حکمت هشتم نهج البلاغه

اِعْجَبُوا لِهَذَا اَلْإِنْسَانِ یَنْظُرُ بِشَحْمٍ وَ یَتَکَلَّمُ بِلَحْمٍ وَ یَسْمَعُ بِعَظْمٍ وَ یَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ. «در مورد این انسان در شگفت باشید که به وسیله پیهی [چشم] میبیند و با گوشتی [زبان] سخن میگوید و به وسیله استخوانی [گوش] میشنود و از شکافی [بینی] نفس میکشد» . امام (علیه السلام) به ظرافت آفرینش انسان، نسبت به برخی از رازهای حکمت خدا درباره آن توجه داده است و هدف نهایی آن حضرت استدلال بر حکمت آفریدگار و هستیبخش انسان بوده است و چهار مورد از موارد توجه و بیداری را یادآوری کرده است که عبارتند از: ابزار دیدن، سخن گفتن، شنیدن و نفس کشیدن و این موارد را به خصوص یادآوری کرده است، از آنرو که اینها با همه ناچیزیشان در هستی انسان با تمام بزرگی و مقام بلندی که در میان مخلوقات دارد، ضرورت دارند و هستی انسان وابسته به آنهاست، تا این که جای تعجب و هوشیاری نسبت به آفریدگار دانا باشد. در تمام این موارد و نظایر اینها چه در بدن انسان و چه در سایر حیوانات، عبرتی است برای کسی که در صدد عبرت گرفتن است و کمال گواهی به وجود آفریدگار حکیم آنهاست. هر کسی که در اجزای بدن انسان دقت کند، دلایلی از حکمت خداوندی را مشاهده میکند که اندیشه انسان مات و مبهوت و عقل حیران و سرگردان میشود . نهج البلاغه ،حکمت ۸

• #فرهنگ_و_هنر
• #حکمتهای_نهج_البلاغه
• #شرح_نهج_البلاغه
• #نهج_البلاغه
• #حکمت_هشتم_نهج_البلاغه
• #کانال_فرهنگی_هنری_صدرا