شاخص نزدیکترین همسایگی (Average Nearest Neighbor)

شاخص نزدیکترین همسایه کاربردهای زیادی در علوم مختلف دارد. از جمله این کاربردها می­توان به موارد زیر اشاره نمود: ارزیابی رقابت و قلمرو پدیده­ها و فعالیت­ها کمی کردن و شناخت الگوی توزیع پدیده­های متحرک و ثابت در محیط مقایسه توزیع­های مشاهده شده یا توزیع­های مورد نظر شاخص انسلین محلی موران (Anselin Local Morans I) تحلیل خوشه و ناخوشه (Cluster and Outlier Analysis) که به شاخص انسلین محلی موران نیز شناخته می­شود از ابزارهای مفید برای نمایش توزیع آماری پدیده­ها در فضا می­باشد. اگر فرض کنیم تعدادی عوارض جغرافیایی وزن­دهی شده داشته باشیم، این ابزار نشان می­دهد که در کجاها مقادیر زیاد و یا کم این عوارض در فضا به طور خوشه­ای توزیع شده­اند و همچنین کدام عوارض دارای مقادیری بسیار متفاوت از عوارض پیرامون­شان هستند. شاخص انسلین محلی موران (Spatial Autocorrelation or Global Morans I) یکی از شاخه­های جالب و در حال رشد آمار فضایی، خودهمبستگی فضایی (Spatial Autocorrelation) است. خودهمبستگی به رابطه بین مقادیر باقیمانده در طول خط رگرسیون مربوط می­شود. خودهمبستگی قوی زمانی رخ می­دهد که مقادیر باقیمانده شدیداً با هم در ارتباط باشند. به عبارتی تغییراتشان به شکلی سیستماتیک رخ دهند. خودهمبستگی فضایی مفهمومی نسبتاً ساده است و از بسط آمار متعارف شکل گرفته است. خودهمبستگی فضایی قوی زمانی بوجود می­آید که مقادیر یک متغیر که از نظر جغرافیایی به هم نزدیک هستند با هم مرتبط باشند.

• #تحصیلات_و_یادگیری
• #شاخص_نزدیکترین_همسایگی
• #موران_محلی
• #موران_جهانی
• #تحلیل_فضایی
• #arc_gis