حسن بنی عامری : داستان خوانی داستان« لالایی لیلی » ، با صدای نویسنده

داستان خوانی : داستان « لالایی لیلی » به بهانه ی " بازی مرگ آمیز هستی با کودک، دنیا، زندگی " از مجموعه داستان " لالایی لیلی " نشر ققنوس، چاپ اول: تابستان 80 به قلم و با صدای حسن بنی عامری کلمه ی داستانی می تواند جان بگیرد، می تواند جان ببخشد، می تواندجاودانه کند انسان و هستیِ زخم آگینش را. کودکیِ هر انسانی، در هر جای جهان، فرشته آساترین و زیباترین و پرتجربه ترین لحظه ی آدم بودن است، به شرط این که از بی گناهی و بی پناهی و بی حیلتی اش گروگان گیری نکنند آدم نمایانی که همیشه دَم از مهربانی و خیرخواهی و آشتی می زنند و، در پهنای گیتی، با هر نژاد و رنگ و مذهبی، اولین دلیل و اولین قربانیان شان همین کودکانی بوده اند که بزرگ ترین گناه شان کودک بودن شان بوده است. هیچ خونی پاک تر از خون کودکان جهان وجود ندارد و، در تاریخ هر سرزمینی، هیچ شمشیر، هیچ نیزه، هیچ خنجر، هیچ گلوله، هیچ بمب، هیچ خمپاره، و هیچ موشکِ حتا قاره پیمایی نبوده که اولین و بی گناه ترین و بی خبرترین قربانیانش همین کودکانی نبوده باشند که معصوم ترین بوده اند همیشه. نویسنده باشی و از این بی گناه ترین های هستی کلامی ننویسی؟ سی سال پیش، در اوج جوانی و با احساس زخمی جهانی، این غزل داستانم کلمه به کلمه ظهور یافت بر روح قلمی که تنها مونس تنهایی هام بود و، شد لالاییِ حزن انگیزِ زنی عاشق پیشه، لیلی نام، با شهرتی جهانی، که هیچ گاه طعم مادری را نچشید و، در این مکتوب داستانی من حضوری بی حضور داشت، برای فرزندی ازلی و ابدی، که هرگز او را در آغوش نداشت. قیس از قبیله ی " بنی عامر "، شاعری که تنها شعرِ به جا مانده و جاودانه اش زیستنِ عشقِ بی همتای نابش بود به لیلیِ عاشق پیشه و دست نیافتنی، شُهره به مجنون شد، تا آوازه اش قرن ها بعد ارث برسد به دنیا و به یکی از همخون های قبیله اش در ایران، به من، به فرهادی که از شانسش حسن و بنی عامر هم هست، تا لالایی نخوانده ی لیلی اش شعری بشود از من، که داستان هم هست و، بشود مرهمی بر زخم کودکان جهان، اگر نام دیگر " غزل داستان " ها " مرهم " است. این همسُراییِ عشق و جنون و مرگ پیشکش به تمام کودکان زخمِ خون خورده ی جهان در تمام دوران.

• #فرهنگ_و_هنر
• #حسن_بنی_عامری
• #داستان_نویس_ایرانی
• #جایزه_گلشیری
• #جایزه_یلدا
• #فیلمداستان