إن الأمر بالمعروف و النهي عن المنكر لا يقربان من أجل ...

به درستى كه امر به نيكوئى و نهى از بدى نزديك نمى گردانند کسی را به مرگ و كم نمى كنند چیزی از روزى انسان و ليكن دو چندان مى گردانند ثواب را و بزرگ مي كنند اجر را، و افزونتر از آنها كلمه عدلى است نزد پيشوائى ستمكار. ظاهر اين كلام معجز نظام اين است كه امر به معروف و نهى از منكر هرگز ضررى نمى رسانند به فاعل آن مثل اين كه به سبب آن كشته شوند، يا اين كه از روزى او چيزى كم شود، و ثواب و اجر عظيم دارند پس ترك آنها نبايد كرد. و پوشيده نيست كه حكم كلّى به آن خالى از اشكال نيست زيرا كه در بعضى موارد مظنّه هرگونه ضررى هست و اين است كه حضرات ائمّه معصومين صلوات اللّه عليهم أجمعين نيز خلفاى جور را امر نمى كردند به گرويدن به حقّ و نهى نمى كردند از آنچه مى كردند از غصب حقوق ايشان بلكه در بسيارى از امور ديگر نيز كه ارتكاب مى نمودند از محرّمات تقيّه مى كردند و نهى نمى كردند حتّى اين كه در بسيارى از احكام شرعی كه در زمان اوّل (ابوبکر) يا ثانى (عمر) تغيير داده شده بود امر به حقّ و نهى از آنها نمى كردند و نبود اين مگر از راه خوف ضرر زياد پس بايد كه بر اين محمول شود كه در اكثر اوقات خوف ضررى نيست بر آن پس در آن موارد ترك آن نبايد كرد چنانكه علما گفته اند كه: شرط وجوب آنها امن از ضرر است برخود و بر غير خود از مؤمنين نفسا و مالا و عرضا، و بدون آن واجب نيست، بلكه حرام است بر مذهب مختار نزد ايشان. و مراد به «دو چندان گردانيدن ثواب» اين است كه باعث ثواب عظيم مى شود و موافق آنچه فرموده اند كه: «بزرگ مى گرداند اجر را» يا مراد اين است كه حقّ تعالى از روى تفضّل ثواب آنها را كه آدمى به سبب آنها مستحقّ آن مى شود دو چندان مى گرداند، اين كه به بركت آنها هر كار خيرى كه فاعل آنها بكند ثواب آن دو چندان گردد و دو برابر ثواب كسى باشد كه آن كار را كند و آنها را بجاى نياورد، و مراد به «كلمه عدلى كه افضل از آنهاست» سخنى است كه آدمى پيش حاكم ستمكارى گويد از براى رفع ظلمى يا برپاى داشتن عدلى به عنوان شفاعت يا غير آن از سخنانى كه داخل امر به معروف و نهى از منكر نباشد بنابر اين كه امر و نهى او نتواند كرد و اگر به عنوان امر و نهى باشد آن افضل افراد آنهاست نه افضل از آنها.

• #مذهبی
• #ظلم
• #امر_به_معروف_و_نهی_از_م
• #كلمة_عدل
• #سلطان_جائر
• #قسط_و_عدل