جلسه سوم- گرمایش زمین، بحرانی مرگبارتر از کروناویروس

با وجود قرنطینه، میزان انتشار دی اکسید کربن جهانی (CO2) در مقایسه با مدت مشابه در سال 2019، تنها حدود 17 درصد کاهش یافت! اما CO2 تنها گاز گلخانه‌ای نیست که باعث گرمای کره زمین می شود؛ یکی دیگر از این گازها که با تعطیل شدن فعالیت های صنعتی، به ویژه صنایع سنگین مانند ساخت فولاد و سیمان تولیدش کاهش پیدا کرد " آئروسل " بود ؛ این ذرات ریز هفته‌ها در جو باقی مانده و گرمای خورشید را منعکس می کنند. آئروسل یا هواپخش، ذرات جامد یا قطرات مایع در گاز هستند؛ از نمونه هایی از آئروسل‌ها می‌شود به رنگ‌ها، حشره کش‌ها، صیقل دهنده‌ها، خوش بو کننده‌ها و ... اشاره کرد. مطالعات قبلی حاکی از این بود که اگر بسیاری از این فرآیندهای صنعتی به طور ناگهانی خاموش شوند، زمین برای مدت زمان کوتاهی گرم می شود، زیرا دیگر اثر انعکاسی آئروسل‌ها از دست می‌رود؛ اما با اینکه قرنطینه، آسمان را از آلودگی پاک کرد، دمای زمین زیاد نشد! در این مقاله کوتاه ما نشان می‌دهیم که قرنطینه اثر ناچیزی بر دمای کره زمین داشته است؛ حال واقعاً چرا؟ آب و هوا در کنار علم شیمی نشان میدهد که گاز گوگرد دی اکسید (SO2) عمدتا در فرآیند های صنعتی ای تولید می شود که زغال سنگ را می سوزانند. این گاز در جو زمین واکنش داده و تبدیل به " آئروسل های سولفات سفید " می شود و می تواند با بازتابش نور خورشید به فضا، بخشی از گرمای ناشی از گازهای گلخانه‌ای را جبران کند؛ حال اگر SO2تنها آلاینده ای باشد که در زمان قرنطینه میزان انتشار آن کاهش می یابد، انتظار می رود که در نبود آن دمای زمین افزایش پیدا کند. " کربن سیاه " که به صورت عامیانه آن را " دوده " می‌نامند، یکی دیگر از آلاینده هایی است که هنگام سوزاندن سوخت‌های کثیف (مانند دوده ناشی از اتومبیل‌های قدیمی)، تولید می شود؛ از آنجایی که این دوده سیاه رنگ است، نور خورشید را جذب کرده و جو زمین را گرم می کند. اتومبیل ها و هواپیماها، مقدار زیادی گاز اکسید نیتروژن (NO2) منتشر می کنند؛ این گاز باعث ایجاد یک لایه اُزن در جو پایین شده و مانند یک گاز گلخانه‌ای، باعث گرم شدن زمین می شود. تصاویر ماهواره ای در ماه مارس و آوریل، نشان داد که با شروع قرنطینه جهانی، میزان NOx در اروپا به طور چشم گیری کاهش یافته است. ها شبیه سازهای رایانه‌ای در زمان قرنطینه اجرا شد تا بتوان وضعیت هوا را با زمان قبل از قرنطینه و شیوع کرونا مقایسه کرد؛ در بهترین حالت، تخمین زده می شد که میزان انتشار SO2، NO2و کربن سیاه بین اواسط فوریه تا اواسط ژوئن کاهش یافته باشد. نتیجه ای که این مدلها به دست آورده اند در نگاه اول بسیار کسل کننده به نظر می رسد اما اگر کمی دقیق تر نگاه کنیم نتایج جالبی را می شود از آن استخراج کرد. مدلها نشان داد که تغییرات آب و هوا، تاثیر بسیار اندکی بر دمای متوسط جهانی داشته است اما تغییرات منطقه ای قابل توجه بود؛ به عنوان مثال، در خاورمیانه هوا خنک تر شد زیرا با نبودن کربن سیاه در هوا نور به شن و ماسه‌های صحرا رسیده و انرژی خورشیدی بسیار بیشتری به فضا منعکس می شد. مناطق دیگر مانند چین شرقی، شاهد گرمایش بیشتری بود، زیرا این منطقه بیشترین میزان کاهش SO2صنعتی را داشت (یادآوری: وجود این گاز باعث انعکاس نور خورشید به سمت فضا می شد). این قرنطینه، فرصت ارزشمندی بود تا بتوانیم نظریه های تاثیر آلاینده ها بر آب و هوا را بررسی کنیم. از این طریق، ما می توانیم مدل ها خود را بهبود بخشیده و پیش بینی های دقیق تری انجام دهیم. همچنین آموختیم که چگونه یک استراتژی را برنامه ریزی کنیم تا مانع از افزایش ناگهانی و شدید، گرمایش جهانی زمین شویم. تاثیرات طولانی مدت قرنطینه بر آب و هوا ، بیشتر بستگی به اتفاقاتی دارد که برای گازهای گلخانه ای با عمر طولانی (CO2 و متان) رخ می دهد. این گازها می توانند برای قرن ها و دهه ها در جو باقی بمانند اما گاز هایی مانند SO2، NO2 و کربن سیاه تنها برای چند روز تا چند هفته عمر می کنند. انتشار گاز CO2 در زمان قرنطینه کاهش پیدا کرد اما این کاهش به اندازه ای نبود که برای جلوگیری از رشد اتمسفر در سطح های مختلف جو زمین کافی باشد؛ برای متوقف شدن گرمایش جهانی زمین، میزان انتشار این گاز باید به صفر برسد.

• #تحصیلات_و_یادگیری
• #گرمایش_زمین
• #دکتری_تخصصی
• #کارشناسی_ارشد_ناپیوسته
• #گرمایش_زمین_و_کرونا_ویروس
• #کروناویروس