تا دور می‌نشستیم و می‌گفتیم و می‌خندیدیم. بزرگترها غیبت می‌کردند، شوخی می‌کردند ولی خداوکیلی بی‌صفتی نمی‌کردند. قدیم‌ترها دورِ آن کُرسی، زیر آن لحافِ چهل‌تکه (که هر تکه‌اش قصه‌ای داشت و فقط عزیز بلدِ هر قصه‌اش بود) کوچکترها بازی‌هایی می‌کردند که هنوز در خاطرمان مانده. بیرونِ کُرسی سرمای سخت بود و زیرِ کُرسی آن امنیتی به تو برمی‌گشت که سال‌هاست دریغ شده. نه اینکه خیال کنی امنیت میوۀ نادانی و کودکی بوده باشد، نه، بزرگترها هم به پشت‌گرمیِ هم، به گرمیِ آن خانه، به آن دیگِ آش، به سقفِ چوبیِ بالای سر، به سرسلامتیِ عزیز و آقاجان احساس امنیت می‌کردند. شما را نمی‌دانم اما من هر بار کرسی می‌بینم احساس امنیت می‌کنم. ، کرسی به‌نوعی مکعبِ زندگی بود، بگذار حالا فراتر بروم: هر بار کرسی می‌بینم حس می‌کنم آدم هنوز زنده است. .

• #غذا_و_نوشیدنی
• #شیشلیک
• #آموزش_شیشلیک
• #چلو_کباب_شیشلیک
• #مهربانو
• #ایستگاه_شکموها