قطره ای از دریای تفسیر قرآن کریم سوره دخان آیه ۳۰

امام جعفر الصادق (علیه السلام): قُلْتُ لَهُ قَوْمٌ يَعْمَلُونَ بِالْمَعَاصِي وَ يَقُولُونَ نَرْجُو فَلاَ يَزَالُونَ كَذَلِكَ حَتَّى يَأْتِيَهُمُ اَلْمَوْتُ فَقَالَ هَؤُلاَءِ قَوْمٌ يَتَرَجَّحُونَ فِي اَلْأَمَانِيِّ كَذَبُوا لَيْسُوا بِرَاجِينَ مَنْ رَجَا شَيْئاً طَلَبَهُ وَ مَنْ خَافَ مِنْ شَيْءٍ هَرَبَ مِنْهُ عدّه‌اى هستند كه گناه مى‌كنند و مى‌گويند ما [به رحمت خدا] اميدواريم و پيوسته در همين حالند تا مرگشان در رسد ـ فرمود: اين‌ها مردمانى هستند كه در آرزوها و خيالات خود غرقند. دروغ مى‌گويند. آن‌ها اميدوار نيستند؛ زيرا هركه به چيزى اميد داشته باشد در طلب آن مى‌كوشد و هركه از چيزى بترسد از آن مى‌گريزد. According to the Imam Jafar alSadiq (PBUH): Some people commit sins and say that they hope [for God's mercy] and they continue to do so until they die. He said: These people are immersed in their dreams and imaginations. They lie. They are not hopeful; because whoever hopes for something tries to seek it and whoever fears something runs away from it. منبع و مرجع: الکافی، ج 2، ص 68

• #مذهبی
• #سوره_دخان
• #عذاب_خوارکننده
• #نجات
• #حقارت