شماره 16- نقش داستانها و راهنماهای معلم
35 بار بازدید -
2 سال پیش
-
از زبان متیو لیپمن بنیانگذار
از زبان متیو لیپمن بنیانگذار فلسفه برای کودکان- به زبان اصلی
16- On the role of novels and manuals
داستان نقش بسیار مهمی در فلسفه برای کودکان دارد. داستان مدلی را در اختیار کودکان قرار میدهد که نشان میدهد چگونه کودکان معقول ممکن است در مورد مسائل فلسفی بحث کنند و ببخشید که میگویم کودکان اغلب الگوهایی از کودکان معقول ندارند. منظورم این است که آنها مدلهایی از کودکان را در تلویزیون یا کتابهای داستان میبینند، اما اینها اغلب کودکانی هستند که بسیار فعال هستند و به فعالیتهای نمایشی میپردازند، اما ما بهندرت کودکان تأملی را بهعنوان نمونه برای فرزندان خود میبینیم.
بنابراین، داستانها برای ارائه تصویری از آنچه که از آنها انتظار داریم، ضروری هستند. ثانیا علاوه بر داستانها، راهنماهای معلم نیز وجود دارد که معلمان نحوهی استفاده از آنها را یاد میگیرند. دستورالعملها شامل تمرینها، فعالیتها، طرحهای بحث و گفتگو است، بنابراین معلمان در موقعیتی نیستند که همیشه مجبور باشند به فعالیتهای جدید، بازیهای جدید، تمرینهای جدید بیندیشند، اینها همه برای آنها کار شده است و برگرفته از جنبههای فلسفه سنتی است.
تاریخچه ای طولانی وجود دارد که فیلسوفان با یکدیگر در مورد مسائلی که مورد علاقه آنهاست صحبت کنند و اینکه تا چه حد میتوانند این سؤالات یا این مسائل را بازتولید کنند و آنها را با عباراتی بیان کنند که برای کودکان قابل درک باشد.
سپس شما یک برنامه درسی از مسائل گیج کنندهای دارید که بچهها به آن علاقهمند هستند. برای مثال، کودکان خردسال، حتی قبل از اینکه بتوانند صحبت کنند، به تفاوت بین ظاهر و واقعیت علاقهمندند. یک بازی وجود دارد که بچه ها دوست دارند بزرگترها با آنها بازی کنند، می دانید peekaboo. اول منو میبینی بعد نمیبینی این یک راز است، این واقعیت است و الی اخر. بعد بچهها میخندند، بچهها وقتی این اتفاق برایشان میافتد میخندند. خوب، اما فلاسفه دقیقاً به همین تمایز علاقه دارند، اینکه چهچیزی ظاهر صرف است و چهچیزی واقعیت، یا هر چیزی که ظاهر است واقعیت نیز هست، آیا تمایزی وجود ندارد.
و اینها مسائلی است که بچهها دوست دارند بین خودشان بحث کنند، این یک فیل واقعی است یا یک فیل اسباب بازی؟
2 سال پیش
در تاریخ 1401/07/14 منتشر شده
است.
35
بـار بازدید شده