حافظ (۳۵) غزل سی و پنجم

حافظ (۳۵) غزل سی و پنجم ببین و بشنو... در اینجا: برو به کارِ خود ای واعظ این چه فریادست مرا فِتاد دل از ره، تو را چه اُفتادست؟ میان او که خدا آفریده است از هیچ دقیقه‌ایست که هیچ آفریده نَگشادست به کام تا نرساند مرا لبش، چون نای نصیحتِ همه عالم به گوشِ من بادست گدایِ کویِ تو از هشت خُلد، مستغنیست اسیرِ عشقِ تو از هر دو عالم آزادست اگر چه مستیِ عشقم خراب کرد ولی اساسِ هستیِ من زان خراب، آبادست دلا مَنال ز بیداد و جورِ یار که یار تو را نصیب همین کرد و این از آن دادست برو فِسانه مخوان و فُسون مدم حافظ کز این فسانه و افسون مرا بسی یادست آورده ام با شرح مختصری... لطفا کلیک کنید بر روی این لینک و ویدئو را ببینید: https://aparat.com/v/rot13n7 ( برای دیدن همه ی ویدئو های من ...ببینید:) Aparat.com/ahmadsh55 ممنونم که... می بینید... و با فشردن مربع قرمز زیر ویدئو... در آپارات... دنبال می کنید... و با فشردن علامت قلب...می پسندید! و در گروه ها...و برای دوستان... به اشتراک می گذارید! در ایتا هم ببینید در: https://eitaa.com/adabic https://eitaa.com/joinchat/1062797584C4576426f96 ممنونم! # دیوان_حافظ #غزلیات_حافظ #غزل_۳۵_سی_پنج #حضور_خدا_فراق #عشق_عرفان #حافظ_شرح_غزل #عرفان_معرفت #حضرت_عشق

• #فرهنگ_و_هنر
• #حافظ
• #دیوان_حافظ
• #غزل_۳۵_حافظ
• #حافظ_غزل_سی_و_پنجم