تفسیر سوره حمد - آیه إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ

انسان باید به حکم عقل، بندگى خداوند را بپذیرد. ما انسانها عاشق کمال هستیم و نیازمند رشد و تربیت، و خداوند نیز جامع تمام کمالات و ربّ همهى هستى است. اگر به مهر و محبّت نیازمندیم او رحمان و رحیم است و اگر از آینده دور نگرانیم، او صاحب اختیار و مالک آن روز است. پس چرا به سوى دیگران برویم؟! عقل حکم مىکند که تنها باید او را پرستید و از او کمک خواست. نه بنده هوى و هوس خود بود و نه بنده زر و زور دیگران. در نماز، گویا شخص نمازگزار به نمایندگى از تمام خداپرستان مىگوید: خدایا! نه فقط من که همهى ما بنده توایم، ونه تنها من که همهى ما محتاج و نیازمند لطف توایم. خدایا! من کسى جز تو را ندارم «ایّاک» ولى تو غیر مرا فراوان دارى و همه هستى عبد و بندهى تو هستند. «ان کلّ من فى السموات و الارض الاّ اتى الرّحمن عبداً»در آسمانها و زمین هیچ چیزى نیست مگر این که بنده و فرمان بردار خداوند رحمان هستند. جمله «نعبد» هم اشاره به این دارد که نماز به جماعت خوانده شود و هم بیانگر این است که مسلمانان همگى برادر و در یک خط هستند. مراحل پرواز معنوى، عبارت است از: ثنا، ارتباط و سپس دعا. بنابراین اوّل سورهى حمد ثناست، آیهى «ایّاک نعبد» ارتباط و آیات بعد، دعا مىباشد. گفتگو با محبوب واقعى شیرین است، شاید به خاطر همین کلمه «ایّاک» تکرار شد. منبع: پایگاه درس هایی از قرآن

• #مذهبی
• #تفسیر_آیه_إياك_نعبد_وإياك_نستعين
• #تفسیر_روان_ساده_سوره_حمد
• #تفسیر_نور_محسن_قرائتی_تفسیر_سوره_حمد
• #پروردگارا_تنها_تورا_میپرستیم_و_تنها_از_تو_یاری_میجوییم