ظلم از منظر چهارده نور مقدس علیهم السلام (5)

در نکوهش ظلم همین بس که طبق روایات، ظلم از جنود جهل است، ظلم در نقطه مقابل ایمان است، بدترین توشه راه قیامت و معاد و روز جزا است، مایه پشیمانی و راه نافرمانی حضرت حق و پروردگار متعال و بزرگ‌ترین جرم است. مولانا امام کاظم(ع) ظلم را در ردیف جنود جهل آورده اند. الْإِنْصَافُ الظُّلْم‏ مولانا امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: "الْمُؤْمِنُ لَا يَظْلِمُ"؛ مؤمن ستم نمی‌کند. مولانا امام صادق(ع) می‌فرمایند: کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. "لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس"؛ کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. مولانا امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: "بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ"؛ ستم کردن به بندگان خدا بد توشه‌ای برای قیامت و روز معاد است. باز مولانا امیرالمؤمنین می‌فرمایند: "اُبْعُدُوا عَنِ الظُّلْمِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ الْجَرَائِمِ وَ أَكْبَرُ الْمَآثِمِ"؛ از ستم دوری کنید که بزرگ‌ترین جرم‌ها و بزرگ‌ترین گناهان است. و می‌فرمایند: "إِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عِقَاباً الظُّلْمُ"؛ در بین بدی‌ها عقاب ظلم از همه زودتر دامن‌گیر ظالم می‌شود. حضرت ختمی مرتبت رسول خدا(ص) می‌فرمایند: "الظُّلْمُ نَدَامَةٌ"؛ ستم مایه پشیمانی است. مولانا امام صادق(ع) می‌فرمایند: پدرم می فرمود از ظلم بپرهیزید که دعای مظلوم به آسمان راه دارد. اتَّقُوا الظُّلْمَ فَإِنَّ دَعْوَةَ الْمَظْلُومِ تَصْعَدُ إِلَى السَّمَاء و قال أيضا: خَمْسُ دَعَوَاتٍ لَا يُحْجَبْنَ عَنِ الرَّبِّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى دَعْوَةُ الْإِمَامِ الْمُقْسِطِ وَ دَعْوَةُ الْمَظْلُومِ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَأَنْتَقِمَنَّ لَكَ وَ لَوْ بَعْدَ حِينٍ وَ دَعْوَةُ الْوَلَدِ الصَّالِحِ لِوَالِدَيْهِ وَ دَعْوَةُ الْوَالِدِ الصَّالِحِ لِوَلَدِهِ وَ دَعْوَةُ الْمُؤْمِنِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ فَيَقُولُ وَ لَكَ مِثْلُهُ. و می‌فرمایند: "مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ"؛ کسی که مال برادرش را به ستم بخورد و به او پس ندهد، فردای قیامت قطعه‌ای از آتش به خورد او داده می شود. باز مولانا امیرالمؤمنین علی (ع) می‌فرمایند: وَ اللَّهِ لَأَنْ أَبِيتُ عَلَى حَسَكِ السَّعْدَانِ مُسَهَّداً أَوْ أُجَرَّ فِي الْأَغْلَالِ مُصَفَّداً أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اللَّهَ‏ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى وَ رَسُولَهُ- يَوْمَ الْقِيَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ وَ غَاصِباً لِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْحُطَامِ إِلَى أَنْ قَالَ وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِيتُ الْأَقَالِيمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاكِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِيَ اللَّهَ فِي نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جِلْبَ شَعِيرَةٍ مَا فَعَلْتُهُ. به خدا قسم اگر بیدار بر روی خارهای خشک بیابان صبح کنم و دست و پا بسته در زنجیر بر زمین کشیده شوم، بیشتر دوست دارم تا در حالی خداوند عزو جل و رسول خدا(ص) را ملاقات کنم که به یکی از بندگان خدا ستم کرده یا چیزی از مال دنیا را غصب کرده باشم... تا آنجا که فرمودند: به خدا قسم اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با هر چه در زیر آسمان دارند به من بدهند که پوست جویی را به ستم از مورچه‌ای بگیرم، نخواهم کرد. و در سخنی دیگر می‌فرماید: "ظُلْمُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِي الْآخِرَةِ"؛ کسی که در دنیا ستم می‌کند ستم او نشانه بدبختی‌اش در آخرت است.

• #مذهبی
• #ظلم
• #ظالمین_و_ستمگران
• #آیات_و_روایات
• #بردگی_دینی
• #علماء_سوء