خندهای جا مانده : شعر از مرتضی راهبر با خوانش زری مینویی

روزگارم خنده هایت را کجای این زندگی جا گذاشته ای میان لباس های اتو نکرده پشت چهره ی خسته تو چه اتفاقی افتاده است که من از آن بی خبرم انگشتهای باریک و سفید و کشیده ات را برپوسته ی کدام فصل کشیده ای چند بوسه گلریز چند ابی پرواز چند ترانه ی دل ناز جهان به تو بدهکار است چند بگو من هنوز از ناگفته های تو پرم من هنوز از ناگفته های تو پرم روزگارم اینجا غریبه ها بسیارند و دزد خندهای تو بیشمار مراقب باش اینجا زندگی را اعدام می کنند بی که حتی مهلت بدرودش بدهند تو که خوب م

• #فرهنگ_و_هنر
• #پیچک_قاصدک_شعر_و_غزل
• #زری_مینویی
• #مرتضی_راهبر