سفال در جنوب غربي ايران از دوره نوسنگي تا ايلام

نوسنگي در ايران حدود 10000 سال قبل آغاز و تا 7500 سال پيش ادامه داشته است نوسنگي اوليه ( 10000 تا 9300 قبل از زمان حال) مقدم بر استفاده از سفال بود و ابزارها به طور انحصاري از سنگ چخماق، چوب و مواد نرم تر ساخته مي شد. پيكره هاي زمختي از گوسفند، بز، خوك، سگ، چهارپايان و انسان را كه در ساخت آنها بيشتر از گل رس خام استفاده مي كردند، ساخته مي شد. درست بعد از آغاز كشاورزي و برپايي روستاها، براي اولين بار از خاك با آميزه كاه براي ساخت ظروف سفالين استفاده شد. افقهای سفالی در منطقه جنوب غربی ایران در سه منطقه قابل بررسی است. دشت دهلران: عمدتا توسط امریکایی ها کار شده. افقهای سفالی بر اساس نام محوطه ها نامگذاری شده اند. مرحله محمد جعفر قدیمیترین مرحله با سفال دهلران است. مرحله های بعدی سبز، خزینه، مهمه، بیات و ... سوزیانای غربی: فازهای عتیق، جعفرآباد، مرحله انتقالی چغامیش، شوش A، شوش II، شوش III و... سوزیانای شرقی: عمدتا فرانسویها کار کرده اند. محوطه هایی مانند شوش، جعفر آباد، بندبال و جوی در این منطقه قرار دارند. مرحله شکل گیری سوزیانا، سوزیانای 1، سوزیانای عتیق، سوزیانای عتیق 3، سوزیانای قدیم، سوزیانای میانی 1 و2، سوزیانای 3، سوزیانای جدید و نهایتا آغاز ادبیات از 6500 تا حدود 3500 ق.م میتوان سه افق سفالی عتیق، شوش قدیم و شوش جدید را مشخص کرد. در اين ويديو علاوه بر معرفي گونه ها و شاخصه هاي سفالي هر دوره و زير دوره، برخي از محوطه هاي کاوش شده نيز توضيح داده شده است.

• #تحصیلات_و_یادگیری
• #باستان_شناسي
• #سفال_در_باستان_شناسي
• #دوره_شوشان_عتيق
• #دوره_شوشان_ميانه
• #دوره_مهمه_خزينه_بيات