غزلیات حافظ: شماره سه(اگر آن تُرکِ شیرازی به‌دست‌آرد دل ما را)

اگر آن تُرکِ شیرازی به‌دست‌آرد دل ما را به خال هِندویَش بَخشَم سمرقند و بُخارا را بده ساقی مِیِ باقی که در جَنَّت نخواهی یافت کنار آب رُکن‌آباد و گُلگَشت مُصَلّا را فَغان کـاین لولیانِ شوخِ شیرین‌کارِ شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که تُرکان خوانِ یَغما را ز عشقِ ناتمامِ ما جمالِ یار مُستَغنی‌ است به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را من از آن حُسن روزافزون که یوسُف داشت دانستم که عشق از پردهٔ عصمت بُرون آرد زلیخا را اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم جوابِ تلخ می‌زیبد لبِ لعلِ شکرخا را نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند جوانانِ سعادتمند پندِ پیر دانا را حدیث از مطرب و مِی گو و راز دَهر کمتر جو که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معمّا را غزل گفتی و دُر سُفتی بیا و خوش بخوان حافظ که بر نظم تو اَفشانَد فَلَک عِقد ثریّا را

• #تحصیلات_و_یادگیری
• #حافظ
• #غزلیات
• #غزل_شماره_3
• #اگر_آن_ترک_شیرازی