چله حکمت زرین حکمت بیست و دوم: تکیه بر او
253 بار بازدید -
11 ماه پیش
-
من جنون پیمای ادراکم کنون
من جنون پیمای ادراکم کنون
مست‌ِمست از نشئه‌ی تاکم کنون
من ز عشق‌آباد عُلیا آمدم
از بلورستان دل‌ها آمدم
اتحاد عبد و معبود است این
دیده واکن اَرض موعود است این
سرزمین مستی سجاده‌ها
اَرض انگوری‌ترینِ باده‌ها
️سلام و عرض ادب سروران گرانقدرم؛
به بیست و دومین جلسه از چله‌ی حکمت زرین خوش آمدید.
️امیدوارم که پروردگار تا بدین‌جا حکمت‌های زندگی را در دل و روان شما جاری کرده باشد.
️در جلسه‌ی پیشین فرا گرفتیم که ما یک انسان، در این عالم هستیم و بقیه همه سرگرم طرح نمایشی آموزنده برای زندگی ما هستند.
یعنی کسی در حق ما نه ظلم و نه دوستی می‌کند.
️فقط نمایشی را برای ما اجرا می‌کند که در آن نمایش، ما طرحی را فرا بگیریم.
️پس انسانِ خوب و بدی وجود ندارد زیرا خوب و بدشان را در نمایش با ما اجرا می‌کنند.
️یعنی انسان‌ها برای ما اجرای خوب یا بد دارند،
نه اینکه ذات آنها خوب یا بد باشد.
مثلاً در صحنه‌ی تئاتر ممکن است یک‌نفر کسی را بِکُشد اما در حقیقت او قاتل نیست،
در صحنه‌ای که برای ما اجرا کردند قتل را رقم می‌زند.
️با این دیدگاه به‌جز من کسی در این دنیا وجود ندارد یعنی فقط منم و من
و این من هستم که باید سرنوشت خودم را بسازم.
سرنوشت چیزی به‌جز بازتاب درون من نیست.
یعنی آن چیزی که درون من است در بیرون تجلی پیدا می‌کند و سرنوشت من ساخته می‌شود.
️ما وقتی می‌گوییم از قضاوت دیگران دست بردارید به‌خاطر این است که صحنه‌ی روزگار این‌گونه است که اگر شما یک‌نفر را قضاوت کردید
خودتان نیز باید روی صحنه، آن بازی را اجرا کنید، خیلی عجیب است.
#علی_مقدم
#چله_حکمت_زرین۲۲
@alimoghadam
11 ماه پیش
در تاریخ 1402/08/01 منتشر شده
است.
253
بـار بازدید شده